Selfies maken is een vak apart. Het mag duidelijk zijn dat het niet mijn ding is. Scrol voor de grap eens door mijn instagram account en zie dat ik niet net als elk beetje gerenomeerd blogger met aanzien mijn hele feed vol heb staan met pics van mij. Laten we het er op houden dat ik het best een klus vind eerst 300 honderd foto’s vanuit verschillende hoeken te nemen, de beste eruit te kiezen om vervolgens te bekijken met welk filtertje ik er het voordeligste uitkom (zwart wit werkt altijd, shhht).
Goed, laten we het een trapje ingewikkelder maken. Men neme een kind. Nou kan ik je zeggen, één kind is prima te doen. Zoek jouw voordeligste hoek, hou de camera vast en druk zodra ook je kind een allerliefst lachje produceert. Nee, niet een keer, gewoon vaak, heel vaak achter elkaar. Moet wat bij zitten nietwaar?
Neem dan, gewoon voor de grap, eens drie kinderen en je man erbij. Kanonnen das een onderneming. Alsof we gewoon zalig met de hele familie hardcore zitten te genieten in het avond zonnetje. Op zich was dat ook ‘even’ zo. Tot ik besloot dat dit een instagram waardig moment was. Geintje. Ik trok de camera en direct gaan 1 of meerdere figuren maf doen. Altijd hangt er wel een tong naar buiten, zitten er vingers in in iemands mond of vertrekt iemand uit beeld precies als ik druk.
Nah goed. Gewoon. Zodat je even weet wat er achter die perfecte plaatjes zit 😉
Familieselfie – hoe de kinderen mijn familieportret saboteren
Goed. Ik wil een selfie stick.
Laat een reactie achter