Afrika deel 2; Namibie en Botswana

Over een paar weekjes zijn Merijn en ik al weer tien! jaar bij elkaar. Het mag best eens gezegd worden, uiteraard hebben wij ook zo onze ups en downs, we zijn nog heel blij met elkaar. Een van de beste ups, na de geboorte van kind 1, kind 2, kind 3 en onze trouwerij was onze reis naar Afrika. Oh zo zo zo gaaf was dat. Ik schreef lang geleden al eens deel 1 met de intentie daar een mooie serie slash naslagwerk van te maken maar bij deel 1 bleef het helaas. Wat alles te maken heeft met al die kinderen die er tussen kwamen natuurlijk 😉

Toevallig hebben de kinderen op school thema Afrika en sprak de juf van Melle mij aan of ik wat over wilde vertellen 🙂 Mooie reden weer eens de foto’s door te spitten. Inmiddels heb ik ook weer eens besloten de fotoboeken aan te pakken, amegad wat loop ik achter met die krengen. Ik moet nog minstens ons trouwalbum, de afgelopen 5 jaar van Fenne, de afgelopen 4 jaar van Melle en oepsie, Siem heeft überhaupt nog niks om in te kijken als hij een grote vent is geworden. En dan dus de 2de helft van die fantastische reis.

Yes, die Afrika reis dus. Heb je de eerste week al gelezen? Die eerste week zitten we in Kaapstad en Namibie. Een stuk waar we zo zo zo graag nog een keer terug willen met de kinderen.

Het voordeel van op reis gaan is dat je ook wat vaker uit je comfort zone stapt. Überhaupt was er weinig comfort zone deze reis, het was een aan een schakeling van fantastische ervaringen waarvan ik me afvraag of ik die dingen überhaupt wel zou doen nu ik kinderen heb, raften bijvoorbeeld. No way, never nooit meer. We grappen nog wel eens dat het maar goed was dat we van te voren internet niet hadden nageplozen en dat we op de meeste plekken geen bereik hadden. Zo kon het thuisfront ook gewoon niet ongerust zijn.

En eerlijk is eerlijk, ik ben gewoon ook maar een naïef meisje, ik slikte alles voor zoete koek wat al die reisleiders me waarmaakte, waarom zouden ze daarover liegen? En Merijn uhm… die hield daarover gewoon zijn mond denk ik.

We zijn in nog steeds in Namibie

We starten de week wederom door vroeg op te staan. Het mag inmiddels duidelijk zijn dat reizen en vakantie niet het zelfde zijn. Heel veel lange afstanden. Het eerste deel van de reis tot aan de Victoria Watervallen inclusief Etosha is 5800 km. Het tweede deel van de reis verder naar Nairobi zal 4900 km zijn.

Een internationale groep, we praten bijna alleen maar Engels en dat is niet mijn talent. Heel vroeg opstaan, vermoeiende volle dagen en weinig ontspannen. Het is de eerste keer dat ik moeite heb met het reizen in een groep. Vierentwintig uur per dag, dag in dag uit op elkaars lip is veel maar over het algemeen gelukkig heel gezellig.. Er is geen moment dat ik privé met Merijn kan praten of ergens alleen kan zijn. Blijkbaar heb ik toch wat ruimte voor mezelf nodig. Maar vandaag was toevallig wel zo’n dag. Super stoer, we gaan quad biken door de duinen.

Hup hup, door naar Spitskoppe. De weg wordt ondertussen steeds slechter, hobbeliger, oncomfortabeler en gevaarlijker. Wauw, dat uitzicht onderweg is prachtig. We worden voor het eerst geconfronteerd met de lokale bevolking, de Herero vrouwen. Tot nu toe zagen we alleen welvarend Afrika. Confronterend als je beseft hoe groot het verschil is tussen hoe wij en zij leven. Het is gênant, of we aapjes komen kijken.

Op bezoek bij de Himba’s

Wederom vroeg op. Het voordeel van vroeg op staan zijn de prachtige zonsopkomsten. We hebben het er graag voor over. Zo vroeg in de morgen is de natuur absoluut op zijn mooist. We bezoeken de Himba’s. We worden al opgewacht. Deze kinderen zijn het duidelijk gewend dat de blanken toeristen speelgoed voor ze meenemen. Bij binnenkomst in het kamp lopen we tegen een enorme homp vlees aan, er hangt een giraf te drogen in de boom.

De Himba’s wassen zich niet met water maar reinigen zichzelf door uitroken. Daarna smeren ze hun huid in met oker en schapenvet. We hebben vrij snel door dat deze mensen toch niet helemaal leven zoals ze zich voordoen. We weten dat er 3x per week een lading toeristen langs komen die allemaal speelgoed en eten meenemen maar daar is helemaal niks van terug te zien. Hoe moeilijk wij het ook vinden, deze kinderen vinden het fantastisch om gefotografeerd te worden. Ze zien zich zelf graag terug op het kleine schermpje. Zo bijzonder als de reis achteraf in zijn totaal was, deze kennismaking was voor mij een van de bijzonderste. Zo indrukwekkend.

Okaukuejo, Etosha

En dan wordt het eindelijk tijd voor waar we in eerste instantie voor kwamen. We gaan naar Okaukuejo, Etosha. Bij binnenkomst in het park zien we de eerste Zebra’s al staan. Al snel komen we ook giraffen tegen en een Leeuw en Leeuwin met hun jongen. Dit gaat never nooit wennen.

’s Middags en de dag erna hebben we net zoveel geluk. We ontmoeten een kudde olifanten, springbokken, secretary bird, koribustards, hoornbills, een gier, een dessert valk, uilen, een guinea fowl, een grond eekhoorn, jakhalzen, een neushoorn en later nog een zwarte zeer zeldzame neushoorn, nog twee leeuwen en een leeuwin, nog meer zebra’s en giraffen. Mensen kinderen, dit is zo bijzonder mooi.

We rijden weer, onderweg naar Windhoek vandaag

Onderweg even stoppen bij een enorme zoutvlakte. Merijn moet even proeven, uiteraard 😉

Inmiddels ziet iedereen er steeds onverzorgder uit en tegelijkertijd valt het niemand meer op. Een paar dagen niet douchen is normaal en zelfs poepen op een vreemd toilet begint te wennen. Kunnen we een keer wel douchen, is het vaak koud. Inmiddels hebben we al onze kleren al uitgewoond. ’s Nachts is het zo koud dat we al onze kleding die we over elkaar heen krijgen dragen. Wat er op neer komt dat we dag en nacht hetzelfde dragen.We proberen af en toe te wassen maar schoon wordt het niet.

De grens over naar Botswana

Inmiddels is week 2 bijna om. Het duurt nog ruim een maand voor we naar huis gaan, wat een raar maar mooi idee. We gaan een grens over, we mogen weer een stempel ontvangen in ons paspoort, I love it. We zijn in Botswana.

We kunnen douchen. Buiten in een hut. Het water wordt warm gestookt door een donkey, een enorme houtkachel. Het uitzicht vanuit de douche is prachtig fascinerend. Deze hele reis is prachtig fascinerend. Wat een ervaring.

En zo zit week 2 van de 7 er al weer op. Deel 3 gaat minder lang op zich laten wachten, beloofd 🙂