Dierenredder

Mijn dochter wordt (op dit moment) ‘later’ dierenredder. Net als haar held ‘go-Diego-go’. En dat lijkt me goed. Als mama de planeet niet kan redden, laat haar het dan doen. De nieuwe generatie. Toen de situatie zich voordeed…. meteen maar even testen.

Gepeste vis

 Op facebook kam ik via kennissen een oproepje tegen. Wie een witte goudvis wilde overnemen. Het diertje werd gepest. Zijn staart werd eraf geknabbeld, nou ja zag! En nou heb ik geen verstand van vissen, maar wel aardig wat verstand van vissen enzo in de familie. En een vis die gepest wordt, das zielig. Even appen dus. ‘Mam, heb jij nog een plekje voor een witte goudvis, hij wordt gepest?’ Binnen paar seconde reactie terug. Tuurlijk, hij mag komen. Dus. Er moest een actie op touw gezet worden.

De volgende dag konden we zowel bij de zielige vis terecht als bij opa en oma die hem zouden adopteren. Mooi. Zo gezegd zo gedaan.

Reddingsactie

De vis mocht in een zakje eigen aquarium-water mee op transport. De gipsvlucht. Bij oma mocht hij in zijn eigen aquarium-water in een emmer. Paar vijver plantjes erbij zodat hij zich wat meer op zijn gemak zou voelen. Langzaam aan steeds een schepje vijver water erbij om te wennen aan zijn nieuwe huis en na paar uur zou hij verhuizen.

Dat mocht kleine meid doen. Uiterst voorzichtig werd de emmer de vijver in gehesen. En jep, de witte goudvis was weg. De diepte in.

Eenmaal thuis, een halve dag later kregen we een app. Van oma: ‘Vis heeft al vriendjes, zwemt met de anderen mee en is komen eten. Lijkt goed te gaan.’

Actie lijkt geslaagd. En dochter lijkt geknipt als dierenredder. Mooi!