Ze kiezen zelf wat ze dragen

Vier en zes zijn ze, met een behoorlijk uitgesproken mening over wat ze wel en niet willen dragen. En ik ga daar ver in mee. Tot op zekere hoogte. Te hoog naar mening van sommige anderen maar hey, het zijn die van mij nietwaar 😉 Ik bepaal wat er in de kast ligt, ik bied ze de keus tussen twee setjes en soms mogen ze helemaal los, zij mogen kiezen wat ze aan trekken. 

Dochter begon daar al vroeg mee. Het was van korte duur dat ik haar in snoezige pakjes kon hijsen, dat ik haar helemaal kon aankleden naar mijn eigen zin. Ze moet een jaar of drie geweest zijn, dat ze een hele sterke voorkeur begon te ontwikkelen. Dat ze liever een fladderig jurkje om haar lijfje liet wapperen dan een stugge spijkerbroek en vanaf dat moment besloot dat een broek überhaupt voor haar niet geschikt was. Dat roze, rood, neon geel met schreeuwerige printjes en liefst door elkaar gecombineerd het beste bevielen.

Een voorliefde die ze vast en zeker uit het genenpakket van haar moeder meekreeg, ik heb helemaal niks met zwart. Kinderen mogen zich wat mij betreft kleden zoals ze zijn. Springerig, fleurig,vrolijk, blij en lekker gekleurd maar dan zonder Elsa of Winnie de pooh, ik ben nog altijd degene die de centjes uitgeeft. Ze mag best eens mee shoppen maar over het algemeen gaat er eerst een keurend oog van mama over wat er in de kasten belandt. Neemt niet weg dat er nog wel eens hard wordt gediscussieerd. Of er wel of niet prinsessen schoenen het huis in komen bijvoorbeeld, nope, sorry moppie. Desondanks blijft shoppen voor haar een feestje, mijn meisje.

Ik vind het belangrijk dat hun mening wordt gerespecteerd. Dat ze zelf mogen beslissen wat ze mooi vinden en leren dat dat koe is en hun eigen identiteit gaan ontwikkelen. Ja zeker, zo jong al.

En sta ik dan met mijn net nieuwe lading zorgvuldig uitgezochte aangeschafte meiden kleding, blijkt na een maand of wat dat ze de helft niet ziet zitten. Dus we sluiten dealtjes. Jij kiest vandaag, morgen mag ik. En nee, geen zomerjurkjes als het vriest. Ook niet met een vestje nee. We neuzen samen marktplaats af en als je ja zegt, wordt het gedragen ook.

Die combinatie, oef, die is zelfs voor mij af en toe te pijnlijk aan mijn ogen. Ze kwam wel eens beneden in haar roze tutu met tijger legging en neon gele shirt. Over vrolijk en kleurrijk gesproken.

Neem dan zoon. Zonen waren toch niet zo erg? Nee deze zoon heeft toevallig ook een duidelijke voorliefde voor kleur. Kleurtjes, printjes, beetje retro met name in het palet appelgroen, oranje, elke tint blauw, bruin of paars. Deze zoon vertoont zich niet snel in een spijkerbroek openbaar. Overigens is er geen pijl op te trekken. Koop ik voor onze dino fan een dino jas uit het juiste kleurenschala, is hij tot op de dag van vandaag nog niet gedragen. Liever laat meneer zich nat regenen of trotseert de kou. We zullen zien wie het laatst lacht…

Ik stond laatst op het schoolplein naar de bovenbouw te kijken. Alle kinderen zagen er het zelfde uit. Er was geen enkele uitzondering. Niet 1 meisje droeg een jurk of rok. Spijkerbroek, shirt en gympen. That’s it. Ik besloot er voorlopig nog even van te genieten. De fleurige blije kleding keuzes van mijn kroost. Bovendien, ik heb er nog eentje helemaal te stylen naar mama’s zin. Ik maak daar dankbaar gebruik van en ga er vanuit dat hij juist precies die kleding draagt die zijn broer afkeurt. Zo komt alles gewoon toch goed.

En bij jullie? Kiest mama of mogen ze zelf kiezen?