Ik was een echten meiden mama. Ik zag me zelf al haren vlechten, shoppen en met kleertjes en poppen tutten en eindeloos kletsen met een kopje thee en koekjes over hoe de dag was geweest. Dat wist ik zeker. We besloten voor een tweede te gaan. En nah, dat bleek een jongen.
Oke, een jongen. Wat kan dat nou anders zijn dan een meisje? Uhm… Ik help je uit de droom. Jongens zijn geen meiden.
Wat je moet weten als je een jongen op de wereld zet
- Jongens hebben een piemel. Das een stuk makkelijker met verschonen. Geen geveeg in allemaal plooien, gewoon poetsen. Welke kant op maakt niet uit, er kan weinig fout gaan. Oh wacht, toch wel. Het voorhuidje van baby’s en kleine jongens zit vast. Dat hoort vast. Niet aan trekken, nergens overheen schuiven. Gewoon niet doen. Au!
- Jongens hebben een piemel. Die gaat graag en met regelmaat omhoog. Dat is gewoon, je staat even vreemd te kijken de eerste keer bij je babyprul van een jongetje, maar dat deed hij al in de buik. Niks raars aan.
- Jongens hebben een piemel, die hoort in de broek omlaag. Je zal de eerste niet zijn die de luier dicht vouwt en een kletsnatte baby met droge luier aantreft. Die van mij presteerden het in hun broekspijpen te piesen of tot bovenin hun nek en inderdaad, de luier bleef droog. Ik heb me vaak afgevraagd hoe ze dat deden. Niet doen, gewoon accepteren en doorgaan. En als ze zindelijk zijn, leer ze zo snel mogelijk dat ze het handeltje netjes naar beneden hangen voor ze plassen. Het plakt stiekem nog wel eens in een bochtje omhoog, gegarandeerd een nat shirt en een hoop rotzooi naast de plee.
- Jongens hebben een piemel. Nah echt? Ja. En daar komen ze zelf ook snel genoeg achter. Namelijk, op het moment dat ze controle hebben over hun handjes. Het blijkt van levensbelang op elk geschikt en ongeschikt moment elke 3 minuten te checken of hij er nog hangt. Bovendien lijken ze bang hem ergens te verliezen. Met grote regelmaat wordt gecheckt hoe stevig hij vast zit, hoe lang hij kan worden, of je hem kan draaien, ergens in kan stoppen, ergens tussen kan duwen….
- Jongens hebben dus een piemel. Yup yup 😉 En dat wordt graag van de daken geschreeuwd en bij voorkeur op een, ik noem maar wat, overvol schoolplein ofzo. Piemel voor piemel na, piemel piemel piemel. Jij bent stom, PIEMEL!
- Goed, jongens praten dus graag over piemels. Maar net zogoed over al dat anderen wat we stiekem verborgen houden. Schamen wij ons voor konten, billen en alles wat daar uit komt? Zij niet. De poep, pies, piemel en hey daar vliegt een boer grappen zorgen voor duidelijk grote hilariteit. Altijd.
- Jongens doen aan oog om oog, tand om tand. De zus gaat gewoon gaat gillen als een speenvarken als er onrecht wordt aangedaan, de broers lossen het liever zelf op. Moeten terug meppen of schoppen voor ze weer rust in het lijf hebben. ‘Ja maar ik heb nog niet geschopt’ is een veel gehoorde uitspraak hier thuis als ik de stieren uitklaar probeer te trekken. En… Jongens bijten. Oké niet allemaal en er zullen vast ook meisjes zijn die dat doen. Maar bereid je er op voor. Zolang ze hun frustratie nog niet kwijt kunnen en de emoties nog niet fatsoenlijk kunnen uiten, is dit de makkelijkste, meest effectieve manier om dingen eens goed duidelijk te maken.
- Jongens slopen. Tot onze eerste jongen ongeveer één jaar werd, hadden wij netjes, ongeschonden speelgoed en boekjes. De inboedel was redelijk veilig. Er werd niet aan stekkers getrokken en er werden geen boeken gevreten. Nu heb ik twee jongens ….
- Jongens moeten naar buiten. Nergens doen ze het beter dan buiten. Geef ze een bal, een klimrek of een stok. Laat ze rennen, vliegen of stampen in de plassen. Beter voor ieders humeur de mannen gewoon dagelijks een rondje uit te laten. Oh en… Jongens zijn niet voorzichtig. Hebben blauwe schenen en schrammen. Het zijn geboren avonturiers. Avonturier…. met een piemel!
Oftewel, jongensmama zijn is fantastisch. Jongens zijn geweldig.
Lees ook: Jongensmoeder of piemelparia
Laat een reactie achter