Lastige kinderen, heb jij even geluk van Berthold Gunster, het boek hier al een tijd liggen, nog niet helemaal uit maar was toch behoorlijk enthousiast over wat er in geschreven staat. Dus toen ik voorbij zag komen dat de ‘lastige kinderen, heb jij even geluk, omdenken theatershow’ hier in Almere zou gaan draaien, klikte ik eigenlijk zonder nadenken 2 kaartjes naar huis en appte Merijn dat we op date zouden gaan samen.
Dat is niet iets voor ons, ik had zijn gezicht wel willen zien toen hij dat compleet onverwachte appje had ontvangen. Niet dat we dat niet leuk vinden, in tegendeel, het kwam de afgelopen acht jaar maar bijzonder weinig voor. Mijn ouders stonden op de stoep en rekende even fijntjes voor ons uit dat dit de derde keer was dat ze gingen oppassen. Andere avondoppassers hebben we hier niet. Ahum, kuch.
Als we dan toch weg zouden gaan, besloten we dat het eigenlijk voor ons drietal wel het leukste zou zijn als ze er dan ook wat van zouden mee krijgen dat opa en oma zouden oppassen en niet allang en breed zouden slapen. Dus boekten we ook nog een restaurantje. Het moet niet gekker gaan worden natuurlijk. Eerst samen uit eten en dan nog naar het theater 😉
Lastige kinderen, heb jij even geluk
Ik had eigenlijk geen idee wat we zouden kunnen verwachten van deze show, behalve dat ik had gehoord dat het leuk zou moeten zijn. Het boek is heerlijk geschreven, ik moest om sommige stukken echt keihard lachen, zoveel is enorm herkenbaar. Maar hoe maak je daar een show van?
Toch was het echt enorm leuk, in cabaret gegoten, behoorlijk interactief en veel stukjes uit het boek kwamen ook terug in de show maar zijn alsnog grappig, vond ik. Ik lees nog wel eens wat en probeer dat dan op Merijn over te brengen maar dat mag mijn sterke kant blijkbaar niet zijn. Echt heel fijn dat hij op deze manier toch hoort wat ik hem wil vertellen en dat we daarna samen kunnen bedenken wat we er van vinden. We waren het er eigenlijk snel over eens dat we ons goed konden vinden in deze manier van denken. Omdenken dus 😉 Ook al is dat nog best een uitdaging.
Maar wat voegt die omdenken show nou toe aan het boek dan Maai?
Uhm… nou precies wat ik hierboven zeg. De husband laten kennismaken, een avondje lachen en gewoon even een leuke date. Naar mijn mening is het niet zo dat als je het boek gelezen hebt, je nieuwe dingen gaat horen. Of ik moet ze hebben gemist. Maar alsnog leuk. Eigenlijk moet je het omdenken 😉 Het boek voegt vooral heel veel meer toe aan de show.
Wat mij het meeste helpt, is me wat vaker afvragen waar het probleem nou eigenlijk ligt en of er überhaupt een probleem is. Is mijn kind echt zo lastig? Of verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is en ben ik zelf met mijn op dat moment vermoeide hoofd toevallig het probleem. Of zitten we toevallig in een zes uur durende autorit met allemaal veel te weinig space waar mijn kinderen niet om hebben gevraagd. En waar ik eigenlijk zelf ook niet heel gelukkig van word. Wel van de eindbestemming maar die rit… amai.
Opvoeduitdaging in een groot gezin, stop met opvoeden
Zoals ik zei heb ik het boek nog niet helemaal uit maar wel weer een heleboel nieuwe motivatie om verder te lezen. Met een groot gezin in de dop en een hoop andere verwachtingen is het nog wel eens een uitdaging het wat soepeler te laten verlopen allemaal.
En ik weet inmiddels dat opvoedkundige boeken allemaal niet heilig zijn. Ik weet ook heel goed dat ik tijdens het lezen altijd keihard ‘ja’ zit te knikken maar de situaties die dan weer in mijn gezin voorkomen niet voorkomen in het boek of… dat de kinderen niet reageren zoals in het boek. Allemaal heel frustrerend. Maar ik heb hoop. Frustratie en irritatie en kinderen die het met de ouders oneens zijn en andersom… het hoort er allemaal bij en is natuurlijk ook gewoon heel gezond. En inmiddels accepteer ik dat kinderen geen robots zijn en nou eenmaal lastig gedrag met zich meenemen. En dat ik geen perfecte moeder ben. Oh en dit is trouwens geen opvoedboek. Het pleit direct te stoppen met opvoeden.
Sterker nog, ik wil helemaal geen perfecte moeder ‘meer’ zijn.
Aaaanyway…. ik denk dat dit een heel fijne manier van denken is en dat heel veel opvoeders in alle vormen er heel wat aan kunnen hebben.
Gerelateerd:
* 3 opvoedboeken waar ik graag nog eens inkijk
* openbaar opvoeden, i love it
* gelukkig zijn we niet onopgemerkt gebleven
Mamamaai volgen? Facebook, instagram, pinterest
Laat een reactie achter