10x Weirdo me

Waarom ik denk dat anderen (soms – dat hoop ik) vinden dat ik (een beetje) raar ben? Nou hierom, mijn bekentenissen:

1. Ik heb altijd iets aan mijn voeten. ALTIJD. Liefst sneakers. Sokken is ook oke. Fijne laarzen met hak ook. Ik haat het echt om op blote voeten te lopen. Ook al zijn ze mooi en fris in alle kleurtjes van de regenboog gelakt want dat doe ik ook. En ook als het buiten, en dan ook binnen, plus dertig graden is. Sandalen en slippers komen ook niet door de keuring, mijn voeten moeten bedekt. In ieder geval mijn tenen en mijn hak. Ik heb niet perse iets tegen voeten. Ook niet tegen die van mij, al hebben sommige mensen echt wel hele lelijke voeten. Ik denk ook serieus dat ik zonder schoenen veel ergere zweetkakken heb dan met. Ja, laat mij. Lastig is het wel. Sneakers en een jurkje? Iemand een ander idee?

2. Ik heb altijd honger. Ja dat zal vast hoor ik je denken. Maar nee, ik meen het. Honger in slecht bedoel ik. Normaal eten dan weer niet zo perse. Echt altijd. Ook als ik een week of twee mezelf zwaar heb lopen irriteren door dat slechte te mijden. Gaat dat? Ja best wel, maar leuk is anders. Zou je denken dat je lichaam (en hoofd) er dan zo’n beetje wel aan went. Of ben ik dan heel naïef?  Dan denk ik nog steeds de hele dag aan wat voor eten ik kan scoren. Ik zit ook nooit vol van snoep. Ik lust makkelijk een hele bus Pringles, of een hele extra grote zak M&M’s. Ik kan ook heeeel veel ijs op. En misselijk wordt ik ook niet. Dik wel. Jammer.

3. Ik kan zo’n beetje mijn hele leven al handschriften kopiëren, leuk. Ik paste mijn handschrift vroeger moeiteloos aan aan dat van een klasgenootje met wie ik moest samenwerken. Wie schreef nou wat? Ik schrijf ook moeiteloos in spiegelschrift. Hele dagboeken vol. Ik heb lang geprobeerd met links te leren schrijven. Links was vet veel cooler dan rechts namelijk. Mijn papa en zus zijn links. En wat je niet hebt is tof. In ieder geval, het gaat best maar nog niet enorm leesbaar en netjes. Ik heb ook wel eens geprobeerd met mijn tenen te schrijven. Nadat ik ooit een documentaire zag over een vrouw zonder armen. Nah, dat werd niks. Lukt natuurlijk ook niet met schoenen…

4. Ik doe water bij mijn thee zodat ik het direct kan opdrinken. Als ik het op heb, schenk ik direct een nieuwe mok in. Van opstaan tot naar bed gaan. Liters, echt liters tank ik naar binnen. Ik gebruik mijn zakje tot kleurtje kleurloze pis (sorry mam, klinkt toch echt beter zo). Kruidenthee het liefst. Heeft vaak al niet zo’n best kleurtje maar doe er toch aardig lang mee. En loop dus ook zo’n 368 keer per dag naar het toilet.

5. Ik wil een bril. Of lenzen. Liefst allebei. Een bril is mooi en lenzen… tja, die heb ik niet en dus… Vraag maar niks. Ik weet het, wacht maar. Maar ik denk dat een bril mij goed staat. Ik laat zo nu en dan mijn ogen testen en sta te juichen bij elk puntje wat er aan scheelt. En te huilen als ze me zeggen dat ik later maar weer eens moet terug komen vanwege vermoeidheid, hormonen enzovoort. Maar nee, ik zie volgens hun nog prima. Volgens mij niet. Ben ook al lang niet meer geweest…. Nee, echt niet.

6. Ik ben gek op suffe, zwaar niet intelligente spelletjes op mijn telefoon. Speel ze allemaal. Doelloos, gedachteloos. Ik moet wat met dat hoofd van mij. Candycrush (speel ik niet meer na 380x hetzelfde level en nog vast), Farm heroes, Pet Rescue, Jelly Slash. En ik word saggerijnig als ik moet gaan bedelen om nieuwe tickets voor een volgende episode. En ook als bij alle spelletjes mijn levens op zijn of ik eeuwen in een zelfde level blijf hangen. Als jij dus ook zo gek bent, misschien kun je mijn dan wat levens sturen :). Een wel intelligent spelletje wat ik speel is Lumosity (wat is jouw BPI? Eerst jij…) Leuk leuk leuk!

7. Ik denk altijd dat overal camera’s hangen. Echt overal. Ook in mijn huis. Of op het toilet en in mijn slaapkamer en vroeger op mijn werk. En ik denk altijd dat er dus mensen zijn die mij altijd en overal zien. En dan met name als ik dingen doe die ik niet mag. Ik bedoel dus dingen van mij. Mijn privé. Daar had ik vroeger nog meer last van. Juist, van mijn geweten.

7.2. Ik denk dat mensen in mijn hoofd kunnen kijken als ik wat onaardigs over ze denk. In ieder geval vind ik het zodra ik het denk al zielig. Zo’n persoon ben ik dus. En ik bedenk me altijd pas achteraf hoe een gesprek had moeten lopen. Wat ik had moeten zeggen. Hoe het beter, aardiger of juist pijnlijker had gekund. Ja, ik ben niet altijd zo aardig als ik lijk (in mijn hoofd). Ik overdenk hele discussies met mezelf en ik spreek ze nooit uit. En ik vind dat dood vermoeiend want het heeft zo ontzettend weinig nut, dat discussiëren met mezelf. Ik bedoel… ikzelf tegen mezelf.

8. Ik vind sommige dingen mij te mooi staan. Als iets te leuk is, trek ik het niet aan. Natuurlijk wil ik er wel leuk uit zien maar liever niet opvallen. Dus als ik denk dat iets leuk is en mensen daar de hele dag complimenten over gaan maken hang ik het terug in de kast. Of in de winkel. Gelukkig krijg ik steeds meer %^$#*& aan wat andere denken maar echt out of the box, iets wat mensen misschien niet van mij verwachten zal ik niet aantrekken. En dat is soms best ingewikkeld, want wat verwachten mensen eigenlijk van mij. Ik heb het ook met mijn haar. Of make up. Tenzij ik het er om moet doen. Op een verkleed feestje ofzo. Of op toneel, dan ga ik los.

9. Ik denk nog steeds dat ik heel jong ben. Nee, ik denk dat niet echt, maar ik denk wel in ‘als ik later groot ben’. En ik vergeet soms dat later dus nu is. Ik ben groot. Ik ben volwassen. Ik ben zelfs 30! Ja, ik zet het hier maar zo even neer want dat is nog zo iets. Daar kan ik niet aan wennen. Ik vind het niet erg om ouder te worden maar 30 man, dat klinkt wel heel volwassen. Oh ja, ik ben volwassen :).

10. Ik ben zo rete slecht in ‘ik hou van jou’ zeggen. In mijn hoofd gaat dat juist heel simpel en opschrijven lukt ook nog, maar het komt die lippen gewoon niet over. ‘Sorry’ kan ik ook niet en ‘dank je wel’ op sommige momenten klinkt ook heel geforceerd als het er überhaupt al uit komt. En dan ‘dank je wel’ als iemand wat speciaals voor me doet bedoel ik he. Dank je wel in de beleefdheidsvorm zit er uitstekend in gebakken, je hoeft mijn moeder niks te verwijten. Waar dat nou aan ligt, ik heb geen idee. Ik vind het stom klinken. Zo stom en geforceerd dat ik het mijn mond niet uit krijg. En nutteloos ook, want je kon toch al in mijn hoofd kijken. Ik denk het wel heel hard op zo’n moment. Dus. He.

Ja. Dat waren dus mijn eigenaardige bekentenissen. Misschien zou ik me iets minder schamen als jij er nu ook eentje voor me opschrijft. Iedereen heeft wel wat raars toch? TOCH? Alsjeblieft?