Ik gelukkig, zij gelukkig

Appje van een vriendin. Met fotootjes van een of ander artikel wat ik zou moeten lezen. Nee ik kan het niet lezen, of ik heb een bril nodig (ja laat dat het zijn, ik wil een bril, ik wil een bril, een bril is mega hip en tof) of slechte foto’s, denk dat laatste, sorry S. Dus kwam ze hem even door de bus duwen vanmiddag. Terwijl ze echt absoluut geen tijd had voor thee. Iets met afspraak dit en afspraak dat. Kinderen taxiën enzo. Kijk dat is een vriendin. Die wil overduidelijk een punt maken. Een tijdschrift met artikel langs brengen, in alle haast, omdat ik dat zo ontzettend moet lezen.

De clou:
Nou daar gaat ie dan. Dit was de clou. Ah saai zeg, begint met de clou. Het artikel komt uit de kek mama 7, uit 2013, voor als je het hele artikel wil lezen. De clou dus. Jij gelukkig, je kind ook gelukkig. Tot zover, dat weet toch iedereen? Nou? Natuurlijk. Maar even denken dan. Ben ik gelukkig?

Stilte.

Moeilijk zeg. Zo’n vraag. Ik ben vooral moe. Eindeloos moe, moe, moe… Hondsmoe.

Moederschap extreem stressvol:
‘Meer dan 70% van de moeders vindt het moederschap extreem stressvol. Ze zijn dol op hun kinderen maar leggen de lat voor zichzelf te hoog’. Citaatje. Ongelofelijk toch. 70%. Maar wel herkenbaar ook toch? Zit ik me hier een beetje te schamen dat ik het moederschap schijnbaar niet aan kan. Want zo komt dat over toch? Maar ik ben dus niet de enige.

Wat het aller aller belangrijkste is wat kinderen nodig hebben is liefde. Wat veel mama’s, inclusief moi, verder nog denken dat kinderen nodig hebben is van alles het beste. Nooit is het goed genoeg. Nooit ben ik goed genoeg. Ik leef voor de kinderen maar ben ik wel een goede moeder?

Onderzoek:
Kinderen voelen feilloos stemmingen aan. Als je zelf somber bent, kan je nog prima voor je kind zorgen, als in luiers verschonen en wasjes draaien, aldus het artikel maar sta je minder open voor contact, en komen kinderen aandacht, warmte en liefde tekort. Uit Amerikaans onderzoek blijkt zelfs dat gestreste ouders hun kinderen ook echt lichamelijk ziek kunnen maken. Het verlaagt het immuunsysteem van je kind. Oei. Uiteraard kunnen ze er psychisch onder leiden. Jij bent hun voorbeeld. Als je huilt of verdrietig bent, kunnen kinderen zich zelf daarvan de schuld geven. Als je angstig of onzeker bent, nemen kinderen dat gevoel over.

Ik gelukkig, zij gelukkig:

Ja, wist ik wel natuurlijk. En nou durf ik mijn blote handen ervoor in het vuur te steken dat mijn kinderen absoluut gelukkig zijn. Ik bedoel, kijk dan naar ze (niet alleen deze foto, gewoon even door de foto’s op mijn blog scrollen :)). Maar er moet wel wat veranderen. En wel een beetje snel ook.

Maar hoe moet ik dat dan doen? Nou, simpel. Zorgen dat ik een blije mama word. Werk aan de winkel Maai. Want immers, ik gelukkig, zij gelukkig.

Wordt vervolgd.

Leuk! een reactie

comments