Het is lang geleden dat ik een boek las. Vroeger, voor ik de kinderen had, las ik veel, heel veel, ik verslond boeken. Toen ik hoorde dat Isa Hoes een boek had geschreven over haar leven met Antonie was ik vastbesloten het te lezen. Antonie was mijn held. Peter Kelder eigenlijk. Die kop, die uitstraling, die lach. Antonie, die 6 Oktober 2010 zich zelf van het leven beroofd. Onbegrijpelijk vond ik dat toen.
Toen ik je zag – Isa Hoes:
Toen ik je zag is het eerste boek in zeer lange tijd wat ik binnen twee avonden uit las. Wat ik niet meer kon los laten en waar ik daarna nog over na bleef denken. Het boek gaat over de carrière van Isa en Antonie. De toneel wereld, waar ik graag in terecht was gekomen. Waar ik stiekem wel mijn best voor deed maar nooit echt het lef voor had. Een verhaal over twee mensen die zielsveel van elkaar houden. Over de ziekte (manische-depressies) van Antonie, hoe Isa er alles voor deed om hem er boven op te krijgen. Hoe ze samen de depressie uiteindelijk proberen aan te pakken. Hoe het voor haar is geweest, haar onzekerheden, de voor haar altijd onbeantwoorde vragen. Hoe ze probeerde het buiten de media te houden, hoe ze het deden met de kinderen en uiteindelijk hoe zij alleen verder gaat als moeder van twee zonder vader.
Mijn mening:
Verschillende keren had ik tranen in mijn ogen. Wat een leven. Diep respect heb ik door dit boek gekregen voor Isa Hoes. Hoe zij heel eerlijk verteld over haar leven met Antonie. Haar onzekerheden. Hoe zij Antonie heeft proberen te begeleiden bij zijn depressieve periodes. Hoe zij samen hun leven leidden. Hoe zij er was en is voor de kinderen. Hoe ze ondanks alles is gegaan voor haar carrière en haar eigen geluk. Wat een ontzettend sterke, mooie, positieve vrouw en moeder.
Ik blijft niet te bevatten vinden wat zo’n ziekte met iemand kan doen. Hoe zo’n monster iemand in zijn hoofd helemaal opvreet maar daarmee ook de omgeving. Dat je het leven zo zwaar kan vinden dat je de keuze maakt er uit te stappen. En toch begrijp ik nu iets beter zijn keuze.
Ik ben blij dat ik dit boek heb gelezen. Het boek leest makkelijk weg, Isa heeft een prettige schrijfstijl. Het is een bijzonder verhaal, over bijzondere mensen en het heeft me absoluut geraakt. Ik kan het iedereen aanraden het te lezen.
4 Comments
Gwen
28 december, 2013 at 15:58Ik ben echt benieuwd naar dit boek! Niet alleen door jouw review, maar die prikkelt wel nog meer 😉 Maar ja, heb nog twee andere boeken klaarliggen, dus deze moet nog eventjes wachten.
Rosanneke
28 december, 2013 at 16:58Ik wil dit boek zeker ook nog lezen, mijn zus heeft em dus kan ik die mooi lenen. Lijkt me erg indrukwekkend.
Gracia
28 december, 2013 at 17:02Ik ben dit boek momenteel aan het lezen, nu 3/4 gelezen, en heb dezelfde ervaring als jij. Hoe machteloos moet je je voelen als je naast een depressief iemand staat, maar hoe machteloos ook voor degene om wie het gaat.
Samen hadden ze een bijzonder leven.
Freaky
28 december, 2013 at 19:15Bizar hè… ik schrok toen ook echt van het bericht… En heb het eerder eens meegemaakt van dichterbij.. Waarom… ik zal dat soort beslissingen nooit begrijpen en maar goed ook denk ik weleens..hoe mensen zich kunnen voelen van binnen..zo erg vind ik dat! kan daar echt van wakker liggen als ik daar over na ga denken.. Ben erg benieuwd naar het boek!!