Ja ja ja, kinderen hebben is fantastisch. Kinderen hebben is de hemel op aarden, right?
Dan dit.
10 redenen waarom kinderen niet leuk zijn
1. De kinderen zijn ineens belangrijker dan alles en iedereen.
Ooit was er nog zoiets als, ik ben er ook nog. En jij bent er ook nog. En hey, zij waren er ook nog. ‘Ik ben er ook nog’ verliet het pand bij de geboorte van nummer 1. Al die anderen … waren er ook nog ook. Ze bestaan al een tijdje niet meer. Gelukkig komen ze steeds vaker weer even langs. Een paar dan, sommige hoorden blijkbaar niet meer op ons pas. Of wie weet, wat later ooit weer. Jeej.
2. Mijn man. Houdt absoluut meer van de kinderen dan van mij.
Ik heb het hem nooit gevraagd, en dat ga ik ook nooit doen, maar hey, als hij zou moeten kiezen…. En eerlijk is eerlijk 🙂 Voor een relatie moet je kei hard werken, zeker de eerste jaren met gebroken nachten, slaap tekort en vermoeidheid. De liefde voor onze kinderen is onvoorwaardelijk, ook al haten ze je om dat je hun boterham verkeerd hebt belegd, geven ze je zo nu en dan een rot schop of bijten in je been, ook al zou je ze af en toe op marktplaats willen zetten, ik blijf van ze houden. Onvoorwaardelijk.
3. Ik hou meer van mijn kinderen dan van mezelf.
Dat was altijd al een dingetje. Ik heb nogal een haat liefde verhouding met mij. Welke vrouw niet? Ik doe wel mijn best. Want ik geloof er wel heilig in dat hoe meer ik van mezelf houd (tot op bepaalde hoogte natuurlijk, er zijn mensen die altijd meer van zichzelf houden dan van iemand anders), lees: hoe liever ik voor mezelf ben, hoe gelukkiger en hoe gelukkiger de kinderen. Feit is, hoeveel ik ook van mezelf houd, ik zal altijd meer houden van mijn kinderen.
4. Emoties, hormonen en dat soort shit (excuse moi).
Kinderen veranderen je. En je kan nog zo hard roepen van niet, ik ken geen enkele moeder die na de geboorte nog precies dezelfde was. Die precies alles uitvoerde zoals ze het voor de geboorte had bedacht. Of laat ik zeggen, net zo nuchter was al daarvoor. Kinderen zitten werkelijk altijd in je hoofd. Als een soort van demon. Ze zijn er niet uit te krijgen. En dus doe ik nooit meer wat zonder de kinderen. Ook al doe ik wat zonder de kinderen. Ben ik werkelijk altijd ongerust, op mijn hoede, waakzaam en nooit zonder zorgen.
5. Verliezen van gene.
Achter de kinderen aanhollen in de supermarkt. Op de straat gaan liggen, gekke bekken trekken, schminken, in de plassen stampen, tikkertje, verstoppertje, van de glijbaan. Zolang mijn kinderen in de buurt zijn is (bijna) alles geoorloofd. En dat is fantastisch. Want eerlijk, wat de kinderen doen is nog steeds hilarisch leuk. Denk je eens in dat je je gedraagt zoals je doet met kinderen maar dan zonder kinderen. Gelukkig was ik nooit al bang om gek te doen of een rol aan te nemen. Ik hou van gek doen, langleven het moederschap.
6. Vrijheid.
Wat is dat? Gaan en staan zonder nadenken is voorbij. Sociaal leven? Voor een deel voorbij. Met kinderen stappen is toch net even anders, nee, lijkt me niet leuk. Glaasje alcohol? Eerst even nadenken wie van de twee. Samen doorzakken is voorbij. Of deden we dat al niet? De hele dag de lakens over je kop trekken, voorbij. Even de kinderen uit zetten kan niet. Niet? Ben ik vrij, dan ben ik nog niet vrij. Minder tijd voor hobby’s, sporten, vrienden en saggerijnen. Alles wordt gepland. Saaai!
7. Zandkasteel, Bumba, Nijntje, K3, Umizumi, Dora:
Nee I say more? Nee, neem dan Djamila, you tube play doh, you tube surprise eieren uitpakken, doornroosje, frozen, Dirk Scheele…
8. Je wordt gekopieerd.
Er moet ineens gezond gegeten worden en gezond geleefd. We moeten op onze woorden letten en op ons gedrag. We moeten ineens nadenken over hoe we ons gedragen. Even lekker schelden als je je teen stoot? Even elkaar lekker direct op de feiten wijzen? Altijd staan er van die snotneuzen tussen. Al je slechte gedrag krijg je (dubbel en dwars) terug. De kinderen hebben een neus voor het oppikken van slecht gedrag. Meer dan voor het oppikken van juist gedrag. HOE. KAN. DAT? Al vaker heb ik mijn dochter met woorden in haar mond gehoord waarvan ik mij werkelijk afvroeg hoe ze daar aan kwam. Meestal van mij volgens mijn lief. Echt niet… School, gewoon altijd school.
9. Opvoeden.
Het is gewoon moeilijk. Het is zwaar. Het gaat met fases. Sommige fases zijn NIET leuk.
10. Ze worden ziek.
Ze spugen. Worden regelmatig verkouden, hebben snotneuzen. Stoten hun tenen, krijgen tanden. Poepen naast hun luier. Krijgen luizen. Krijgen prikken en nog heel veel ander ongein. En buiten dat alles…
–> –> –> ze worden wakker ’s nachts <– <– <–
Euj, de korrel he 😉
17 Comments
Rosanneke
28 januari, 2014 at 14:20Jep, herkenbaar, herkenbaar en. Herkenbaar. 🙂 Ik zeg sinds ik moeder ben weleens: nu ik een kind heb, begrijp ik ook waarom je geen kinderen zou willen. Klinkt hard maar het is gewoon niet altijd even leuk. Slaapgebrek, niet meer spontaan je biezen kunnen pakken, het feit dat jij hoe dan ook op de laatste plek staat. Soms is het gewoon echt Niet Leuk.
En dan doen ze opeens weer wat leuks/liefs/slims/grappigs. 🙂
MultiVroon
28 januari, 2014 at 15:06O, was dat waarom ik zo moe was steeds ?!
😉
Syl
28 januari, 2014 at 15:47ojaaaaaaaaaaaaaaaaa echt waar! Nog steeds… (bijna 14 en 10½)… zucht.
mimsemams
28 januari, 2014 at 20:05Zooooo herkenbaar.
Sta ik ’s nachts voor de vijfde keer naast m’n bed, concludeer ik dat ik toch wel heel veel van ze moet houden, om alwéér m’n warme plekje te verlaten.
Het allermeest mis ik lang en diep slapen, en uitslapen.
En op het moment droom ik van triple cheeseburgers, door het lactosevrije dieet. Een kind met koemelkallergie en dan toch borstvoeding geven: nooit gedacht dat ik zoiets zou doen!
Nummer 11 is dus wat mij betreft: grenzen verleggen door de kinderen.
Opeens een ochtendmens moeten lijken en dingen doen die je zelf niet voor mogelijk hield.
MamaMaai
28 januari, 2014 at 21:10Ja das een goede nummer 11. Die was ik even vergeten. En ik vind je stoer. Dat je bv geeft bij koemelkallergie. Zo had ik dus ook noooooit gedacht dat ik nog steeds bv zou geven bij mijn anderhalfjarige. We hebben toch maar veel voor ze over!
Maris
28 januari, 2014 at 21:28Haha ik heb ook zo’n blogje geschreven. Alleen dan 10 totaal andere dingen. Dat zijn dus bij elkaar al 20 nare dingen. Oh-oh! Heb hem alleen al een week klaar staan en weet niet of ik het online moet zetten. Het is zo… negatief zeg maar.
Geertje
29 januari, 2014 at 08:58Heeeeel herkenbaar. En zo zijn er nog een hoop dingen op te noemen. Maar ach, je houd van ze en that’s what it’s al about!
Nicky
29 januari, 2014 at 09:19Leuke en zoooo herkenbaar blogpost.
Met de komst van kinderen veranderd je hele leven, dat is gewoon een feit.
Petra
29 januari, 2014 at 09:40hahahah heb je dit afgesproken met Maris? Lees net een soortgelijk blogartikel bij haar! 🙂
MamaMaai
29 januari, 2014 at 09:42Je zou het bijna denken maar nee, lees reactie Maris, het is toeval….
mamoesjka
29 januari, 2014 at 10:25Wat ontzettend leuk geschreven… ( ik moet opletten met lachen want ik heb nog steeds buikgriep en voor ik het weet… oeps)
Doortje Dartel
29 januari, 2014 at 10:38Helaas, en dit gaat nog heeel lang duren 🙂
Oke dan, sommige dingen veranderen.
Gwen
30 januari, 2014 at 11:06Leuk artikel zeg! Heel anders dan die bij Maris, maar even herkenbaar! Dat houden van jezelf en meer van je kinderen enzo – zo waar! (de rest ook trouwens)
Brenda
31 januari, 2014 at 14:56Leuk geschreven! Ik roep zelf altijd dat ik later geen kinderen wil, precies om bovenstaande redenen. Maar stiekem vind ik ze wel errug schattig. Who knows…
Linda
9 februari, 2014 at 18:53Heel herkenbaar; je bent heel blij met ze en wil ze absoluut niet missen, maar soms… En dan zeggen ze dat het alleen maar ‘erger’ wordt naar mate ze ouder worden.
Irma Essers
26 juni, 2016 at 17:09Ik wil jullie even uit de droom helpen; óók als de ‘kinderen’ 27, 24 en 18 zijn blijven zij het grootste deel van jouw leven beheersen. Je leven is echt nooit meer van jou.
En natuurlijk moet je zeggen dat je van ze houdt………doe ik ook.
MamaMaai
26 juni, 2016 at 20:49Haha dank je, Ik was er al bang voor… 😉