Nieuwe doelen

De dagen zijn nog heerlijk. Echt herfst maar zeker niet koud. En omdat ik de afgelopen week weinig toekwam aan intensieve beweging, tenminste, ik vind zelf eigenlijk dat uren door de duinen, het bos en over het strand struinen met een peuter of dreumes op mijn nek ook door kan gaan voor een heuse work-out, je krijgt er in ieder geval spierpijn van, vond ik toch dat het weer eens tijd werd nieuwe doelen te stellen. Behalve dat had ik een hoop ups de afgelopen weken maar ook een aantal downs.

‘Volgens mijn BMI ben ik te kort’. Ik zag hem op internet van de week. Ik like-te hem. Het werd de aanleiding van een hoop heen en weer ge-app tussen mij en mijn vriendinnen. We vinden onszelf namelijk allemaal te kort. Of te lang. Tis wat zeg. En dat ondanks al dat gesport. Klagen we steen aan been dat we hele dagen honger hebben. Snakken naar zoet. Maar tja, sporten he, zo stellen wij elkaar gerust.

Word me nog wel eens gevraagd of ik ben afgevallen. Gewoon om mij een veer in mijn poep te steken? Mijn zelfvertrouwen te doen laten stijgen? De weegschaal zegt inmiddels anders. Maar spieren zijn zwaar mensen. Zwaarder dan vet. Ja. Echt. Heb trouwens ook op vreemde plekken zware spieren. Hmhm.

Dus. Maar waar we zeuren moeten we natuurlijk gewoon wat veranderen. Nieuwe doelen dus. De 5 ging vervelen, ik train inmiddels voor de 10! Km. Is voor mij de grootste uitdaging de koude dagen door te komen maar nu nog zo fijn zacht buiten. Werd ik vanochtend begeleid door mijn grootste fans. Ze sleepten me door het laatste stuk en terwijl mijn laatste hoopje energie al ergens bij de eendjes was blijven liggen kreeg ik nog een beetje van die trotse smoeltjes van mijn kroost. Heerlijk hoe kleine kindjes nog zo oprecht trots op hun mama kunnen zijn.