Mam, de meiden willen niet met mij spelen

‘Mam, de meiden willen niet met mij spelen.’ Bam, ontelbaar stukjes van mijn hart kletteren uit elkaar op de grond. Alsof iemand een rotschop in mijn maag gaf. Helaas voor mij, en nog jammerder voor mijn ventje, zette ik hem op de wereld in een omgeving met allemaal meiden. Allemaal meiden in de leeftijd van de zus. Het was geen goed jongens jaar I guess.

Niemand nog begon (zo snel) aan de tweede leg. Ik was de enige zwangere in onze sociale kring en ik droeg ook nog een jongen. Tot nu heeft hij nooit echt vriendjes gehad en dat doet pijn. Waar zus elke week met een nieuwe beste vriendin thuis komt, hordes meiden in de buurt vindt en haar echte vriendinnen hartstikke trouw is, heeft hij dat niet.

En het stomme is, hij heeft daar zelf helemaal nooit echt last van gehad. Het was altijd mijn hart wat een deuk op liep, ik was die gene die er nachten van wakker lag. Ik heb me vaak zat moeten inhouden niet een potje te gaan janken als ik hem in zijn eentje op het plein zag staan. Kijken naar zus en haar vriendinnen die van hot naar her rennen. Ik wilde hem dan doodknuffelen en hem zeggen dat het goed komt. Dat hij hartstikke leuk is. Maar punt was, hij stond daar gewoon te kijken en uit niks bleek dat hij dat vervelend vond.

Ik moet zelfs toegeven dat ik ook die gene was die met volgelopen ogen toe keek hoe het buurmeisje en de zus stonden te juichen dat hij eindelijk besloot zijn biezen te pakken om met papa boodschappen te gaan doen nadat ze gewoon heel lief en gezellig met z’n drietjes hadden gespeeld. Ik twijfelde een milliseconde om ze er eens keihard op aan te spreken maar ja, ik snap het ook wel. Het is als grote zus natuurlijk helemaal niet leuk om altijd je broertje op sleeptouw te moeten nemen en echt, deze kleine broer heeft het hartstikke getroffen met een zus die het bijna altijd en bijna overal voor hem opneemt. Grote zus kan er namelijk nog minder dan haar mama tegen haar broertje zielsalleen te laten staan.

Het is pas van de laatste weken dat hij merkt dat zus wel altijd heel enthousiast thuis komt van haar dates, daar dingen doet en krijgt die ze thuis niet krijgen en dat wil hij nu ook. Hij is diep teleurgesteld als hij niet met zus mee mag op speeldate bij haar vriendinnen en ineens merkt hij dat hij als broertje of jongetje soms aan de kant wordt gezet door de meiden. Auw.

En nu? Nu is hij volop bezig de schade recht te trekken. Mam, mag zij bij mij? Nog even en ik hoor van de zus, ‘Mam, de jongens willen niet met mij spelen.’ Dan knuffel ik haar gewoon dood en zeg dat het allemaal wel goed komt.