Een telefoontje uit het niets
ooit zou het ook ons gebeuren
Wat de dag met 180 graden draait
de lucht even inktzwart zou kleuren
Nooit had ik dat aan zien komen
wel eens over nagedacht
ooit eens door mijn hoofd geschoten
maar nu nog heel lang niet verwacht
Een diepe angst kwam even boven
omdat ik zielsveel van je hou
Laat ons nooit meer weer zo schrikken
We zijn nog niet klaar voor zonder jou
Doe dat nooit meer, rust uit, knap op, geniet en begin samen met mama aan jullie nieuwe start in jullie nieuwe huis.
Liefs
10 Comments
Inge
6 februari, 2016 at 13:33Mooi gezegd, tranen in mijn ogen: (
gelukkig is de arts vrij positief:)
Bregje
6 februari, 2016 at 14:16De kwetsbaarheid van je ouders ala ze ouder worden is zo confronterend. Mooi geschreven, hopelijk klapt je vader gauw op. Sterkte!
Denise
6 februari, 2016 at 14:31Ah, dit klinkt heel heftig. Ik weet niet wat er is gebeurd, maar veel sterkte voor jullie!
Jolande
6 februari, 2016 at 16:30Heel veel sterkte en beterschap!
Marijke
6 februari, 2016 at 17:17Sterkte! En prachtig geschreven!
Sasjkia
6 februari, 2016 at 18:40Maya, we hebben dezelfde angst gevoeld. Nu weet ik hoe het voelt als de grond onder je voeten verdwijnt. Gelukkig, gelukkig draait het tij…….
MamaMaai
6 februari, 2016 at 18:58Inderdaad, we kijken weer vooruit
Daniëlle
6 februari, 2016 at 21:44Jeetje, mooi stukje! Veel sterkte!
mariska honing
7 februari, 2016 at 19:20Veel sterkte xxx Maris
Syl
14 februari, 2016 at 16:57♥