Veel te snel vliegen de weken hier voorbij. Door alle drukte rondom de feestdagen zit ik inmiddels alweer op 35 weken. Als de kerst straks voorbij is mag ik officieel gewoon alweer thuis bevallen. Het voelt een beetje alsof we worden geleefd deze dagen. Beetje onwerkelijk. Hier weer wat plaatjes van de afgelopen week. Mocht je me nog niet volgen op instagram maar dat wel graag willen, dat kan hier.
Er wordt wat afgeknuffeld hier. Nog te weinig naar mijn zin maar zowel de kids al de caven lijken het heerlijk te vinden. Nu het echt te koud is buiten, kunnen de beestjes niet meer op het gras. Balen. Ik vind het stiekem zo sneu als ze de hele dag in hun hokje moeten verblijven. We denken hard na over een oplossing. Als iemand een geniaal idee heeft, horen we het graag.
Ik blijf maar groeien. Hier alweer 24 weken. Weet zelf niet goed wat ik er van moet denken. Volgens mij valt mijn buik nog wel mee. Iedereen lijkt er een andere mening over te hebben. Behalve dat het een immense toer was om mijn teennagels te lakken. Er kwam heel wat gehijg, gekreun en gesteun aan te pas. Vraag me niet waarom ik deze toeren überhaupt juist nu in mijn hoofd haal. Om over het maken van de foto helemaal niet te spreken. Nee, ik zie dus mijn eigen tenen niet meer. Ik weet dan ook zeker dat ik dikker ben dan bij nummer 1 en 2. Maar ach, volgens de verloskundige (een stagaire overigens die ook rare toeren met mijn bloeddruk uithaalde en ik daarom niet direct vertrouw) was mijn buik van een heel normaal formaat. Nou vooruit.
We lagen weer een nachtje wakker. Laat het aub geen gewoonte worden hier deze winter! Zowel kleine man als meid besloten in dezelfde vijf minuten hun bed onder te kotsen. Heel erg prettig. Ondanks alle verdere voorzorg maatregelen besloten ze dat de rest van de nacht nog een aantal keer te doen. Man was er elke keer op tijd bij om een emmer onder hun snufferd te duwen zodat ik kon blijven liggen maar dat nam niet weg dat we met z’n allen een zware nacht hadden. Kleine meid besloot ’s ochtends dan ook voor het eerst in haar leventje uit te slapen tot een uurtje of 10 waarna ik ze tezamen heb onder gedompeld in een fris bad met veel schuim.
Daar knapt een mens dus van op. We deden een poging rustig aan te doen. Althans de kinderen, mama mocht uiteraard het nachtelijke puin wegruimen. Ik had zowaar blije, gelukkige kindjes rondlopen. De rest van de nachten deze week konden we gelukkig weer heerlijk doorslapen met z’n allen.
Ondertussen besloot ik de coup van de kleine man weer eens onder handen te nemen. Ik was het gezeur en gemopper rondom het uitkammen van zijn vogelnesten elke ochtend zo zat en buiten dat werd het gewoon echt te lang. Ik vind het prima om de kleine meid te knippen, dat is nog altijd recht toe recht aan maar het knippen van de kleine man stel ik liefst zo lang mogelijk uit. Recht toe recht aan vind ik bij hem niet zo mooi. Het moet niet te strak maar juist een beetje rommelig. En dat maakt dat ik het stiekem toch een beetje spannend vind maar zowaar waagde ik me er aan en jep, ik vind het best leuk gelukt.
We doen het zo rustig aan mogelijk. Ik heb inmiddels niet meer zo’n behoefte elke dag van de week met iemand af te spreken. Liever zit ik lekker rustig met mijn kindjes in een coconnetje. Beetje tegenstrijdig allemaal want ik kan me soms ook echt wel een beetje eenzaam voelen. Af en toe ga ik met kleine man de deur uit als mijn bekken het toelaten. Een rondje tuincentrum is echt een uitje. En anders lezen we 380x per dag hetzelfde boek. Kleine man kan inmiddels al aardig wat vertellen over alle verschillende voertuigen. Ik sta werkelijk te klapperen met mijn oren over de kennis die hij als tweejarige bezig is te vergaren.
En uiteraard deden wij ook mee aan de Sinterklaas gekte. Maar dan wat rustig, ik had niet zo’n zin in stuiterende kinderen om mij heen. Voor de kleine meid was het allemaal spannend genoeg aangezien er op school heel wat aandacht aan werd besteed. Vroeg in de middag kon ik haar ophalen en besloten we onze eigen pepernoten te bakken. Deze keer niks verantwoord en gezond maar gewoon lekker makkelijk uit een pakje. Heerlijk.
Het duurde even voor papa thuis kwam, die mocht gewoon netjes zijn lessen tot het allerlaatste uur vol maken voor we aan het sinterklaas gebeuren konden beginnen. Ik had geen zin om te koken maar wel om iets speciaals te doen en dus besloten we te picknicken in de woonkamer met onze zelfgemaakte pepernoten, chips, crackers met kaasjes en voor wie wilde een kom tomatensoep.
Kleine man vond het allemaal wat te lang duren. Wanneer komt hij nou??
De volgende ochtend hadden we een zwangerschaps-shoot. Later daarover meer. Ik kan echt niet wachten tot ik de foto’s mag zien. Anyway, aan het eind van de middag waren we allemaal opgebrand. Ik plofte met mijn kloffie naast man op de bank….
Laat een reactie achter