Dik acht jaar leeftijdverschil tussen mijn meisjes

Ik zag het helemaal voor me toen ik net zwanger was van Fenne. Ik droomde van een groot gezin en het leek me fantastisch om de kinderen snel na elkaar te mogen krijgen. Als je nog pas net zwanger bent van je eerste kindje lijkt alles nog roze. Je denkt niet verder dan hoe schattig een baby is, toch? Je ziet jezelf niet meteen als uitgewoonde, binnenstebuiten gekeerde trekpop met je mombun en wallen tot onder je enkels van peuters (peuters whaha, en ze worden ook nog ouder zelfs) waarbij geen enkele grijze haar nog een idee heeft wat ie er mee aan moet.

Je ziet jezelf ook niet direct perongelijk, of lekker onredelijk bewust je stem verheffen tegen zo’n klein poppetje, of wel? Nee, dat is allemaal nog een ver van je bed en dat gebeurd mij niet want wij gaan dat allemaal heel anders doen show.

Dus… Ik dacht dat het best een leuk idee was, een zootje kleintjes lekker dicht op elkaar.

Was ook. Melle werd geboren toen Fenne nog net geen 20 maanden was. Das voor sommigen best vlot en anderen kunnen het trouwens nog veel sneller. Dat ging ook prima. De eerste maanden. En toen kwam het slaapgebrek. Iemand ooit vertelt dat een eerste zo lekker makkelijk is. Grapje van de natuur he, laat ze maar denken die papa’s en mama’s. Willen zo nodig nog zo’n schattige wolk, we zullen eens laten zien wat dat echt is, kinderen groot brengen. Whaha, nou echt.

Maar je vergeet dingen, thank Gaaad, dus kregen we er nog een. Iets meer tijd zat daar al tussen. Slaapgebrek doet wat met een mens en sommige dingen doet ze dan niet. Tussen Melle en Siem zit bijna 2,5 jaar, en sommige mensen vinden dat ook snel ;). Dus Fenne begon net op school toen ik met een lekker best wel al dikke toetert rond paradeerde. Nog net geen 3 kindjes onder de vier meer. Man wat heb ik een respect voor ouders met drie kleine terroristjes die de hele dag de aandacht wegvreten als kleine parasieten.

Nah goed, puntje bij paaltje. Er kwam er nog een. Jawel. En die heeft even op zich laten wachten. Maar nu is ze er, nu zijn we papa en mama van vier. En tussen de twee jongste zit ook dik vier jaar en Fenne en Elin schelen alweer 8,5. Dat was niet volgens mijn boekje. Maar zo gaat dat als je nog hartstikke jong en lekker naïef bedenkt dat je het leven naar je hand kunt zetten. Zo gaat dat dus niet.

Vier kinderen dus met een leeftijdsverschil waar ik in eerste instantie niet op zat te wachten. Doe mij maar alles in een keer. Konden we als ze straks allemaal tegelijk wat groter zijn, de rest van ons leven weer oppakken. Reizen enzo bedoelen we daarmee. Maar nu denk ik er anders over. Kan niet anders, moet ook wel.

Nu weet ik dat een leeftijdsverschil van 8,5 jaar fantastisch is. Net zo fantastisch trouwens als een leeftijdsverschil van 20 maanden maar anders. Ja duhh. Ik zag al dat baby’s hoe dan ook heel heel veel liefde en aandacht krijgen van broertjes en zusjes als het verschil veel kleiner is. Maar de oudste drie maken alles nu zo bewust mee, er komt niet gewoon weer een kindje in het gezin. Het is hun zusje. Ik kan het niet eens in woorden beschrijven hoe zij omgaan en verlieft zijn op hun zusje. Ze is nooit teveel en gaat voor alles.

Nou hebben we het getroffen hoor. Onze vierde is tot nu toe een engeltje. Doet wat ze moet doen volgens de boekjes. Volgt de zonnetjes en donderwolkjes zoals beschreven in het babyboek. En put mama en papa nog niet compleet uit. *Klopt af* Tis wel een baby natuurlijk he, ook hier gewoon team no sleep, dat zeker wel. Ook gewoon sprongetjes, virussen, regeldagen, hangdagen en blije dagen.

Maar nu, loop ik niet alleen de hele dag met een baby te zeulen. Sterker nog, ik moet overdag als de rest van het stel op school zit, mijn momenten pakken. De middag ben ik haar over het algemeen kwijt.

Luiers verschonen draait Fenne haar hand inmiddels niet meer voor om. Uit en aankleden kunnen we ook al prima aan de jongens overlaten. Maar nog al echt het grootste verschil, is dat ik zonder pardon Elin bij een van de drie in bewaring kan brengen om eens de was van machine te wisselen.

Of als ik moet koken heb ik meestal ook gewoon mijn handen vrij. Nee echt, het leven met een baby en drie wat oudere kinderen is echt zo leuk!