Twee, het jongste exemplaar is net twee geworden. Mede mogelijk gemaakt door mijn boobies. Twee jaar lang al speelden ze voor melkfabriek. Hatsjiekiedee. Mijlpaaltje in de pocket. Of wat zeg ik, het jongste exemplaar was al weer kind nummer drie, reken maar uit. Gisteren zat oudste dochter even in de wacht bij de mama van haar vriendinnetje op het plein. Er kwam een andere mama bij staan. Beide blije baby moeders kwebbelen over borstvoeding. Welja, mijn kind weet daar inmiddels het fijne van en verspreidt haar kennis. Mijn mama….
Ja fijn hoor. Laat jij het ganse plein maar even weten dat jouw moeder, jouw broertje van inmiddels twee nog aan de borst heeft hangen. Dingetje hoor. Nee dat geeft toch niet, alleen maar knap ook toch? Ja hartstikke. Hesjtek normalize breastfeeding. De mijnesen vinden het in ieder geval heel normaal. Zullen nooit opkijken van een mama die haar kindje voedt op welke manier dan ook. Schrikken niet van borsten, zelfs niet van tepels, weten voor welke functie ze daar hangen.
Vind je dat niet raar zo’n groot kind aan de borst?
Zeg, even tussen jou en mij, vind je dat niet raar, zo’n groot kind aan de borst? Nee, waarom? Nou, loopt al, praat al zo’n beetje, mond vol tandjes? Nee, vind ik niet raar, wat heeft dat er mee te maken? Daar zijn ze voor toch? En ze doen het prima.
En uhm… doe je dat dan ook in het openbaar? Dat? Mijn kind laten drinken bedoel je? Ja tuurlijk, jij geeft die van jou toch ook de fles? Oh, of ik mijn tepels in het openbaar laat zien? Joh, misschien zie je een klein stukje huid. Spannend he? Dagje strand zou een fantastische ervaring voor je zijn. Om je gerust te stellen, mijn peuter drinkt zelden in het openbaar, en mocht het een keer zo uitkomen, goed kijken hoor, want je mist het voor je het weet.
Maar… je zou toch denken dat je inmiddels wel bent opgedroogd? Is dat zo? Wist je dat als je zo lang voedt, je rustig een paar dagen kan overslaan en het mogelijk nog wel weken duurt voor je echt bent opgedroogd 😉
Langvoeden heeft een naar bijsmaakje
Nou goed, ik geef toe, ik praat er niet graag over, ik hang het niet graag aan de grote klok, ik word niet heel graag in een hokje gekwakt en echt, ik schaam me er zelfs voor. Maar, ik ben er ook trots op dat ik dit mijn ventje heb kunnen geven. Punt is, langvoeden, ieuww, heeft een naar bijsmaakje Wat is lang dan? Nou je zou bijna denken dat dat al begint na zo’n maandje of zes.
Had me dit in mijn prekinderen tijdperk verteld en ik had je knalhard uitgelachen. Serieus, zo’n kind dat praat en loopt aan de borst en bovendien al een mond vol tanden, geen gezicht toch?
Meer lezen over borstvoeding:
5 Comments
MultiVroon
28 januari, 2017 at 12:38Jammer hè, dat ambivalente en dat niet gewoon iedereen trots op je is ofzo… Ik ieg wel! Zet m op 🙂 Mijn dochter stopte met 3j7m :p
Merel
30 januari, 2017 at 13:46Haha! Heel herkenbaar, ik ken die schaamte en tegelijkertijd trots. Mijn jongste is nu ruim anderhalf en krijgt de borst, maar in het openbaar vertellen? Nee, als het even niet hoeft, vertel ik het ook niet. En ook ik had vroeger mijn oordeel klaar over moeders met kinderen aan de borst die konden lopen, laat staan praten 🙂
Ik neem het anderen dus niet kwalijk als ze hun mening direct hebben klaarstaan, maar denk dan ook maar: je weet niet wat je mist. Want hoe langer je voedt, des te fijner het wordt 🙂
MamaMaai
30 januari, 2017 at 14:31Stom eigenlijk toch he? Ik snap het oordeel van anderen dus ook heel goed, en wat dat betreft vind ik het eigenlijk ook zo jammer dat we er niet gewoon wat normaler mee omgaan. Als niet iedereen zo spannend zou doen omtrent borstvoeding en we het allemaal wat vaker zagen, zou het ook wat normaler zijn. Alles went tenslotte. Maar goed, die eerste paar he… zo dapper ben ik dus niet.
Sheila
2 februari, 2017 at 18:40Laat iedereen toch lekker in zijn/haar waarde. Ik vind het bizar dat je je bijna ‘moet’ verantwoorden als je je kind nog bv geeft nadat hij/zij zijn 1e verjaardag heeft gevierd. Dat moet iemand toch lekker zelf weten? En dat geldt voor beide kanten. Ik vind het super irritant om van bv-moeders te horen dat je niet weet wat je mist (past een beetje bij mijn blog over opmerkingen naar mensen die bewust geen kinderen willen). Ik heb bv gegeven voor zo’n 3 maanden en daarna vond ik het wel weer prima. En omdat dat mijn keuze is, mis ik er echt niets aan. En andersom dus, van mensen die kunstvoeding geven, een oordeel hebben dat het echt niet meer kan als je kind al bijna 2 is. Doe lekker wat goed voelt. En heb het er ook gewoon over. Want hoe normaler je het zelf vindt en er over praat, hoe normaler de maatschappij het ook gaat vinden.
MamaMaai
6 februari, 2017 at 12:23Ik vind de hele discussie irritant. Überhaupt irritant dat moeders elkaar zo op de lip zitten als het op opvoeden aankomt.