De kinderen van hot naar her sjezen, het huishouden op peil houden, vriendschappen onderhouden, familie tevreden houden, man wil ook nog es wat… Ja zeg, het is een dagtaak overal aan te voldoen. En waar ben ik dan he, in dat hele verhaal, ik moet er zelf ook nog ergens tussen, gossie ๐ Niet dat ik niks doe, ik sport nog regelmatig en ik onderhoud een blog, we gaan graag op pad, ik ben graag creatief maar ik krijg daar wel eens stress van. Dat alles wat allemaal moet en wil.
Niet echt mindfull
Ondertussen zit ik met de kinderen in de auto en ben ik al vast bezig met het volgende leuke stukje schrijven terwijl ik en op de weg let, en probeer de boel een beetje gezellig te houden. Multitasking me. Multitasking, my middle name. Ben ik bezig met dat leuke stukje voel ik me steevast schuldig. Ik moet de kinderen niet zo lang achter een scherm planten, ze mochten wel weer eens wat meer naar buiten. Ergens zit achterin mijn tandarts afspraak in mijn hoofd die ik nog moet noteren en ik maak me ongemerkt veel te druk over een emotioneel mailtje wat ik kreeg.
- Nieuwe bulletjournal met waterverf
- Mijn bulletjournal reisverslag van Zweden
- Nieuwe hype; stickeren voor volwassenen
- Creative flow; 365 dagen mindfulness
Ik kon er nooit precies de vinger opleggen. Ik had slash heb alles wat ik wil en dat besef ik me heel erg. Maar met momenten is het allemaal niet goed genoeg. Dat gras bij mijn buren is soms zeker groener dan bij mij. Bij mij zit er dan vooral moss in. En onkruid. Ja ha, dus, de hark er door. Al dat gemoet van anderen mag wel eens mijn hoofd uit. Het wordt tijd dat ik weer eens terug ga zien wat nu echt belangrijk is, per slot van rekening is het mijn leven. Hatsjek.
Leva, minder stress, meer genieten
Ik kom er steeds meer achter dat op deze manier doorgaan niet is wat ik wil. Ik lees wel eens van die verhalen. Hoog bejaarde mensen die zeggen dat als ze het anders hadden moeten doen, ze zich minder druk zouden maken om het huishouden en hoe ze er uit zien, en veel meer zouden moeten genieten van leuke dingen doen. Ik baal ervan dat ik mijn hoofd er vaak niet bij kan houden als ik met mijn kindjes bezig ben en ik baal net zo keihard van al dat schuldig voelen. Maar hoe? Hoe verander je dan even waar je al jaren in vast zit en waar begin je?
Nou, in de boekhandel ๐ Ik zag zowel ‘Ikigai, het japanse geheim voor een lang gelukkig leven’ en ‘Leva, minder stress meer genieten’ liggen. Kon niet kiezen en nam ze gewoon allebei mee. Laat nou lezen een van de weinige dingen zijn waarbij ik wel mijn hoofd even kan stil zetten. Ik betrap me er wel eens op hoor, dat ik bladzijdes blijf omslaan en ik ook echt de letters gescand heb maar met mijn hoofd heel ergen anders zat. Over het algemeen is het een goede manier om even te ontstreden.
Minder moeten
Dit soort boeken, ik zou ze wat vaker moeten lezen misschien. Of moeten, ik zou het graag willen. Ik wil juist minder moeten, vooral van mezelf. Want uiteindelijk zijn er weinig anderen waarvan ik een hoop moet op mijn gezin na en zelfs in mijn gezin zou ik nog een heleboel moetjes kunnen afstrepen als ik echt zou willen gok ik, maar zit dat moeten van anderen vooral in mijn hoofd. Uiteraard. De afgelopen dagen las ik Leva uit, ‘Leva, minder stress, meer genieten’ ja hoor, komt u maar.
Ofwel, het gaspedaal mag er vanaf.
LEVA
Een paar puntjes waar ik vanaf nu meer aandacht aan wil geven.
Leven in het nu
Ik heb constant het gevoel druk te zijn. Mijn prioriteiten lijstjes zijn enorm lang elke dag weer opnieuw. Ik ben met zoveel tegelijk bezig en doe tegelijkertijd helemaal niks. Ken je dat? Hoe drukker ik het in mijn hoofd heb, hoe minder er ook daadwerkelijk uit mijn handen komt.
Ik heb een peuter rondlopen thuis, eentje van vijf en nog eentje van zeven en besef me dat de afgelopen jaren tegelijkertijd soms heel erg lang duurden maar ook zo keihard zijn omgevlogen. Nog een keer zuchten en het laatste kind zit op de basisschool. Ik wil zonder schuldgevoel keihard genieten van mijn kindjes. F* die groeiende stapel was of die laag stof bovenop mijn kasten, die liggen er morgen ook nog wel. Uiteindelijk is er verder niemand die vind dat ik van alles moet behalve ik zelf.
Nu is het moment dat we leven en niet morgen. Het is niet morgen dat we gelukkig zijn, dat moeten we nu zijn. Dus moeten we nu zijn wie we willen zijn en doen wat we willen doen. Halleluja wat een wijsheid.
Controle over mijn gedachten
Ik maak me nog al eens druk om wat anderen van mij vinden. Maar waarom eigenlijk? Laat ze lekker vinden. Ik vind zelf uiteraard ook niet iedereen leuk en wie maakt zich daar druk om? En al dat schuldig voelen, zo zonde van de energie.
Klaar daarmee. Uit met de pret. Maai gaat positief zijn. Controle over haar gedachten hebben. Klinkt simpel he? Dat is het niet, dat snap ik ook.
Ofwel, ik wil me dus minder druk gaan maken om al die irritante bijzaken. Wat ik nu heb is goed. Zelfs heel erg fijn en ik ben er trots op. Oh man, zo trots.
Communiceren
Het is zo lastig he dat iedereen om mij heen niet gewoon af en toe in mijn hoofd kunnen kijken. En ik zit me hier toch hints af te geven maar ze worden maar niet opgepikt. Nee Maai, het mag wel wat duidelijker allemaal. Zo moeilijk als het is, je kwetsbaar durven opstellen geef juist meer verbondenheid. Dat weet ik wel natuurlijk.
Leva, Minder stress, meer genieten is geschreven door Mats en Susan Billmark. Jarenlang hebben zij gebukt geleefd onder enorme stress en spanning met burnout en depressie als gevolg. Inmiddels runnen zij een bedrijf waarbij ze anderen coachen en helpen minder gestrest te leven en meer te kunnen genieten. En ze schreven dit boek. Een voor mij heel confronterend boek maar zo fijn want soms moet je eerst dingen even horen voordat je het kan aanpakken. Ik las het vrij snel uit maar zal het nog een paar keer moeten lezen om alles in me op te slaan. Met oefeningen, inzichten en handvatten die kunnen bijdragen aan een prettiger minder stressvol leven. Ik noemde niet voor niks bovenstaande drie punten. Deze en nog een hoop anderen komen uitgebreid aan bod.
Vind je het leuk Mamamaai te blijven volgen?
facebookpagina instagram. pinterest.

2 Comments
MultiVroon
26 februari, 2018 at 15:55Oeh, mijn mailtje? ๐ Niet doen, het rust niet alleen op jouw schouders ๐
Verder herkenbaar, en rete moeilijk. Ik had het er gisteren nog over: het heilige moeten is pas verdwenen toen het ECHT niet meer ging, en iemand me hielp inzien Hoe erg het wel niet meer ging ๐ Te erg dus. Het is deels รณรณk je eigen creatieve brein dat zoveel WIL. Daarvoor hielp het mij ooit om te bedenken dat de voorpret, het uitdenken, OOK al heel bevredigend was ๐ Kun je misschien iets mee.
MamaMaai
26 februari, 2018 at 17:27Voel je niet schuldig, ik gaf een mailtje als voorbeeld. Dank je wel voor je reactie, Klopt helemaal wat je zegt.