♥ Een paar dagen oud ♥
♥ Bijna 1 jaar ♥

♥ Op haar 2de verjaardag ♥

♥ Op haar 3de verjaardag ♥

♥ Bijna 4!!! ♥

♥ Mijn meisje ♥
Vandaag vier jaar geleden alweer werd ik moeder. Iets dat nog zo helder op mijn netvlies staat, dat zal ik mijn leven niet meer vergeten. 2 September zou ik worden ingeleid omdat ik dan 42 weken zwanger was. De schatting was dat ik een kindje in mijn armen zou krijgen van 3 tot 3,5 kilo. Een kleintje, zeiden ze nog. Prima dacht ik. Klein maar fijn. Dat inleiden hebben we nooit gehaald. ’s Avonds de dag ervoor begonnen de weeën zwaar te worden en ’s nachts werd deze kleine dame geboren. Toch op 2 September. Schoon 4265 gram aan de haak. Niet echt klein dus, wel fijn. Lang en dun vooral. En prachtig. Mijn kind. Mijn meisje. Direct een oogje open wat wijs, aandachtig en rustig de nieuwe wereld in keek. Onbeschrijfelijk om voor het eerst je kind vast te hebben. Om voor het eerst te ervaren wat onvoorwaardelijk houden van is vanaf de eerste seconde dat ik haar zag. Met haar werd ook een tijger geboren. Een moeder die alles voor haar kinderen zou geven.
Wie had ooit kunnen denken dat wij zo’n prachtig kind mochten krijgen. Een hele makkelijke lieve baby. Een pienter meisje wat in sneltrein vaart ontwikkelde. Wat van af het eerste begin graag bij mama maar ook graag bij anderen op schoot zit. Die vanaf dat ze kon lachen, dat naar iedereen deed en nog. Met iedereen, waar dan ook aan het sjansen sloeg. Een kind wat graag onder de mensen is en heel graag met andere kindjes speelt. Eentje die vanaf het eerste moment ieders hart veroverd. Als baby al eentje die open de wereld in kijkt. Nieuwsgierig naar alles om zich heen. Heel vrij.
Die lieve speciale kleine baby ontwikkelde zich verder tot een wijs, levenslustig meisje. Eentje die nooit genoeg te weten is gekomen. Die alsmaar blijft doorvragen. Die nooit te beroerd is haar handje naar anderen uit te steken, het verzorgen zit haar in het bloed. Een meisje wat altijd en overal binnen een paar seconden contact heeft gelegd. Die altijd overal een vriend of vriendin weet te vinden. Eentje die opkomt voor haar broertje. Eentje met een sociale gave.
Mijn meisje. Mijn speciale mooie meisje. Wie had ooit gedacht dat er geen grenzen bestaan aan houden van. Dat houden van met de dag groeit als het gaat om je eigen bloed. Al weer vier jaar lang ben ik een moeder. Een moeder van het meest prachtige kind wat er bestaat. Inmiddels geen baby meer maar een kleuter. Een nieuwe fase is aangebroken. Een nieuwe wereld open gegaan. En die pak je met beide handen aan. Wat heb je er een zin in.
Een grote stap in loslaten. Maar het gaat zo goed. Ik heb er alle vertrouwen in. Het kan niet anders dan goed komen. Mijn meisje.
14 Comments
Roos
2 september, 2014 at 06:41Wat heb je dat mooi beschreven, kreeg er tranen van in mijn ogen! Gefeliciteerd met je grote meid en met het 4jarig mamaschap 😉
Geertje
2 september, 2014 at 06:59Wat mooi geschreven! Wat gaat het toch allemaal snel he!
Dinaz
2 september, 2014 at 08:22Wauw…wat geef je je dochter ook een prachtig cadeau mee om zulke mooie, bijzondere woorden de wereld in te brengen.
Wat zal ze later trots zijn dat Haar mama deze prachtige brieven voor haar heeft geschreven!
Gefeliciteerd lieve MamaMaai, hele fijne dag gewenst!! XXX
Sas
2 september, 2014 at 09:06Wat wordt ze groot! Mooie foto’s… en heel lief beschreven
Maris
2 september, 2014 at 09:32Ja ze wordt groot. Toch is ze na haar tweede verjaardag (qua uiterlijk dan) niet zo heel veel meer veranderd. Gefeliciteerd vandaag mop met je grote meid.
Manon
2 september, 2014 at 09:39Aaah, wat ontzettend mooi geschreven. Gefeliciteerd met jullie prachtmeid!
Marianne
2 september, 2014 at 09:54Wat mooi geschreven en van harte gefeliciteerd hoor.
Vlijtig Liesje
2 september, 2014 at 10:44Gefeliciteerd met je dochter! Leuk om die foto’s zo achter elkaar te zien.
Mama's Jungle
2 september, 2014 at 11:23Wat een mooi overzicht van een prachtig meisje!
Inge
2 september, 2014 at 13:50Even een keer slikken.
Moeder worden is zo speciaal.
En fenne ontwikkeld zich zo snel. De tijd gaat zo snel.
De eerste 2jr veranderd ze het meeste. Daarna word ze alleen ouder in t koppie.
Een hele stap, nu voor echt naar school.
Spannend hoe snel dat dan weer gaat!
Dikke kus voor de jarige!
Syl
2 september, 2014 at 15:49Van harte met jullie prachtige lieve meisje. Ik vind het zo leuk met je mee te mogen lezen. 4 jaar al! Een heel bijzondere leeftijd vond ik zelf, de grote wereld ontdekken, dat is mooi!
Mama van Vesper
2 september, 2014 at 18:05amai… het gaat zo rap he! Ik geloofde het nooit… tot nu! Onze dochter is morgen ook al 6 weken!
Jessica
2 september, 2014 at 19:34Wow het gaat zo snel he… Prachtige foto’s trouwens!
Gwen
3 september, 2014 at 09:42Wauw, wat mooi geschreven weer! Het is trouwens alsof ik iets over Olivia lees. Die open blik, snel contact maken, alles willen weten. Prachtig zo’n meid!