Inmiddels zit de start van de vakantie er wel een beetje op. We vertoeven nog steeds langs de Moezel in Duitsland. Waar we verblijven in een Landal Sonnenberg huisje in Leiwen en van daaruit tripjes ondernemen om de omgeving te verkennen. Het prachtige Eifelgebied. Voor de kinderen de eerste buitenland ervaring en kennismaking met de bergen. Las je deel 1
van onze reis al?
We besloten een dagje rustig aan te doen. Of nah ja, de kinderen hadden het een dagje voor het zeggen dus hosde we van speeltuin naar speeltuin naar hertenweide naar speeltuin. De ochtend begon met een telefoontje uit Nederland, onze lieve kat Raki was nog zieker geworden en we maakte de keuze hem te laten inslapen. Heel naar bericht als je zo ver weg zit en je niet even heen en weer kan rijden om fatsoenlijk afscheid te nemen. Dikke dikke tranen in het huisje nummer 85 vandaag.
Dag 6, het lijkt erop dat dit de mooiste zomerdag van deze vakantie gaat worden. We trekken naar Vianden in Luxemburg. Best even rijden. En dan vul je Viande in op je ‘Eva’ en merkt fijntjes op, goh, slagerij? Ja schat, Viande betekent ‘vlees’. En dat je na anderhalf uur luisteren naar zaniken in de auto ergens een opmerking van de man registreert of het allemaal wel klopt wat we aan het doen zijn en dan dus nog een uur verder mag crossen weer helemaal terug want Viande slagerij was dus niet de Vianden waar we moesten zijn. Een bijna echtscheiding jongens 😉 Oh, check dat smoelwerk hieronder…
Aaanyway, begin van de vakantie kreeg ik ergens een flyer in mijn handen gedrukt van een festival in kasteel Vianden, we pikten nog net de laatste dag mee en wat was dat gaaf. Voor de jongens schaften we vrijwel direct bij binnenkomst een schild en een houten zwaar aan, oh boy, how wrong. We lieten ze kennismaken met wat papa en mama nou echt heel leuk vinden, harde (keiharde) live muziek, dansen, theater, feest… En versierde Fenne uiteindelijk als jonkvrouw maar we mogen haar geen jonkvrouw noemen, ze is gewoon Fenne. En ze heeft besloten wat ze later wil worden, buikdanseres! Registreer dat. Tipje -> Als je e kans krijgt moet je echt gewoon gaan. Op kasteel Vianden worden trouwens heel regelmatig activiteiten georganiseerd, mocht je het plan hebben, check dan even hun site.
Waar gaan we nu heen mam? Ik weet het niet. Maar wat doen we nu dan? We lopen door een stadje? Ahhh zo mooi, kijk eens hoe hoog. Wouw Melle, zie je hoe diep het hier is? Zie je hoe hoog die bomen zijn? Ze hebben er werkelijk nog geen boodschap aan, precies hoe ik me mijzelf kan herinneren struinend achter mijn ouders die alles prachtig vonden op vakantie. Maar je moet een zaadje planten he.
Laat toch even kei trots zijn op mijn bloedjes. Het gemiep de eerste dagen stappen naar het zwembad, best een eind berg op berg af en weer berg op, maakte heel heel snel plaats voor zonder morren de tripjes meewandelen naar het kasteel. Ergens ging bij de prinses de knop om en loopt zij vrijwillig nog extra eindeloos met haar mama om de stappen te halen. Mam, ik merk het best een beetje in mijn benen, hier beneden doet het soms een beetje pijn 😉 Ach schatje, je krijgt zowaar eens kuiten.
En dan stap je na een zwaar fantastische dag met een gelukzalig gevoel in de auto en…. niks. Stuk, kaduuk. Uhm… Hey schat, als we nou vragen of iemand hem aanduwt, misschien kunnen we hem dan herstarten. Ja en wat dacht je van misschien niet? Laten we maar gewoon de assistance bellen dan voorkomen we een file in dit super steile nauwe straatje op de drukste dag van het jaar.
Ah ja, binnen twee uur kan er iemand zijn. Zie je je al zitten met drie vermoeide kinderen op een parkeerplaatjes… Wie wil er een ijsje?
Toen werd het eens tijd rond te struinen in de omgeving waar we dagelijks doorheen reden, tenslotte moesten we nog even bijkomen van een avontuurtje gisteren. Hebben ze niet ergens een leuk beekje om in te spelen? Even vragen bij de receptie. Nee? Echt niet, nergens? En dat stroompje daar dan? Ja misschien is dat wat. Dat is zeker wat. Neumagen Dhron, het enige beekje in de omgeving. Dammetjes bouwen en stenen zoeken. Net zoiets als blaadjes zoeken in een bos he. En zo reden we met een twee keer zwaardere lading terug naar Nederland. In zo’n beekje spelen is toch wel het ultieme vakantie gevoel, niet? Ik en mijn Teva-family vonden dat heerlijk.
En s Avonds besloten we chips en zoutjes te snoepen bij zonsondergang. Bucketlistdingen enzo. Ze vonden het best mooi hoor 😉
En inmiddels al weer naar het eind van onze zomervakantie. Hier lees je dag 1-4 en hier dag 8-10.
Wil je meer van ons zien? Volg Mamamaai dan via de facebookpagina, vind ik leuk. Of via instagram.
Geef een antwoord