Nog zeven nachtjes

Kom hier jij, ik zal je eens even lekker nooit meer loslaten :)
Kom hier jij, ik zal je eens even lekker nooit meer loslaten 🙂

Mam, nog zeven nachtjes he?
Ja? Wat is er dan?
Dan ga ik op mijn eerste schoolreisje.

Nachten lag ik wakker terwijl langzaam de eerste schooldag voor mijn tweede spruit dichterbij kroop. Deze keer zou het anders zijn. Want in tegenstelling tot zijn zus die niet kon wachten, had Melle er vooral helemaal geen zin in. Eigenlijk, hij zou pas gaan als hij zes was had hij besloten. Of misschien zelfs dan niet.

Maar van de een op andere dag besloot de juf dat de tijd daar was. Wat? Morgen? Uhm, nou… Jeetje, wacht even hoor, ik weet niet of ik er al klaar van ben. Nou vooruit dan maar, tot morgen. De juf besloot voor ons dat we het maar gewoon zouden gaan doen. De afgelopen tijd had ze ruim geïnvesteerd in het contact met mijn kleine man en wonder boven wonder ging haar dat heel goed af. Natuurlijk. Gemakkelijk, ontspannen.

Lees ook: De eerste keer naar school

Inmiddels drie schoolmaanden later huppelt hij blij naar school. Pakt zijn tasje uit, zet zijn schoentjes weg, geeft enthousiast de juf een hand, schuift de klas in en vergeet te zwaaien zoals we hadden afgesproken. Stiekem gluur ik door het raam en zie hem babbelen met zijn tafelgenootjes. Hij doet zijn dingetjes. Niet onzeker, niet verlegen. Eigenlijk al vanaf het begin.

Een half uur voor school tijd draai ik mijn auto het parkeerterrein op. Vroeg, zodat ik met Siem nog even kan schommelen voor de prepubers staan te dringen. In tegenstelling tot de afgelopen dagen is er een klasje aan het buitenspelen. Ik speur naar mijn mannetje tussen alle krioelende kindjes. Nope, hij zit niet eenzaam en alleenig op het bankje voor de school. Nope hij loopt niet uppig langs het hek zijn handje over de spijlen te ratelen. Nope, hij zit niet in een hoekje in de schaduw op de grond met zijn armpjes over zijn knietjes gevouwen.

Ik vind hem tussen een groepje rennende, spelende, druk kwetterende jongens en meisjes. Hij lacht.

Hij ziet mij niet en ik blijf gluren tot zijn klas naar binnen verdwijnt en ik glimlach.

Nog zeven nachtjes. Dan gaat mijn mannetje op zijn eerste schoolreisje.

Wat wordt hij groot.


Geplaatst

in

door

Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *