Falend ouderschap

Waarom loopt hij ineens zo te huppelen? Is dat nou echt omdat hij die plu mocht hebben?

Met drie kinderen richting het centrum is überhaupt al een hele onderneming waar ik keer op keer weer in trap. Van de week deed ik een dappere poging een stapel pyjama’s mee te nemen. Dapper in die zin dat oudste broer hier zeer bewust is van zijn kleding smaak en niet snel stof voor om het lijf goed keurt. Sinds de jongste broer hier weigert zijn slaapzakken te dragen wordt de voorraad van de oudste broer met grote vaart er doorheen gejast. Pyjama’s, daar durfde ik me nog wel aan te wagen, valt het allemaal niet in de smaak dan schuift het regelrecht een treetje naar beneden.

Gek genoeg, helemaal tegen alle verwachtingen in werd de hele stapel goedgekeurd. Ik begin een beetje thuis te raken in welke smaak hem zal bevalen denk ik. Behalve de blauwe joggingbroek voor zwemmen. Blauw, lekker veilig maar nee, blauw is saai, ik wil rood.

Prima, we gaan rood halen, morgen. Jij gaat mee. We schaffen shirts aan, een rode jogging broek, en broeken. De voorraad jongenskleding lijkt best prima voor de gemiddelde kleine jongeman en jongensmama, denk ik. Veel spijkerbroeken, veel blauw, zwart en grijs, veel shirts met minions, lego , wilde dieren en dino’s. I. DE. AAL.

Maar dus niet zijn smaak. Wat er mist? Felle kleuren. Shirts met vrolijke prints. Retroprints. Dan in een flits valt zijn oog op een gele rib broek, die moet het gaan worden maar helaas. Te groot en te wijd voor mijn misschien iets slanke exemplaar.

Kijk schat, een rode jogging broek, die doen? Of die groene?
Ik wil die rode en die blauwe.
Maar we hebben een blauwe.
Nee die blauwe moet het zijn. En die rode. En die pet. Met legobadman erop. Nee ik wil die niet. Die rode is stom.

Er wordt aan de volume en humeur knop gedraaid. Toe joh, wat vind je van dit shirt. Ja, die is goed? Die dus niet dan?
Als jij nou even mee komt… Nee, ik wil die-hie… wordt er door de winkel geblèrd terwijl een mini mannetje stevig een badmanpet in zijn knuistje houdt en stampvoetend door de winkel schuift.

Schuin oog van een stelletje met een kinderwagen. Wacht maar joh, die van jullie bereiken ook de respectabele leeftijd van vier.

Daar loop ik dan. Met Merijn en onze drie kuikens. Allemaal hebben ze er geen zin meer in. En ik ook niet. We gaan. We zijn er weer in getrapt. Met drie herrieschoppers richting het centrum op een goede overvolle zaterdag om kleding te shoppen voor de oudste broer. Kleding shoppen voor de oudste broer is op zich al een heikel puntje.

En daar lopen ze dan. De grootste raddraaiers lopen trots en tevreden rond. Zus peuterde in een onbewaakt toeziend oog van mama een mini glitter eenhoorn tasje bij papa los en oudste broer kreeg toch zijn paraplu.

We kijken elkaar aan. 1-0 voor hen, dat was een knap staaltje falend ouderschap.

En hier hadden ze ons ook tuk:

• We zijn in ieder geval niet onopgemerkt gebleven
• Weet je dat je live bent?