Toen Fenne geboren werd deed ik mezelf een doek cadeau. Het leek me zo fijn zo’n klein warm hoopje baby tegen je aan te dragen. Maar dat is inmiddels al vijf en een half jaar geleden en toen was dragen nog niet echt een hype. Ik kende eigenlijk niemand die zijn kindje op de rug of buik meezeulde behalve mijn moeder die ons vroeger met een sjaal op de heup bond, maar jeetje dat is eeuwen geleden.
Premoeder principes
Ik moet toegeven dat ik nogal wat principes had over het opvoeden van kinderen voor ik ze zelf had. I’m so so sorry peeps. Gek genoeg zou ook ik net als alle andere premoeders anderen geen irritante, stront vervelende, eigenwijze, dove kinderen op de wereld zetten. Om maar wat te noemen he. Ze zouden ook gewoon in hun eigen bedje slapen, geen speen en lopen zodra ze dat kunnen. Dat gesleep en gesjouw, waar is dat voor nodig. Halleluja.
Dus.
Lag ze even een half uurtje te maffen in de box, vond ik dat zielig zo alleentjes en wilde ik haar het liefste terug op mijn schoot leggen
Kort gezegd, dan word je moeder. En het enige wat ik wilde was mijn hoopje liefde de hele dag bij me hebben. Lag ze even een half uurtje te maffen in de box, vond ik dat zielig zo alleentjes en wilde ik haar het liefste terug op mijn schoot leggen.
Ik droeg haar af en toe maar kreeg de handigheid er niet in. Melle droeg ik de hele dag overal en nergens maar niet in een doek of zak. Waarom mijn plakker niet? Ik weet het niet meer.
Toen Siem werd geboren kochten we van het kraamgeld eerst een geweven draagdoek en later een draagzak. Vanaf dag één heb ik hem dagelijks op mijn buik gebonden en ik kan niks anders zeggen dan dat het voor beide zwaar genieten is. Uren, kilometers lang heb ik met mijn minimannetje rond gelopen, krampen sussen in de doek. Wandelen, buiten rondjes lopen tot hij eindelijk zijn lijfje kon ontspannen en tegen mijn borst in slaap viel. Goud zijn die momentjes samen.
Uren, kilometers lang heb ik met mijn minimannetje rond gelopen, krampen sussen in de doek.
Tula draagzak liefde
Wat later, na veel wikken en wegen kwam de Tula draagzak huize Maai in. De Tula, ik en Siem ontwikkelde in no time een heel hechte band. Het bleek werkelijk een uitdaging met wagen, een peuter en een kleuter de school te betreden en de klas helemaal achterin het achterste hoekje te bereiken. De zak maakt het zo veel makkelijker.
Maar tja, schaf je nou een draagdoek of een draagzak aan?
Het ligt er maar net aan wat je wil natuurlijk.
Draagdoek:
Het voordeel van de draagdoek is dat je hem vanaf de geboorte al direct kan gebruiken. Op internet zijn veel filmpjes te vinden over hoe je knoopt bij verschillende leeftijden. Toen Siem nog inimini was, gebruikte ik een tricoslen. Een rekbare doek. Na een paar weken, Siem was een behoorlijke baby, gebruikte ik voor lange afstanden, bijvoorbeeld als we een stuk gingen wandelen, mijn geweven doek. Een geweven doek zit wat mij betreft vele malen lekkerder dan een draagzak, is goed strak te knopen. De draagdoek is op veel verschillende manieren te knopen en heel lang te gebruiken.
Nadeel is dat je je wel even moet verdiepen in hoe je hem gebruikt en dat het wat tijd kost voor je hem goed om krijgt. Ik hoor wel mensen die er zo bedreven in zijn dat ze hem super snel om hebben, maar mij kost het na een jaar toch nog altijd wel wat tijd. Niet echt handig op de parkeergarage naast de auto, dat geklungel met die lange flappen. Zeker niet als je alleen bent.
Draagzak:
Ben je niet zo’n knoop en gehannes typje? Er zijn heel veel ergonomische dragers te krijgen. Het voordeel van de draagzak is dat ik Siem er binnen een minuutje in heb vast geklikt. Kwestie van de gespen even goed afstellen. Ideaal voor kleine afstanden, boodschapje, kind naar school brengen, ed. Makkelijk op je buik of op je rug. Een ander voor mij niet geheel onbelangrijk voordeel zijn de fantastisch leuke printjes :). Uhh, en de papa draagt makkelijker in de draagzak. Die van mij zie ik toch uitzicht zelf nog niet zo’n zes meter lang gevaarte om zich heen wikkelen.
Nadeel van de Tula baby is dat je hem pas vanaf 7 kilo goed kan gebruiken, dat geldt niet voor alle draagzakken. Voor die tijd moet je er een babyinsert bij aanschaffen. Siem was een behoorlijk grote baby en ik had het geld er niet voor over zo’n insert voor die paar weken aan te schaffen. Wat betekende dat ik mijn zak nog niet kon gebruiken.
Ik moet je wel waarschuwen. Zit je eenmaal in het dragen, wil je steeds meer. Ik ben gestopt bij kwijlen naar nieuwe doeken en de fantastisch gave printjes die steeds weer uitkomen op de Tula. Eentje heb ik nog hoog op mijn lijstje staan en wel de ringsling. Mag ik man ooit zover krijgen, klik ik er direct eentje naar ons toe 🙂
Wil je Mamamaai blijven volgen? Dat kan via de facebookpagina of via instagram. Ik ben ook heel actief op Pinterest 🙂
Laat een reactie achter