De kinderen

Bekentenissen van een moeder

Moeders onderling kunnen elkaar aardig onzeker maken. Overal lijkt het altijd net wat rustiger, geduldiger, vriendelijker en gemoedelijker te gaan dan bij ons thuis. Maar eerlijk is eerlijk, kom maar eens kijken achter de gesloten deuren…. Ik heb ergens de afgelopen vier en een half jaar besloten mijn eigen plan te trekken als het de opvoeding van de kinderen aangaat en vooralsnog lijken het sociale, goed ontwikkelde mensen te worden dus maak ik me nog weinig zorgen.

fennemelle

Bekentenissen van een moeder

  • Een inkoppertje. Tijdens mijn eerste zwangerschap bedacht ik mij het beeldbuis gebruik tot een minimum te beperken. Al vrij snel vond ik dat de kinderprogramma’s tegenwoordig een aardig leerzaam element bevatten en dat het allemaal zo’n vaart niet zou lopen met die slechte ontwikkeling. Ik moet toegeven dat peuter de afgelopen maanden aardig wat zaken van de ipad leerde in plaats van van zijn moeder. Ik bedacht me die tijd maar dat een spelletje spelen op de ipad minder schadelijk voor hem zou zijn dan een moeder die door de zwangerschapshormonen slash vermoeidheid de hele dag aan het snauwen sloeg.
    Zelfde overweging neem ik rond de klok van vier, wanneer de dag voor peuter en met name kleuter na schooltijd eigenlijk te lang duurt, mik ik een filmpje in het apparaat. Het zegt wel iets dat kleuter Frozen en Assepoester zo’n beetje letterlijk kan mee praten. Maar daarin is ze niet de enige, dus meisjes mama’s, kom maar op met jullie bekentenis 😉
  • De kinderen slapen hier wel eens in het ouderlijk bed. Waaaaat????? Jep. Sowieso ben ik zo’n moeder die vindt dat mijn baby’s na de geboorte zo dicht mogelijk bij mama in de buurt moeten blijven, dus zowel kleuter als peuter sliepen de eerste maanden van hun leven met hun neuzen op mama’s borst. Mini lijkt een kind wat beter afstand van zijn moeder kan nemen, dus slaapt in de co sleeper op mama’s ongewassen shirt van die dag. Jasses, I know, maar het werkt. Als een kind hier in huis nachtelijke beslommeringen heeft, twijfelen wij maar enkele minuten voor we besluiten te kiezen voor de snelste manier van slapen, de desbetreffende nachtelijke verstoorder tussen ons in. Ik ken weinig achttien jarigen die nog tussen hun ouders slapen, dus laten we nog maar even genieten van die warme, ronkende, kleine lijfjes.
  • Consequent zijn blijft een dingetje, ik ben met regelmaat te moe mijn luie gat van de bank af te hijsen om daad bij het woord te voegen waardoor loze dreigementen in de lucht blijven steken. Zo doe ik in dezelfde orde van grote ook regelmatig of ik bepaalde zaken domweg niet zie of hoor, ik laat ze met regelmaat rustig hun eigen ruzies uitvechten ook al betekend dat dat het eindigt in een waar drama met hier en daar wat blauwe plekken, en laat ik daarmee waarschijnlijk grote opvoedkundige kansen lopen. Ze leven nog en het lijkt nog geen hopeloze zaak te worden met mijn kinders.
  • Ik ben regelmatig wel eens te lui om te koken. Daarentegen vind ik het wel belangrijk de kinderen gevarieerde voeding aan te bieden, dus krijgen ze zo nu en dan een feestelijk bordje op hun schoot voor de tv (zijn dat twee bekentenissen in één?). Een feestelijk bordje is een bij elkaar geraapt zootje voedsel met zoveel mogelijk verschillende kleuren waar ik verder niks anders aan hoef te doen dan een beetje rangschikken op het bord.
  • Ik laat ze trouwens ook rustig van de grond eten (of buiten uit de tuin) terwijl er al dagen niet is gedweild. Hallo huishouden van Jan Steen, goed voor de weerstand denk ik altijd maar.
  • Er ligt trouwens ook nog een opvoedkundig kansje als het gaat om handen wassen voor het eten. En handen wassen na het afvegen van je billen. Kleuter met name vindt dat zware onzin, ze bekijkt ze eens en komt tot de conclusie dat ze niet vies zijn of legt er rustig een leugentje overheen.
  • Ik betrap mezelf er wel eens op antwoord te geven op de kinderen terwijl ik geen idee heb wat ze hebben gezegd. Dat heeft te maken met het feit dat ze op het meest ongunstige moment van de dag, in hun enthousiasme met enorme decibellen en de snelheid van het licht hun dag eruit blaten. En verder hun ratel echt nooit dicht weten te houden. En ‘soms’ ben ik gewoon te druk met mijn telefoon, ai.
  • En uhm…. snoepen in de keuken. Sta ik dan met mijn principes weinig snoep voor de kinderen.
  • Ik doe ze wel eens tekort door andere ouders gerust te stellen dat die van mij ook heus waardeloos luisteren, dit of dat nog niet kunnen terwijl dat stiekem helemaal niet waar is, of minder snel ontwikkelen dan ze werkelijk doen. In het bijzijn van andere ouders corrigeer ik ze ook wel eens voor dingen waarvoor ik thuis mijn neus zou ophalen. Note to self: daar moet ik per direct mee stoppen.

En nu jullie, ik ben vast niet de enige 😉

You Might Also Like...

17 Comments

  • Reply
    Sofie
    2 april, 2015 at 10:14

    Vooral dat ‘snoepen’ in de keuken is herkenbaar. Wij hebben ook nog een raam tussen de woonkamer en de keuken, dus ik moet me dan echt verstoppen haha. Ik snoep ook wel eens met haar en dan zegt ze soms: “Ik moet echt niet meer paaseitjes eten, dan word ik misselijk”. Oeps! 😉

  • Reply
    Jess
    2 april, 2015 at 11:23

    Haha, ik geloof dat ik me aan alle punten ook schuldig maak. Wij eten bijna de helft van de week voor de tv omdat ik geen zin heb de hele keukentafel leeg te ruimen . Jim heeft standaard zijn huiluur onder het avondeten dus tja, ik vind het wel best. Oeps!

  • Reply
    Dina
    2 april, 2015 at 11:40

    Ik vind dit zo leuk om te lezen, vooral omdat ik echt geen flauw idee heb hoe het nu ÉCHT is om kiddies op te voeden. Ik denk er wel heel vaak over na, hoe ik het zou doen en zo, maar volgens mij pakt dat toch altijd weer een beetje anders uit als het dan daadwerkelijk zo ver is.

    • Reply
      MamaMaai
      12 april, 2015 at 20:45

      Nou bij ons dus wel ja ;-). Ik heb het heel duidelijk moeten leren, luisteren naar je eigen gevoel, en nog steeds…

  • Reply
    Manon
    2 april, 2015 at 11:50

    Stelt me weer gerust van een ervaren moeder van 3! Hier was meneer laatst ontroostbaar en ineens kreeg hij de televisie in het vizier en was gewoon stil!? Dus ja, toen heb ik ‘m maar tv laten kijken en kon ik éven bijkomen. Ach, ik kende vroeger ook alle Disneyfilms (nu nog) van voor naar achter, alle Kindernetseries en weet ik het en ik ben er ook niet dommer van geworden denk ik maar zo…

    • Reply
      MamaMaai
      12 april, 2015 at 20:46

      De grap is dat je eigenlijk nooit ervaren bent. Elke keer breekt weer een nieuwe periode aan en bij elk kind is dat weer anders. Ben nu bij de derde wel stuk rustiger. Ken een beetje het klappen van de zweep 😉

  • Reply
    Lieke
    2 april, 2015 at 12:27

    Haha grappige bekentenissen!! Moet kunnen hoor, niet alles kan perfect gaan!

  • Reply
    Madelon
    2 april, 2015 at 14:14

    Altijd leuk om eens eerlijke blogs te lezen over dit onderwerp 😉 Zelf denk ik, iedereen doet het op zijn of haar eigen manier en alle kids worden groot. Als ze later maar tevreden met zichzelf zijn en jij als ouder ook 😉

  • Reply
    Judith
    2 april, 2015 at 14:57

    Zo herkenbaar, oudste zoon is intussen 13, maar weet nog steeds alles van Cars uit zijn hoofd, hij mocht dat bijna elke dag zien als kleuter, terwijl ik met mijn zwangere buik op de bank lag te slapen. Nu de jongste 5 is is het allemaal al gemakkelijker, alleen dat slapen niet, maar ik geniet ook van dat zachte meisje tegen me aan, het gaat allemaal al zo snel. Mijn opvoed idealen zagen er van tevoren ook heel anders uit, maar we hebben gezonde en gelukkige kinderen en daar gaat het toch om.

  • Reply
    Saskia
    2 april, 2015 at 15:30

    Wat een eerlijk stukje.
    Maar ik kan niet anders zeggen dan dat jullie top ouders zijn

    • Reply
      MamaMaai
      12 april, 2015 at 20:47

      Lief

  • Reply
    inspinration
    2 april, 2015 at 17:31

    Ja hoor hier meer van hetzelfde. De oudste keek geen tv tot ze drie was, maar toen er op een gegeven moment drie kids rond mijn benen zaten te zeuren tijdens het koken is tv kijken toch rap geintroduceerd en over die huishouden van Jan steen opmerking… Ik spreek vaak ouders die bekennen dat ze s avonds al het speelgoed met een bezem samen vegen, ik knik dan instemmend maar bedenk mezelf dat ik dat niet eens doe. “Wie komt er op visite”vragen onze kids als we gaan opruimen 😉

  • Reply
    Toppen en Dalen
    2 april, 2015 at 17:48

    Hele herkenbare bekentenissen waar ik me ook wel eens aan schuldig maak. Als alleenstaande mama is het soms heel moeilijk altijd maar consequent te zijn en altijd de boel strak in het gareel te houden.. ik denk dat ik alle punten wel eens aantip. Goed opgeschreven en verwoord!

  • Reply
    Vlijtig Liesje
    3 april, 2015 at 09:43

    Bij mij is alles perfect ; )

    • Reply
      MamaMaai
      12 april, 2015 at 20:48

      Hihi, jij hebt er 4 toch?

  • Reply
    Karoeza
    4 april, 2015 at 08:30

    Lang Leve Lui Ouderschap.:)
    Loslaten is mijn credo, alhoewel ik dat best moeilijk vind. Je kunt alles uitbedacht hebben van te voren, maar het echte leven gaat soms anders. Dus ik herken een hoop 🙂

  • Reply
    Hanneke
    5 april, 2015 at 20:29

    Geniet er gewoon lekker van dat ze af en toe (of zeer regelmatig of elke nacht) lekker tussen jullie in liggen….die van mij doen dat absoluut niet meer (niet cool als je 15 en 17 bent, duuhhhhh), maar ik weet nog hoe dat voelde en dat gemis gaat hopelijk ooit nog eens over!

  • Leave a Reply