Het verkeer in

Doen jouw kinderen al mee aan het verkeer? Ik vind het eerlijk gezegd dood eng. Nou wonen wij gewoon in een nette wijk. Aan alles is te zien dat wij een kinderrijke buurt bezitten. Ik bedoel, op elke honderd meter staat een joekel van een speeltoestel en voor elke voordeur staan massa’s mama fietsen, bakfietsen, kinderfietsjes met fel gekleurde wapperende vlaggen te sieren. Maar het is geen doodlopende straat. Ondanks op elke 20 meter een verkeersdrempel, wordt er door sommige auto bezitters als malle idioten gereden.

Elk huis heeft hier ook netjes zijn auto voor de deur staan en zijn straatje afgebakend met een boom, struik, heg. Wanneer mijn driejarige over de stoep naar de buren raced, is hij werkelijk onzichtbaar voor wie zijn oordoppen in heeft. Ik denk dat ik hem überhaupt ‘s ochtends zo’n oranje vlag aan doe.  Voor mijn vier jarig geldt inmiddels dat ze de regeltjes wel aardig weet. Ze weet wanneer ze moet stoppen en dat ze niet zomaar mag oversteken. Nee, ook niet als haar vriendinnetjes dat wel doen. Maar soms, of eigenlijk heel vaak, komt er ineens het overenthousiaste kind in haar naar boven. Dan vliegt ze waar ze heen wil. Hoort en ziet niks behalve haar doel.

Fietsen

Steeds vaker krijgen wij inmiddels de vraag of kleuter al zonder zijwielen fietst. Ik vind dat persoonlijk ook wel een beetje tijd worden. En ik denk ook dat ze het kan. Het een na het andere vriendinnetje laat trots weten al ‘echt’ te kunnen fietsen en tijdens ons vele wandel/fiets tochten worden we af en toe grijnzend aangekeken door moeders met 2-3 jarig kroost wat ons zonder zijwielen passeert.

Ze kan goed fietsen en begint uit pure verveling al wat trucjes aan te leren. Als fietsen zonder handen enzo. Maar vergeet voor het gemak dat je liever voor je kijkt en zo’n beetje rechts van het pad moet blijven. Nou kreeg ze vorig jaar van die goede man met die witte lange baard van die fleurige kralen om haar wielen op te pimpen. Nu fietst ze niet alleen als een bezetenen ver en razend snel bij ons vandaan en uit het zicht, ze hoort ons ook niet meer. Die kralen gaan binnenkort de vuilnisbak ontmoeten en madam kreeg een vlag.

Aangereden

Maar zonder zijwielen joh. Dan gaat het kind dus nog wat harder. Ik mag tegenwoordig op het andere pleintje getuigen zijn van de fietsgrage kindjes. Die nemen in hun enthousiasme af en toe, in de regel eerder vaker dan minder vaak, een stukje straat mee in de bochten en rijden zo een paar honderd rondjes per dag. Bijna elke zomerse dag. Ze doen graag wedstrijdjes. Meestal gaat dat goed.

Helaas mochten we vorig jaar getuigen zijn van de trauma helikopter bij ons in de wijk. Een meisje was aangereden door een autobusje. Toen een onbekend meisje. Inmiddels een vriendinnetje van mijn dochter. Twee keer zo oud als mijn dochter.

Mijn hart.

Maar goed. De zijwielen gaan er dus af. Zeer binnenkort.