Mama Maai

Help, ik kan niet slapen!

slapenSommige dingen begrijp ik niet zo goed aan mezelf. Daarvan is het grootste ding, mijn aversie tegen slapen. Zo zou je het bijna kunnen opvatten. De waarheid is, ik doe niets liever dan slapen. Ik denk de hele dag aan slapen en kan niet wachten tot ik mag gaan slapen. Maar… ik kan het gewoon niet.

Klinkt suf, nietwaar. Wie kan er nou niet slapen?

Smoesjes:
Ik snap het zelf ook niet. Mezelf niet. Ik ben hondsmoe, mijn wallen hangen onder mijn schoenzolen (sokken) maar slapen ho maar. Begint al bij het feit dat ik opleef als de kinderen in bed liggen. Ik neem me echt elke dag voor vroeg naar bed te gaan maar krijg met zeer grote regelmaat dat luie gat van mij niet van de bank gesleept. Tandenpoetsen, de trap naar boven, uitkleden, pyjama aan, het is allemaal te veel gevraagd. In plaats daarvan hang ik voor de tv, met mijn snuit in een tijdschrift of lees ik al jullie blogs. Soms moet de was nog worden gedaan, moet er nog worden gesport, wat over het algemeen helemaal niet ten goede komt aan mijn slaapgedrag, lees enorme adrenaline stijging. Maar het moet toch. Smoesjes? Uh ja, en dan alsnog mezelf naar boven hijsen.

Hoe zet ik mezelf uit?
En als ik dan eindelijk mij kop op mijn kussen leg, begint het circus. Eerst al mijn poging om vooral niet na te denken. Mezelf uit zetten. Iemand enig idee hoe dat moet? Zodra ik mezelf een halt wil toeroepen lijkt het hek van de dam. Ik moet en zal nadenken over nog dat ene blogje. Ik kan echt geweldig goed schrijven jongens, en heb uiteraard de meest wilde, spannende ideeën, maar ’s nachts heb ik nooit pen en papier bij de hand. Jammer. Dat notitie boekje heeft er wel even gelegen maar is nog altijd leeg. Ik moet ook altijd nog even piekeren over iets met de kinderen, iets in mijn relatie, iets over wat ik heb gezegd, gedaan, niet heb gezegd, niet heb gedaan. Ik bedenk strategieën om eindelijk eens dat enorm suffe spelletje uit te spelen. Ik overdenk nog even de afgelopen training. Echt, ik weet bijna zeker dat als ik speel zoals ’s nachts, we kampioen worden met al onze vingers in onze neus. Ik overdenk nog even mijn leven. Of onze toekomst. Ik maak lijstjes in mijn hoofd over wat ik vooral niet mag vergeten. Van die dingen die ik al maanden op mijn to do list heb staan maar er om de een of ander onbenullige reden (iets van uitstelgedrag) maar niet af krijg. En als ik dat allemaal tot in den treuren bedacht heb… lukt het nog niet. Te koud, te warm, te veel lawaai van manlief, manlief kan niet stilliggen of moet weer eens plassen, rommelende kinderen, of nog erger, kinderen die net als ik niet kunnen slapen,  kinderen die iets te hard zuchten, zich stoten, zich omdraaien, een huil beginnen in te zetten, oh nee toch niet, dromen, honger, dorst weet ik veel, verzin wat.

Dutjes?
Dutjes dan. Uurtje bijtanken als de kinderen slapen? Gewoon overdag? Wat denk je nou zelf. Eèn, ik zou mezelf voor mijn kop slaan als de wereld vergaat en ik zou dat zomaar missen. Twee, alles wat ik ’s nachts bedenk moet toch ook ooit worden uitgevoerd, nietwaar? Drie, ik moet moet moet ’s ochtends wat bakken koffie om de dag te starten, die beginnen ergens halverwege de ochtend te werken, je snapt mijn punt? Vier, iets met huishouden.

Dus.

Nou ja, dat dus. Dat begrijp ik dus niet zo goed.

You Might Also Like...

14 Comments

  • Reply
    Anne
    17 januari, 2014 at 13:31

    Ik hoor dit verhaal echt van iedereen! Het lijkt wel in de lucht te hangen… Ik slaap al drie weken nauwelijks, vriendin bijvoorbeeld al 2,5 week bijna niet. Heb de laatste week melatonine gebruikt, 3 mg (dus via drogist). Ben je wel duf van hoor, maar kan wel helpen weer in een normaal ritme te komen. Sterkte!

  • Reply
    Doortje Dartel
    17 januari, 2014 at 13:52

    Lijkt mij vreselijk lastig en vermoeiend zeg! Kan je helaas geen tips geven.

  • Reply
    MamaJo
    17 januari, 2014 at 16:28

    Gelukkig hier geen slaapproblemen van wat voor een soort dan ook maar ik herken wel wat je zegt over het actief worden als het grut eenmaal in bed ligt (en slaapt).

    Ik krijg (ook) altijd een enorme opleving ’s avonds als mijn zoon slaapt. Krijg dan om de een of andere onverklaarbare reden wél zin om te strijken (nou ja!) en om de badkamer nog even te schrobben. Overdag heb ik daar nooit last van. Zooo irritant.

    Ik ga bewust ’s avonds niet meer achter de laptop zitten anders ben ik helemaal mijn bed niet in te rammen, veel te veel leuks op het www.

    En overdag, tja overdag denk ik na een rondje stofzuigen; zooo dat was weer genoeg voor vandaag, of als ik de bedden heb verschoond; zooo nu weer even pauze hoor, kopje koffie, blogjes lezen. Dus…

  • Reply
    Maris
    17 januari, 2014 at 16:42

    Ik hoor mensen wel eens zeggen dat op het moment dat ze niet meer werkten gek van zichzelf werden thuis. Piekeren, dat soort dingen. Heb jij daar ook niet last van? xx

    • Reply
      MamaMaai
      17 januari, 2014 at 18:17

      Nee dat denk ik niet. Tenminste, wel last van piekeren maar komt niet door het thuiszitten.

  • Reply
    Gwen
    17 januari, 2014 at 17:59

    Heel herkenbaar. Ik lig altijd zo te malen en kan mijn draai neit vinden in bed enzo. Ga ik dus soms wel netjes om half tien naar bed, slaap ik om een uur nog niet. Te irritant! En maar moeie oogleden houden, oeff. Gebruikte vroeger altijd melatonine, toen ik zwanger werd daarmee gestopt en tja, nu nog steeds bv – dus dan mag melatonine ook niet.

    • Reply
      MamaMaai
      17 januari, 2014 at 18:19

      Nee das mijn verhaal 😉 maar ik stop binnen twee maanden met de bv dus als ik dan nog niet kan slapen ga ik zoiets proberen.

  • Reply
    Roos
    17 januari, 2014 at 18:05

    Heel erg herkenbaar! Sinds zoonlief doorslaapt, slaap ik niet meer. Zo vervelend, want ik ben ook echt hondsmoe. Ik probeer de afgelopen dagen wel dutjes te doen, maar ook dan kan ik de slaap niet vatten, mijn hoofd blijft maar gaan. Het irritantste vind ik nog, is dat ik vroeger, ging liggen en ik sliep… Als je nog op de gouden tip stuit hier, ik hoor het graag 😉
    En hopenlijk slaap lekker vannacht..!

    • Reply
      MamaMaai
      17 januari, 2014 at 18:21

      Melle gaat ook steeds beter slapen ( daar is het probleem wel begonnen) maar het leek wel hoe moeier ik werd hoe minder ik ging slapen. Nu slaapt hij steeds vaker door, alleen ik nu nog…. Als ik de tip heb komt er een heel mooi artikeltje van 😉

  • Reply
    Sanderijn
    17 januari, 2014 at 19:43

    Ik heb er last van gehad. En heel af en toe dreigt het zo’n avond/nacht te worden. Dé tip heb ik niet. Ik heb een tijd heel zachtjes een CD gedraaid. Ik vroeg regelmatig manlief me een verhaal te vertellen (niet dat die saai zijn maar als je moe bent is het monotone gebrom van iemand die praat heel rustgevend). En accepteren dat je niet kan slapen is ook de enige echte remedie. Dat wil zeggen: heel erg bezig zijn met te willen slapen werkt ab-so-luut averechts. Loslaten, niet op de klok kijken, gewoon je nachtlampje weer aan doen en nog lekker wat gaan lezen… werkt misschien de eerste nacht niet direct, maar hoe meer je ontspant, hoe minder moeite slapen zal kosten.
    Ja, ik weet het, niet te doen als je al nachtenlang niet behoorlijk slaapt.

  • Reply
    Petra
    17 januari, 2014 at 20:46

    Herkenbaar helaas, vooral die mallemolen die begint zodra zoonlief op bed ligt. Eindelijk tijd om mezelf te horen nadenken, en dingen gedaan te krijgen. Tot de nacht aan toe, en dan in bed inderdaad die non-stop-gedachtenstroom, piekerdingen en eeuwige to-do-lijstjes. Als jij de gouden tip vindt, laat je het dan weten? 😉 Tot die tijd: sterkte!!

  • Reply
    Es
    17 januari, 2014 at 21:14

    Wanneer ik als een blok slaap is als ik 2 uur voor het slapen gaan stevig heb gewandeld met buuf het liefste in de regen dan in een heet bad, glas thee erbij en dan…….knock
    Maar meestal lees ik te lang en kan ik gewoon niet slapen omdat ik bang ben dat ik Bjorn niet hoor….
    X Es

  • Reply
    Carlijn
    18 januari, 2014 at 14:10

    Mijn gouden tip: Zodra ik in bed lig, zet ik een soort knop om. Als ik mijn ogen (dicht) draai in de richting van mijn kussen, zet ik mijn gedachten uit. Draai ik ze naar de andere kant, wordt het in mijn hoofd verschrikkelijk chaotisch.

    Het klinkt vast raar, maar het gaat bij mij vanzelf en sinds ik dat in de gaten heb, slaap ik als een roos!

  • Reply
    Judith
    19 januari, 2014 at 13:45

    Herkenbaar, ging ik eerst altijd voor 23 uur naar bed, is het nu eerder middernacht en dat is toch echt te laat als de wekker weer vroeg gaat. Als de kinderen eindelijk in bed liggen word ik ook pas echt actief en inslapen ho maar. Melatonine heb ik geprobeerd, maar dan werd ik halverwege de nacht wakker en kon ik dan niet meer slapen. Tegenwoordig neem ik voor de nacht een kruidenborreltje (beerenburg, jägermeister of iets dergelijks) en het inslaap-en doorslaapprobleem is opgelost, meestal tenminste. Nu het doorslaapprobleem nog helemaal oplossen, maar een bijna kleuter een borreltje geven gaat me net wat te ver….

  • Leave a Reply