Een paar jaar geleden in mijn opleiding tot kinderverpleegkundige, heb ik gewerkt op de afdeling kinderoncologie. Een afdeling voor kinderen met kanker tot 18 jaar. Een indrukwekkende afdeling. Een afdeling waar plezier en verdriet heel erg dicht bij elkaar staan. Als verpleegkundige pleeg je vanaf het eerste contact inbreuk op de privacy en het gezin en tegelijkertijd wordt je er direct in opgenomen. Families waar je door de intense periode waar ze doorheen gaan, binnen korte tijd een enorme band mee opbouwt. Kinderen en families die me aan het hart gaan.
Ik moest en zou dit boek lezen. Nog voor de film uitkwam. Dat heb ik net wel of net niet gehaald. In ieder geval kan ik nu op zoek naar iemand die met mij en een doos tissues deze film binnenkort durft te bezoeken. Het was zo’n boek. Eentje die je in een flits uitleest. Een boek wat, de voor mij, andere kant van een gezin met kanker laat zien. En daarvoor alle lof naar de schrijver, wat mij betreft is alle ophef rondom dit boek het meer dan waard. Een weeffout in onze sterren van John Green Per direct gaan zijn overige boeken ook op mijn ‘moet ik absoluut lezen’ lijstje.
‘Een hartverscheurende lovestory en een uitdagend, ontluisterend verhaal over de zin van leven en dood.’ – Trouw
Trouw zegt hier niks te veel. Hartverscheurend is het absoluut. Toen ik het einde naderde heb ik het boek een avondje weggelegd. Ik kon door mijn tranen heen niet meer verder lezen, moest heel even een ogenblikje mijn hoofd resetten. Nou heb ik dat wel vaker bij boeken (of films), ik zit gewoon ontzettend snel te janken. Dat kan ik weinig aan doen, ik identificeer me nogal met een hoofdpersoon. Alsof ik een gedaante wisseling onderga. In dit geval… triest.
Het verhaal:
Hazel, 16, had er al niet meer moeten zijn door de kanker. Drie jaar geleden werd ze opgegeven. Een nieuw medicijn en haar beste vriend Philip, de zuurstoffles waarmee zij door het leven moet, rekken haar leven voor onbepaalde tijd. Ze studeert en kijkt met haar ouders ‘American next top model’. Op een praat groep ontmoet ze Augustus. Gus overleefde de kanker maar mist nu wel een been. Gus voelt een enorme aantrekkingskracht voor Hazel en dat is wederzijds. Maar Hazel wil niemands tijdbom zijn en probeert Gus op afstand te houden. Hazel laat Gus kennis maken met haar lievelingsboek ‘Een vorstelijke beproeving’. Een boek over een meisje wat midden in een zin ophoudt. Samen worden ze door de mysterieuze schrijver Peter van Houten uitgenodigd om naar Amsterdam te komen. In Amsterdam neemt hun leven een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.
Een boek wat geschreven is als fictie. Goed leesbaar, vlot. Hazel en Gus zijn door de schrijver zeer goed neer gezet als tieners met kanker. Hij weet op een niet zwaarmoedige manier de galgen humor tussen de tieners onder elkaar, de ‘kankervoordeeltjes’ en de diepste gevoelens van deze tieners en hun ouders te beschrijven. Heel makkelijk om je in hen of hun ouders in te leven.
Een hartverscheurend, ontroerend, prachtig boek wat het verdient gelezen te worden. Absoluut een aanrader!
Laat een reactie achter