Bij mij zit het nog al tweeledig. Aan de ene kant sluit ik me liefst op in mijn cocon. Lekker huismussen met Merijn en de kinderen. Puntje bij het paaltje blijkt dat ik daar eigenlijk niet gelukkig van word. Het liefst doe ik lui, moet ik letterlijk de drempel over om de benenwagen aan te sporen. Maar van al dat niet bewegen en binnenlucht word ik strontje humeurig en vervelend. En met mij zeker mijn twee jongens.
Elke keer als ik over gehaald word tot buitenlucht happen en een vorm van activiteit besef ik mij dat ik daar pas gelukkig van word. Dat dat eigenlijk is wat ik het liefste doe, buiten zijn. Ook al is het koud, hangt er een gure wind en staat er een striemende regen. Voelen dat je leeft en daarna opwarmen met een beker hete thee of doe eens gek, chocolademelk. Maar pas na aansporen want ik denk altijd van niet. Het vooruitzicht op kou vind ik nooit echt aantrekkelijk.
Afgelopen zomer verkasten we twee dagen naar het vakantiehuis van vrienden. Ik had nooit bedacht dat een bijhuis, dat waar Merijn zijn gouden jeugd herinneringen maakte, iets voor ons zou zijn, we moeten namelijk de wereld zien. Tot ik me daar zat te bedenken dat we ons de afgelopen jaren uitstekend vermaakten op onze tripjes door Nederland. Na deze twee dagen overwoog ik serieus of een bij huis een optie zou zijn. Lekker aankloten en klussen de vrij dagen die we bezitten met rondstruinend rondscharrelend op avontuurgaand kroest. Yep, ik zie het voor me. Bovendien, het een sluit het andere niet totaal uit.
Überhaupt zomers mag er geen twijfel over bestaan. Dan is er van cocoonen geen enkele sprake. We hebben duidelijk een grotere tuin nodig waar we al onze hobby’s een plaats kunnen geven zonder dat onze leefruimte drastisch wordt beperkt. Een huisje in de tuin met veranda waar we fikkies kunnen stoken zonder een ander mens daar last van heeft, we wijntjes kunnen drinken maar bovenal waar ik mijn eigen ateliertje hobbyruimte ga bezitten. En onze eigen kruidentuin. We hebben een grotere tuin nodig omdat we met skelters en tractoren zouden moeten rijden en er een maxi trampoline hoog op de verlanglijst van de kinderen prijkt.
Toevallig heb ik ook kinderen die zich graag door de modder rollen of in bomen klimmen.
Ik zie ons in gedachten in ons zelfvoorzienende ecohuis zitten. Wij zouden boerderij eigenaren moeten zijn. Een mens mag dromen.
Nog meer boerderijfratsen: Kamperen bij de boer en Ik heb een paardenmeisje
Geef een antwoord