De perfecte avond

Heel even leek het erop dat de dag zeer saggerijnig afgesloten ging worden. Laten we zeggen, iedereen moe. En toen papa boodschappen aan het doen was, fluisterede ik kleine meid in dat we zouden gaan picknicken. Ja, ja, ja, jeej!!!!!!!!! Dus dat mocht zij aan papa mededelen, als verassing. Die mij dus heel even vragend aan keek. Ja, wat? Allerlei bezwaren. Over hoe dat dan wel niet moest. Pff, die mama haalt ook altijd van alles in haar hoofd… Ja. Dus. Wel of niet gaan? Ja maar, ja maar…. Wel of niet?

En zo stond ik om 16.00uur salade en wraps klaar te maken. Mjum. Man mocht kinderen aankleden en croozer opbouwen. Het had wat meer voeten in aarde dan verwacht maar uiteindelijk stonden we dan toch op de skeelers met de kids en het eten in de kar. Eerst even hijgen en zweten. Voor mij dan. Conditie kwijt. Watje, sukkel, lozer…. Nee, man, jij poept er kindjes uit, aldus man. Ah thanx, zo is het, niks niet loser.

Beschut plekje zoeken, mooi uitzicht, aan het water, kleedje, kindjes en voetjes bevrijden, lekker eten, zon, blije kindjes, blije man, blije ikke!

Het leek wel echt vakantie. Alsof we op de camping zaten. En zo voelde het ook. Puur genieten. Wij alleen, op een verdwaalde hond met baasje in de verte na. Op een verlaten stukje strand aan het water in de lente zon. De perfecte avond. Dus laat je gemaar en alle bezwaren volgende keer thuis, man… (whahaha, kan ik dat ook eens zeggen!)