Instaweek #21

Tja, waren we zo toe aan vakantie. Helaas liep de vakantie iets anders dan we hadden gepland. Het werd een week van zeer weinig slapen voor zowel ons als de kinderen. Begon het met snotneuzen en pijn aan de oortjes, kozen ze allebei om en om verschillende nachten te gaan nachtbraken (letterlijk) en eindigen we met een pips, bleek, kleutertje met koorts wat geen pap meer kan zeggen en alles wat door de mond naar binnen moet pertinent weigert. Wat zijn ze dan ineens weer klein. Nog nooit zo vaak in één week de bedden verschoont.
 
Is ze vaak ziek? Nee eigenlijk zijn ze hier bijna nooit ziek. Wel eens last van snotneus maar als je daar geen last van hebt ben je in mijn ogen niet ziek. Al hoor ik inmiddels van verschillende kanten dat mensen dat niet met me eens zijn (dat eerste). Toevallig nu twee keer snel achter elkaar. Gek? Ik denk het niet. Deze kleine meid heeft al haar energie op school nodig en hier inmiddels verbruikt. Het schijnt er ook gewoon bij te horen als ze naar school gaan. Kijk haar hier eindelijk weer een beetje haar blije zelf zijn. Nog niet wetend wat de rest van de week haar brengt. Mijn mooie moppie! Hartje hartje hartje.

We begonnen de vakantie goed. Hadden wilde plannen. Eindelijk zou er weer wat worden geklust in huis. We nodigde de boormachine met opa uit voor wat extra gaten en een maaltijd. Onze foto collectie verhuisde naar de hal. Nog niet af maar nu al zooo blij mee. En zie die toeter. Ik blijf er van schrikken als ik mezelf zo en profiel zie. Ik moet nog zo’n 13 weken groeien, waar gaat dat eindigen mensen? Inmiddels is ook de babykamer weer helemaal fris en het ledikant naar beneden gehaald. Inclusief bakken vol babykleertjes. Djees mensen, we hebben wat verzameld de afgelopen jaren, buikbaby zit er straks warmpjes bij. Toch jammer dat ik dit soort dagen denk de wereld wel even eigenhandig te kunnen dragen, dat ik de dagen erna zo instort.

Het slapen lijkt allemaal wat beter te gaan. Ik schreef er een blogje over. Klikkerdeklik. Oke, deze week tellen we dan even niet mee en ik doe ook net alsof dit hier niet staat want dat is natuurlijk spelen met de duivel. Zie ze nou liggen. Ik heb echt een week hart als het gaat om slapende kindjes. Zo mooi!

Hey hallo me. Ik haakte eindelijk de colsjaal volgens het patroon van happy in red. Ik had er nog een uitgebreider blogje over willen typen maar ik ben op het moment niet in die toestand een beetje fatsoenlijke foto’s van mijn hoofd online te mikken, wie weet gaat dat nog gebeuren. Deze gaat er nog wel mee door toch? Toch? Toch? Hij is in ieder geval heel lekker warm en ik ben er helemaal gelukkig mee. Looove the colors.

Toch nog een uitstapje deze week. Samen met mijn zusje en alle kindjes naar hun nieuwe aanwinst kijken. Rajah, het nieuwe paardje. Net zo groot als kleine meid. Perfect kindermaatje. Allemaal natuurlijk een rondje en daarna nog een. Ja he, kinderen he. En daarna nog in de kar. Hoe stoer is dat? Wie weet van de week nog een verslagje. Deze kleine donder is mijn jongste nichtje. Om op te vreten wat een kind. Kijkeeee kijkeeee als ik een foto maak.

Ooohhhh nog steeds last van de oortjes. Zo zielig vind ik dat. Dit was de enige houding waarin hij wilde slapen. Alsof hij met die snot kop nog niet benauwd genoeg was. Gelukkig lijkt het niet door te zetten en knapt hij inmiddels op.

Dit pakje. Wat een dropje of niet? Ik ben fan. Het komt van lily balou. Ik won bij leuke wereld een shoptegoed voor deze shop en wist daar dus wel raad mee. Moeilijk, moeilijk, dat wel, te leuk allemaal, ik word er vreselijk hebberig van. Zei ik net iets over een baby die er straks warm bij zit? Oeps. Maar ik vond dat meneer ook wel recht had op iets nieuws in plaats van alleen maar doorgeschoven van grote broer. Wel toch?

Het is allemaal nog niet je van het hier, het houdt niet op, we zijn er nog niet maar wel aan de betere hand dus we maken er gewoon een verlenging van. De komende dagen blijven we thuis, ook al is hier de vakantie weer voorbij. Eerst even bijkomen van de opgelopen achterstand.