Het liefste vouw ik de kinderen op en prop ik ze in een glazen doosje en wens dat ze altijd klein blijven maar aan de andere kant kijk ik er zo naar uit spannende dingen met ze te doen. Avonturen te beleven, herinneringen te maken. En een van de dingen die ik heel graag eens zou doen was een mudrun uitlopen. Toen ik per toeval zag dat er een kindermudrun werd georganiseerd in het belevenissenbos Lelystad twijfelde ik geen seconde. Echt iets voor onze Fenne, stoer ding, gaat dat tof vinden.
Maar liever doe ik dingen samen. Samen sterk zullen we maar zeggen. Ik scrolde door mijn contacten en bedacht dat Lily van de leuke Love4pink een goede medestander zou zijn en apte haar moeder. Doe je mee met de kindermudrun? Ja, hoe weet jij dat nou? Nee, dat was een vraag, of je zin had met ons mee te doen. Nah… en toevallig had ze nog kaartjes over en zo stonden we dus samen aan de start.
Kindermudrun Belevenissenbos Lelystad
Mop, weet je wat we gaan doen? Een mudrun. In het belevenissenbos, 2 km rennen door de modder en over boom bruggen klimmen. Dat is ongeveer net zo ver als twee keer naar de winkel en terug. Sinds de avondvierdaagse is Fenne content met lopen en dus rete-enthousiast. Tot dat we gingen en ik bedacht dat het tof was haar een filmpje te laten zien van wat we nou precies gingen doen. Maar mam, dat is vies. Ja schatje maar dat is toch tof? Maar ik vind dat spannend, ik ook mop, we gaan samen, ik hou je hand vast.
3500 inschrijvingen vanuit heel Nederland en zelfs vanuit Belgie. Maigat, dat zijn een hoop mensen maar toegegeven, alles was super relaxed georganiseerd. Maai, wat denk je? Half uurtje toch? Dan ben je wel zo’n beetje bij de finish niet? Twee kilometer? Ja halfuurtje lijkt me. Haha, whahahaha… uhhm nee. Maar je had er geen last van, al die andere hoop mensen. Het sfeertje was uiterst relaxed en fijn.
Ff een warmingupje hoor. In de branden de zon. Die meiden deden hem al drie keer terwijl we stonden te wachten en start. Direct de plomp in, Fenne tot haar oksels in het water, hebben we dat maar gehad. Leuk he poepie 😉
Bucketlistdingen
We strepen de kindermudrun van onze bucketlist af. Het was tof. Echt zo zo zo ontzettend super tof. Van rennen kwam weinig, het was vooral een en al obstakel maar des te leuker. En hartstikke nat en hartstikke smerig en toegegeven, Fenne had het hartstikke koud en dreigde halverwege af te haken omdat de traantjes zo hoog zaten. Dat kleine lijfje hield niet meer op met bibberen maar ze zette door. De tweede helft iets minder in het koude water, iets meer op mama’s rug en iets meer klimmen in de zon en ze zette samen met haar vriendin een eind spurt over de finish in om de medaille in ontvangst te nemen want stiekem was het allemaal daarom te doen.
Nee, geen ijs meer, dat is koud, ik wil patat. Het duurde even maar met het weer roze kleuren van haar lippen kwam haar enthousiasme weer terug. Het was zo leuk mam, zo vet. Ja, echt vet.
Maar er was weinig modder he Maai? Jullie waren nog best schoon. Nee. Nee, echt niet, er was heel heel heel veel modder. De zomer heeft goed zijn werk gedaan. We zakte er tot ver over onze enkels in. Bij vlagen waren we hartstikke zwart. Maar schoongespoeld door de poeltjes over de finish natuurlijk.
Die endorfines stromen weer, we kunnen er weer even op teren. En stiekem ga ik alvast op zoek naar nieuwe spannende avonturen. Tot volgend jaar, zeker weten. Tegen die tijd heeft Melle zijn zwemdiploma en nemen we hem mee. En papa, kan die het ook met eigen ogen zien.
Geef een antwoord