Jullie stellen me die vraag vaak. Of ik al wat beter slaap en dat vind ik zo lief. Maar ik durf er niet over te schrijven, ik durf het bijna niet hardop uit te spreken, dat voelt een beetje als de goden verzoeken. Alsof ik daarmee weer het slechte over me wil afroepen maar klinkklare onzin natuurlijk, I know, tenminste, ik hoop het van harte want ik ga het toch opschrijven. Dus wie weet volgende week weer een hele zielige klaag post. Voor nu ga ik het straks na dit bericht gewoon heel hard afkloppen onder onze houten tafel.
Hij slaapt door:
Het gaat hier in huis allemaal de goede kant op. Al een tijdje lijkt het tij te zijn gekeerd en daarvoor zou ik met alle liefde de vlag willen uithangen. Het van de daken schreeuwen, de kleine man slaapt hier door. Zo dat staat er maar. Officieel deed hij dat al heel lang als je uit gaat van de officiële vijf uur maar meestal waren dat voor mij vijf uren waarin ik mijn bed nog niet eens had bereikt of net. En wat is nou vijf uur achter elkaar slapen. Sorry hoor, het is misschien normaal voor kinderen (begrijp me niet verkeerd, daar heb ik ook geen probleem mee) maar doorslapen vind ik toch wat anders. Nu sinds een paar weken. Tussen 19 en 19.30 uur gaan we naar boven en over het algemeen liggen de kinderen voor 20.00 uur dan te slapen. Liefst eerder uiteraard. Kleine man trekt het steeds verder de ochtend in. Vanochtend was het 6.45 uur voor we hem voor de eerste keer hoorden. Joehoe!!! Soms zitten er nog dagen tussen dat hij wel midden in de nacht wakker wordt. En die dagen zijn killing. Maar hey, het blijven kinderen. Oke, ik begin vast met afkloppen.
En jij dan?
Jij sliep toch ook zo slecht? Ja dat klopt. Ik sliep slecht ondanks het steeds beter slapen van de kleine man. Ik lag uren wakker. Van vermoeidheid denk ik. Raar? Misschien maar de druk om te slapen was zo immens hoog geworden… Ik moest slapen. En dat wat moet lukt niet. Ik kan die uitknop bij mezelf nog steeds niet vinden maar het gaat beter. Ik merk zelfs dat ik soms wakker word omdat Merijn, kleine man naast me neer probeert te leggen. Ja hey, hallow, mag ik mijn ogen even open doen? Ik heb hem dan zelfs niet horen huilen. Ongelofelijk. Ik denk dat ik dus inmiddels ook weer wat dieper slaap. Nu nog een aantal uurtjes inhalen.
Punt is, ik lijk nu wel moeier dan ik was. Alsof mijn lijf het niet meer is gewend. Dat slapen. Gelukkig gaat ook dat de goede kant op. Ik merk dat mijn humeur beter wordt en dat ik meer kan hebben van de kinderen en dat is me zoveel waard. Ik heb zelfs weer veel meer zin en energie om leuke dingen met ze te doen. Dat voelt zo ontzettend goed.
16 Comments
Bee
6 februari, 2014 at 07:45Fijn om te lezen! En weet je wat..die enkele keer dat het nu bij mij nog eens voorkomt dat de meiden s nachts spoken….nog steeds killing voor m’n humeur…
MamaMaai
6 februari, 2014 at 12:51Dat bedoel ik, dat blijft vast zo 😉
Anouk
6 februari, 2014 at 08:04Heerlijk!!
MultiVroon
6 februari, 2014 at 09:39Super herkenbaar hoor, dat zelf slecht slapen, en dat juist moeier lijken! Het heeft hier wel een jaartje geduurd voordat ik soms eens echt uitgerust wakker werd 🙁 Fijn dat je je al langzaam wat beter voelt!
MamaMaai
6 februari, 2014 at 12:52pff, nou dan moet ik nog wel even….
Syl
6 februari, 2014 at 09:52Ah, dat is fijn !!
Tuttebollekakkie
6 februari, 2014 at 11:30Joepie! Fijn om te horen.
Je lijf zal er gewoon weer aan
moeten wennen denk ik!
Fijne dag. Greets Inge
Nicky
6 februari, 2014 at 12:25Fijn om te lezen dat het steeds beter gaat en je meer energie hebt. Hopen dat het zo door blijft gaan.
mimsemams
6 februari, 2014 at 12:28Wat heerlijk voor je! Ik kan daar ook zó naar uitkijken.
Maar best logisch hoor, dat je lijf nog helemaal moet wennen. Je staat al zo lang geprogrammeerd op korte slaapjes.
Ik hoop dat je de spiraal naar boven nu te pakken hebt!
Sharmayne
6 februari, 2014 at 13:01Wat fijn! Slaap is zo belangrijk
Marianne
6 februari, 2014 at 14:10Het lijkt me erg vermoeiend om niet meer de hele nacht door te kunnen slapen. Nu ben ik zelf altijd erg vaak wakker tussendoor, zeker nu ik zwanger ben. Maar ik kan in ieder geval wel blijven liggen. Met een kleintje moet je er ook weleens uit. Volgens mij zal geen enkele moeder zeggen dat ze hun kindje liever willen inruilen tegen een goede nachtrust, maar toch lijkt het mij frustrerend.
Uiteindelijk komt het allemaal wel goed met de nachtrust. Straks komt de leeftijd dat je ze met geen stok het bed uit kunt krijgen haha.
Liefs,
MamaMaai
6 februari, 2014 at 14:17Ja dat probeer ik me altijd maar voor te houden. Tuurlijk zou ik ze voor niks meer willen inruilen maar niet slapen is echt heel erg….
Roos
6 februari, 2014 at 15:39Wat fijn om te lezen!! Hebben onze kids een lijntje met elkaar ofzo? Baby N slaapt ook alweer bijna 2 weken de nacht door…AFKLOPPEN AFKLOPPEN AFKLOPPEN!
Jasmijn
6 februari, 2014 at 20:42Ha, wat fijn voor jullie! Heerlijk dat je je slaap nu kunt inhalen. Je schreef dat je nu wel vermoeider lijkt en dat herken ik. Na een beetje bijslapen voel ik me ook eerst juist meer moe, en daarna pas beter.
Ik hoop dat het doorzet! Ik heb goede hoop, want de meeste kinderen slapen steeds beter door naarmate ze ouder worden (op wat ontwikkelingssprongen en fases na natuurlijk).
Linda
7 februari, 2014 at 00:01Klinkt bekend, na een periode waarin het begrip nachtouders weer van toepassing is kost het zelf ook weer even tijd om in het ritme te komen. Hopelijk ben je snel weer de oude.
Saskia
7 februari, 2014 at 13:29He he zit ik hier mijn tranen weg te vegen door dit berichtje. Je kunt je wel druk maken als moeder om kleine kindjes maar ook moeders van grote kindjes hebben het soms zwaar het hun liefdesgevoel voor hun kind. Ik zie het gebeuren, de vermoeidheid van Maai mijn volwassen dochter en dat raakt me enorm. Fijn dat het tij wat keert en mijn moedergevoel ook weer wat rust krijgt. Dank je wel kleine grote Melle voor de lange nachten, nu mama nog.