De rust lijkt weer een beetje terug gekeerd in huize Maai. Laat ik dat direct heel hard afkloppen. Hoe dichter we de feestdagen ook naderen, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Best fijn ergens nu mijn lijf me weer steeds meer in de steek lijkt te laten maar aan de andere kant…. laat dat gefriemel in mijn buik nog eeuwig duren. Week 27 alweer. Volg je me nog niet via instagram maar wil je dat wel? Dat kan hier.
Vanuit school kregen we de vraag of we arme vriendjes in Afrika wilden helpen. Man en ik hebben alle twee heel wat met Afrika. Daarnaast vinden we dat het goed is om de kinderen van jongs af aan bij te brengen dat ze het hier goed hebben en dat het helemaal niet slecht is wat voor anderen te kunnen betekenen. Dat kostte wat overtuigingskracht maar uiteindelijk is het gelukt. Ik schreef er een verslagje van. Klikkerdeklik.
En uiteraard kan mijn buik in deze week overzichtjes niet ontbreken. Een close upje deze keer. Whoojooo. Dit was ’s avonds mensen, dan lijk ik nog wat verder uitgerekt dan normaal het geval is. Week 33 alweer.
Nog op de valreep even een bezoekje aan Maris. De kleine Emily heeft een speciaal plekje in het hartje van mijn kleine meisje verovert. Daar heeft ze haar best voor moeten doen maar nu kunnen ze het samen zo ontzettend goed vinden. Er zijn wel precies 2 kindjes die ze regelmatig mist als ze ze lang niet heeft gezien. Emily is daar dus eentje van. Zo jammer dat ze nu verhuizen. De volgende keer dat we elkaar zien is in het nieuwe huis of met onze babyaanwinst.
En dit lag van de week in de bus. Ik kan het niet laten toch af en toe wat nieuws voor de buikbaby aan te schaffen ook al ligt zijn kast inmiddels ramvol. Deze twee schatjes komen van Puur Sammy’s. Echt het kijken waard.
Ja uhm…. Ik moest kleine meid ophalen van school en trok niets vermoedende de tussendeur achter mijn gat dicht. Toen ik me bedacht dat ik binnen nog wat moest hebben, bleek deze simpel weg met geen mogelijkheid meer open te gaan. Crap. Maar haast want laat kleine meid daar niet in haar upje naast de juf staan kleumen, dus bedacht ik me net zo lang op het schoolplein te blijven hangen tot man thuis kwam. Dat was vroeg gelukkig. Zelf deed ik nog een dappere poging de klinken eraf te draaien maar bleek daar toch gereedschap voor nodig te hebben. Ook paste ik met dikke toeter niet meer door het kattenluikje. Man overigens ook niet, HA. Uiteindelijk was er toch gewoon grof mannelijk geweld nodig om de deur te ontwrichten en zie rechts onder het probleem. Gelukkig liet kleine man in zijn enthousiasme ook nog een van de raampjes stukvallen dus we hebben inmiddels aardig wat luchtgaten. Nieuwe deur?
Varkentjes schrobben is wel het minste wat je kan doen als ze niet helemaal fit zijn. Even ontspannen in het warme water, goed voor hun. Even alle snot en tranen weg poetsen, goed voor mama. En als man besluit een mannenavond voetbal in te plannen, is het niet anders tegen de klok van 17 uur het moment tot tv tijd te bombarderen. Even rust.
Al dagen heeft de kleine meid het erover dat ze bij papa op het werk geschminkt mag worden als Sinterklaas er is. Uiteraard was dat voor korte duur want met geverfde toet mocht ze van mama haar bedje niet in. Tranen met tuiten. Om het goed te maken beloofde ik haar de volgende ochtend tot Elsa om te toveren. De hele verdere dag heeft ze haar best gedaan niet te huilen en niet aan har gezicht te komen. En zowaar…. Ooit was ik hier redelijk goed in en deed ik het zelfs al bij baantje. Schminken op evenementen waar ik nog voor betaald kreeg ook. Geef je gelijk als je dat nu niet meer zou zeggen. Tja, beetje oefenen weer en nieuwe kwasten kopen. Maar begin is weer gemaakt.
En uiteraard werd er weer heel wat afgefreubeld. Voor deze mini kabouters schreef ik een kleine tutorial. En omdat ik een avond alleen had besloot ik mijn kleurboek er weer eens bij te pakken. Heerlijk onder een dekentje met een grote mok thee en de voice op de achtergrond.
Fijne nieuwe week iedereen!
Laat een reactie achter