Baby

Lieve Siem; 10 maanden

siem 10 mndIk moet nu toch echt wel afscheid gaan nemen van mijn babytje baby. Alweer 10 maandjes heeft hij op de teller, ongelofelijk. We kunnen zowat gaan voorbereiden op zijn eerste verjaardag. Maar het is hem aan te zien. Het kind heeft nog steeds haast en groeit als kool. Heus niet dat hij nog extra lang van plan is lekker klein te blijven.

Lekker, van die bovenbenen om in te bijten en van die heerlijke spekkige pootjes om eindeloos zoentjes op te geven en stiekem aan te knabbelen. Zou voor de grap eens alle groeicurves naast elkaar moeten leggen, maar zeker is dat Siem nu het gewicht heeft van Fenne met 1 jaar. Maatje 80, joh.

We doen hier al mini weddenschapjes of hij ook voor zijn eerste verjaardag zal lopen. Wat hem zelf betreft zeker wel. Hij denkt soms toch al dat hij dat kan. Is af en toe zo druk met concentreren op een blokje duplo, dat hij twee handjes nodig heeft en het niet meer nodig vindt zich vast te houden. En uhm… dat gaat wel eens mis. Houdt dat hem tegen? Wel nee joh.

Zo sieren er dus ook bij dit kind altijd wel blauwe plekken op zijn voorhoofd (en op zijn schenen). In tegenstelling tot zijn grote broer worden die niet gemaskeerd met zijn lange haar. We weten inmiddels dat we ook kale kinderen kunnen voortbrengen. Maar het begint te groeien. Man sprak zelfs al van een kapsel, ahum.

En echt, hij is snel. Met zijn typische kruipje. Een beentje kruipt, het andere beentje loopt. Kanonnen, even heel snel je bord naar de keuken brengen zit er niet in. In een mili seconden heeft hij onze kattige poes gesignaleerd om om klappen te vragen, zit met zijn garnaaltjes de brokjes vlees door de kamer te werpen, opent de dvd speler met desastreuze gevolgen (voor het gezin) of hij zit zomaar ineens achter je muis stil te wezen waardoor je halsbrekende toeren moet uithalen niet je nek te breken of op zijn vingers te gaan staan. Hij is tien maanden he…

siem 10 maandenHij is ook ondeugend. Zodra de stofzuiger aangaat, trekt hij het schuifje naar beneden (dan doet dat kreng dus niks meer) elke keer, elke dag weer opnieuw zo’n dertig keer. Zodra hij de telefoon ziet, gaan zijn oogjes fonkelen. Hij daagt Fenne en Melle uit. Hij ruïneert bij voorkeur hun bouwwerken en laat zich niet makkelijk meer afschepen met wat ander speelgoed.  Hij maakt de hele dag geluid, en ohhh, hij probeert ons na te doen. Steekt het aller aller liefste zijn wijsvingertje in je oog of mond en slaat en krabt nog net wat te hard als hij enthousiast is.

Enthousiast, dat is hij. En zo vrolijk. Mijn blije baby. Vlijt graag zijn kopje in mijn hals om me daarna met een glimlach van oor tot oor met zijn nog bijna tandeloze bekkie aan te kijken. Jawel, de eerste is zichtbaar en nummer twee piept net een heel scherp puntje door zijn tandvlees. Zo naar, dat doorkomen gaat helaas niet van een leie dakje.

En dus gaan slapen en eten ook niet van een leie dakje. Maar het hoort er eenmaal bij.

Wat een genot lieve Siem, om jou bij ons in het gezin te hebben. Mijn kleinste allesje. Mijn leven.

Kus.

You Might Also Like...

5 Comments

  • Reply
    Inge
    28 november, 2015 at 20:51

    Knap neefje. En wat genieten zeg! Knap kind, lekker bekkie!

  • Reply
    Resaarcle
    29 november, 2015 at 22:24

    Mijn mini held is nog maar 6 maand, maar ik vind ook dat hij zo ontzettend snel groot wordt. En ondertussen ook nog klein en schattig. En om op te eten.

    • Reply
      MamaMaai
      29 november, 2015 at 22:30

      Ja hè, de oudste gaat al naar school terwijl ze gisteren werd geboren…..

  • Reply
    Sheila
    30 november, 2015 at 19:48

    Wat een liefdevolle blog! Mijn kleintje werd 2 weken terug 1 jaar. Wow… wat een mijlpaal. Dat maakte mij al een jaar moeder van een schitterend persoontje. Geen baby meer, dat is raar. En hij heeft zichzelf zo snel ontwikkeld! Het is een fijn mannetje. Maatje 62 qua broeken, maar hij past nog in een spencer van maat 56. De rompertjes zijn maatje 68, al meet hij inmiddels iets meer dan 74 cm. Lopen deed hij met 11 maanden. Dus nu rent hij alle kanten op. Als een speer gaat hij. En de eerste wereldreis heeft meneer ook al gemaakt. Een maand door Amerika zweven, samen met ons, trotse ouders.

    Oh ja… wat vliegt de tijd voorbij! En ik vind het zo bijzonder om het allemaal mee te mogen maken van zo dichtbij.

    • Reply
      MamaMaai
      1 december, 2015 at 19:48

      Moet er nog even niet aan denken hoor. Geloof soms niet dat er alweer bijna een jaar voorbij is…

    Leave a Reply