Hoe weet mijn kind wat tongen is?

Zij: Mam, zij zijn verliefd he

Ik: Ohja?

Zij: Ja, weet je hoe ik dat weet?

Ik: Nou?

Zij: Ze tongen

Oh mijn God. Wacht even. Wat zei je? Ik geloof dat ik me drie keer verslikte in mijn koffie. Mijn dochter van vijf weet wat tongen is. Kijkt ze teveel tv? You tube? Heeft ze ons betrapt? Ze begint al te ‘iewksen’ en te ‘wat doen julliiieeeee?’ als Merijn mijn een knuffel of een kus geeft. Hoe. Weet. Mijn. Kind. Wat. TONGEN. Is? 

Zij: Gadver he?

Ik: Maar wat doen ze dan?

Zij: Nou zij en hij uit mijn klas gaan dan stiekem samen naar de wc en dat weet de juf dan niet he? En dan doen ze hun tong tegen elkaar.

Ik: Maar hoe weet jij dat dan?

Zij: Uhm… ik ga dan stiekem achter ze aan en dat zien ze niet en de juf ook niet. Maar ik zie hun wel. Gadver he mam?

Ik: Nou, ik vind dat niet zo leuk nee. Je hoeft geen dingen te doen die je niet wil he? Ook niet als de jongens uit de klas dat zeggen. Niemand mag aan jou zitten als je dat niet wilt oke?

Wacht, ik moet geloof ik even een moeder inlichten. Oef, dat gaat een moeder niet leuk vinden. 

Ik: Uhm… Zij zegt dat jouw dochter en die jongen stiekem met elkaar tongen in de wc. Hoe ze dat weet? Nou ze volgt ze stiekem. Ik dacht, daar wil je vast wat mee?

Zij: Nou, het zit een beetje anders. Een beetje. De meiden waren aan het spelen. En toen kwamen hij en zij. En zij vroegen of de meiden mee wilden tongen. Hij met zij en de meiden met elkaar.

Mag het even een tandje langzamer? Kanonnen, het zijn kleuters. Oké wacht. Laten we dit pedagogisch aanpakken. Ik geloof dat de tijd daar is dat er een opvoedkundig taakje tegenaan gegooid moet worden. Let’s talk about koetjes en kalfjes en nee is nee.