Het voelt echt een beetje achterlijk dat gekleur in mijn kleurboek. Een kleurboek speciaal zelfs nog wel voor volwassenen. Maar het voelt zo ontzettend niet volwassen. Met een stift in je hand eindeloos een plaatje inkleuren. En dan weer de volgende. Balen als ik buiten de lijntjes ga of iemand aan tafel niet kan stil zitten. Alsof het als volwassen vrouw niet geoorloofd is. Want kleurplaten zijn toch voor kinderen niet waar?
Maar ik ben aangestoken door al die kleurende bloggers.Het enige echte kleurboek voor volwassenen wat ik zelfs ver weg houd bij de kleine meid, die maar wat graag met me mee zou kleuren. Maar nee, mama haar eigen plaatje, zij haar eigen plaatje. Delen kan ik blijkbaar niet, oeps. Ik wil er mijn eigen kunstwerkjes van maken. Ik kocht er zelfs nieuwe speciale hele dure stiften bij. En ook die wil ik niet delen. Zo zitten we dus met z’n drieën aan tafel, met alle drie een kleurplaat voor onze neus. Kleine meid en kleine man delen heel gebroederlijk een bak stiften en potloden en mama heeft een doos stiften EN een doos potloden voor zichzelf. Hebberd. Inmiddels heeft kleine meid zich neergelegd bij haar lot en probeert wat dichter bij te komen door mij de kleurtjes aan te geven. Ongeduldig zit ze naast me, met haar billen boven op tafel omdat ze het anders niet goed kan zien, te wachten tot ik besloten heb welke kleur de volgende is.
Het is alsof ik aan een lang verloren hobby ben begonnen. Ik kleurde vroeger altijd graag. Liever zelfs nog tekende ik. Vroeger kon ik zelfs aardig tekenen, blijkbaar kan je talenten toch verleren. Later, toen ik nog thuis woonde zat ik ’s avonds samen met mijn moeder aan de keukentafel mandala’s in te kleuren. In het kleurboek van mijn moeder. Zij kon blijkbaar wel delen.
Eigenlijk kleur ik het liefst met potloden. Voor mijn gevoel kan je meer effect aanbrengen. Door hard of zacht op je potlood te drukken of kleuren door elkaar… En ja, ik kleur het liefst aan de rechterkant van het boek.
Maar nu met mijn nieuwe stiften, ik lijk wel gek geworden. Zodra ik de kans krijg zit ik te kleuren. Het huishouden blijft liggen. Plaat na plaat gaat er door heen. Zelfs aan het ontbijt vanochtend en gisteren avond het laatste wat ik deed. Maar het is zen mensen. Ik ga er helemaal in op. En het kan me werkelijk niks schelen wat iemand daar van denkt. Ik ben aan het socializen met mijn kinderen. Laat mij lekker het kind in mij herontdekken. En al die vrolijke kleurtjes… ik zou er nog bijna een goed humeur van krijgen.
12 Comments
Joyce
6 augustus, 2014 at 07:54haha heerlijk alle mama’s aan het kleuren! Ik heb het ook een tijdje gedaan maar ben nu even gestopt. Ik had een nieuw kleurboek maar dat is zo’n gepriegel haha!
Syl
6 augustus, 2014 at 08:00Heerlijk toch !!! kleur jij maar lekker verder hoor, in je EIGEN boek met je EIGEN stiften, helemaal voor jou alleen.
Jammer dat ze niet alleen maar rechterplaten kunnen maken, lijkt me niet lekker kleuren op de linkerpagina.
Omagazijn
6 augustus, 2014 at 08:15Als mama mag je af en toe ook best lekker aan jezelf denken! Ze zien er schitterend uit je kleurplaten 🙂
mamawatdoejenou.nl
6 augustus, 2014 at 08:25Ik ben overstag. Geweldig. Maar wat een tijd kost het om 1 pagina af te krijgen!!!
Petra
6 augustus, 2014 at 15:48Ik ben binnenkort jarig en zet het op mijn wensenlijstje. Lijkt me zo heerlijk om te doen.
Atelier Anne
7 augustus, 2014 at 11:05Weer zo’n leuke hobby! Had ik maar meer tijd! 😉
MamaMaai
8 augustus, 2014 at 11:48Tja tijd, ik zou ook wel meer willen hebben. Tijd moet je maken 😉
Nicole
7 augustus, 2014 at 11:46Haha ik ben zo’n knurft die t boek duur vind haha.. Geef liever geen geld uit aan mezelf!
MamaMaai
8 augustus, 2014 at 11:47Tis ook best wel duur. Ik geef ook weinig geld uit aan mezelf, liever aan de kinderen, maar af en toe vind ik dat het mag.
Judith
7 augustus, 2014 at 21:52Ik kan me jouw dochter wel voorstellen, ik ben een beetje jaloers op jouw mooie stiften, zoiets kan ik nergens vinden. Ja, op internet, maar ik wil voelen en uitproberen. De kleuren zijn echt prachtig en helder! Gelukkig heb ik wel mooie potloden, waar ook niemand aan mag komen.
Bee
9 augustus, 2014 at 19:20Haha leuk zeg!!! Als je je boek omdraait kan je ook de linkerbladzijde rechts inkleuren
Vlijtig Liesje
12 augustus, 2014 at 10:11Ik heb ook wat weerstand tegen kleuren moet ik bekennen. Maar je hebt het wel heel mooi gedaan zeg!