Instaweek #22

Eindelijk beginnen we hier weer een beetje normaal ritme aan te nemen. Die rotvirussen die hier elke keer alles in het honderd schoppen hebben we zo goed als de deur gewezen, alleen ik zelf loop nog met een verrekte kennelkuch en loop de longen uit mijn lijf te hoesten. Heel prettig met zo’n enorme buik. De eerste school week zit er weer op en we hebben hem weer redelijk doorstaan.

Kijk je mee in mijn afgelopen heel normale weekje? Week 22 alweer die ik plaats op instagram. Omdat ik het zonde vind als al deze huis tuin en keuken fotootjes verloren zouden gaan, als mini dagboekje voor mezelf. Volg je me nog niet, dat kan hier!

Zondag zag het er hier nog zo uit. De hele vakantie liepen we een beetje aan te modderen, echt veel hebben we niet gedaan. Eigenlijk waren we direct al weer toe aan de volgende vakantie. De laatste drie dagen kreeg uiteindelijk ook de kleine meid koorts en nachtelijke braak aanvallen. Heel fijn. We besloten voor haar de vakantie dus maar een dagje te verlengen. Met een achterstand beginnen leek ons geen goed idee. En zo lag echt het hele huis te slapen en mocht ik waken. Ik deed nog een poging mijn ogen te sluiten maar ik ben daar niet zo goed op de bank en man was aan de beurt voor een dutje in bed.

Gelukkig trok ze maandag weer bij en besloten we haar alsnog dinsdag gewoon naar school te laten gaan. Zelf had ze namelijk al uitgevist dat het buurmeisje wel naar school ging en was ze diep verontwaardigd waarom zij dan thuis zat. Ai.

Dus was er ook weer tijd voor bezoek. Als we het normale ritme weer een beetje oppakken dan ook meteen maar goed. Mama kletsen en knuffelen met de nichtjes en het kroost lekker spelen. Ik zeg, ideaal om de ochtenden door te komen.

Je zou het niet zeggen maar deze kwam net terug van het boodschappen doen met papa. Uiteraard niet in zijn nakie maar het eerste wat hier gebeurd bij binnenkomst is uitkleden. Om vervolgens bouwkundige vaardigheden te trainen. Liever dit eerlijk gezegd dan schreeuwend, flikkerend speelgoed. Ik ben op moment nogal allergisch voor alles wat veel te veel geluid maakt. Of nee, hoog sensitief 🙂

En soms is een dagje thuis met alleen de kleine man ook zoo gezellig. Mag ik lekker hangen en hier en daar wat huishoudelijke beslommeringen, komt kleine man af en toe even de baby knuffelen. Beseft hij het allemaal al? Ja zeker weten dat hij het allemaal beseft. Heel goed zelfs. Er wordt hier regelmatig gevochten om mijn buik van wie dat broertje nou eigenlijk is en wie de meeste rechten heeft om te kussen, knuffelen en aaien. Tja. Ze kunnen er maar blij mee zijn.

Gezellig. Speel date bij Maris. Zet vier kindjes achter een enorm poppenhuis van playmobiel en je hoort ze niet meer. Geniaal. Geef mij ook zo’n ding. En geef me dan ook maar die vier kindjes. Appeltje eitje mensen. Zie nou hoe lief. Haar gun ik het absoluut dat ze haar nieuwe droomplekje heeft gevonden maar wij vinden het stiekem allemaal helemaal niet leuk. 10 minuutjes of 75 minuutjes rijden om elkaar te zien, dat maakt nog al een verschil. Boehoe…

Gaaaaaaap! In alle vroegte weer op het schoolplein. Koud zelfs inmiddels, daardoor lijk ik nog wel vermoeider. Zij hebben er trouwens geen last van.

En op de terug weg dan maar even de leuke mama uithangen met de kleine man en herfst blaadjes zoeken. En vooruit, mag ie dan zelf even een foto van maken. Best leuk gelukt dacht ik zo. Hij heeft er oog voor. Love de herfst kleurtjes.

Ja joehoe…. Lijkt het hier nou ineens enorm hard te gaan? Ik weet niet hoor maar mijn buik schiet wel heel erg naar voren op het moment. Geen wonder dat ik hem zo nu en dan zo enorm zwaar begin te vinden. Nog even en ik heb een karretje nodig. Hier alweer ruim 28 weken.

En hoe je het ook wendt of keert, school blijft vermoeiend. Nog één dagje volhouden meisie, dan is het weer weekend. Stiekem toch wel heerlijk hoor, die uitgeputte kindjes saampies in je armen hangen voor de tv. Ligt vast best lekker die dikke buik.

Al twee dagen kwam het slapen er overdag niet van. Oei oei, dat ging ineens wel heel erg goed. ’s Avonds een stuk minder gerommel, gemopper en gehannes bij het naar bed gaan en zowaar redelijke nachten. Maar drie dagen is blijkbaar teveel van het goede en dus besloot ik de kleine man toch in zijn bedje te mikken voor een dutje. Dat was maar kort, na een uurtje werd hij huilend wakker en beneden lag hij binnen no time op mijn schoot weer te slapen. Iets was eng en spannend in zijn bedje. Na jah, reden voor mij om ook weer even een uurtje op mijn kont te blijven zitten, ik ben zoooo moeee……. Ik ben er geloof ik nog niet helemaal aan toe dat afschaffen van de dutjes, maar verkies toch liever goede nachten en een redelijke avond. We gaan zien hoe het verder loopt.