We zijn nog steeds aan het genieten op Texel. Elke dag hier voelt als een feestje. Onze eerste dag lees je hier. Het voelt alsof we deel uitmaken van een schilderij. De natuur is prachtig hier. En behalve dat schijnt de zon. Ik kan me werkelijk niet herinneren dat ik ooit eerder zo het gevoel van vakantie had. Ik wil niet meer weg. Oh, wat wil ik ontzettend niet meer weg hier.
Mijn kleine allesjes die zich zo vermaken in het zand. Langs en door het water rennen. Die volop schelpen zoeken en stenen de zee in werpen. Die alles wat leeft mateloos interessant vinden. Die af en toe net als mama bedenkelijk over de zee uit staren. De zee. Ik hou van de zee. En ik hou van mijn kinderen die net als ik zo van de zee houden.
Van mijn kleine meid. Die overal alles vanaf wil weten. En wat valt er hier veel te willen weten. En van mijn kleine man. Die op zijn eigen manier de wereld stap voor stap ontdekt. En van mijn grote man. Die overal wel wat over weet te vertellen en die mij de mooiste plekken van Texel laat zien.
En ik denk dat ik inmiddels ook van Texel hou!
Geef een antwoord