Naar sommige dingen kijk ik zo uit

Het is genieten en soms is het keihard onweer met mijn zonnestraaltjes onder hetzelfde dak. Ik ben nog altijd helemaal content met de keuze die we bijna zeven jaar geleden maakten, oef, zolang geleden alweer. Niet dat ik ze kon terug stoppen natuurlijk, zeg dan maar eens wat anders zo in het openbaar 😉 En dingen worden makkelijker als ze ouders worden, echt waar, en andere dingen uiteraard weer veel ingewikkelder, duhh.

Als ik moeders met oudere kinderen dan die van mij zo hoor, ohhh…

Naar sommige dingen kijk ik zo uit

• Doorslapen ofzo. Echt met stip op één. Niet een keertje mazzel, maar gewoon, altijd. Dat het bij uitzondering is dat je eens wakker wordt en je bed uit moet en dan de volgende dag als een brak zielig vogeltje niet weet waar je het zoeken moet want je kind was bij uitzondering eens wakker en tja, dat ben je niet meer gewend.
• De wekker op zo een uurtje of half 10 zetten. s Ochtends de kinders van de trap af horen stommelen en de deken nog even hoog optrekken. En dan zo eind ochtend (want dat is half 10 😉 ) eens beneden zoete kindjes voor een filmpje met een bordje op schoot aantreffen want de oudste zus heeft dat netjes allemaal geregeld.
• Dat al het gespuis zelf zijn kont afveegt
• En zelf naar school trapt in plaats van zuchtend en steunend achterop of in de kar zit te klagen dat het zo tergend langzaam berg op waars gaat allemaal. Nee schat, ik kan even niet praten want dan gaan we achteruit in plaats van vooruit. Of in ieder geval, als die kar gewoon eens kon thuisblijven dan.
• Dat het allemaal een soort van fatsoenlijk eet. Er geen etenswaren meer richting plafond vliegen en er nadien geen appelmoes uit oren en haren gevist hoeven worden en wellicht mes en vork gewoon gebruikt zijn. Wie weet dat we dan ooit nog eens restaurant bezoeken en ons niet kapot dood schamen.
• Ze een soort van op de hoogte zijn van wat wel en niet kan. Nee, op de muren, knuffels, vloer, oogleden van vriendinnetjes, in elkaars hals tekenen kan bijvoorbeeld niet. Voorwerpen in daarvoor niet bestemde openingen doen ook niet. Zeep drinken, caviakeutels, klei of kattenstront eten ook niet. De muren soppen met de toilet borstel…. ik stop maar.
• Ze zich voor hun moeder schamen bij de vraag ‘wie is dat?’ in de stad in plaats van een rood bevlekt bezweet hoopje krijsend kind voor de deur van de supermarkt wat weigert nog een stap te verzetten terwijl ik koortsachtig probeer te bedenken hoe ik a. het volume uitschakel b. de blikken negeer en c. kind 1, 2 en 3, wagen en boodschappen zo snel mogelijk in de auto parkeer.
• Ik vrees dat het een beetje naïef is te denken dat ze tegen die tijd een fatsoenlijk handje in het huishouden helpen in plaats van alles door hun sloof te laten oplossen??? Ze kunnen opzicht wel zelf hun eigen glaasje water regelen dan toch?

Oké niet. Nee, helemaal niet. Misschien een beetje dan.

Leuk! een reactie

comments