Het is bijna pasen dus er worden hier in huis weer volop knutselwerkjes gemaakt in thema pasen. Uhm, nee het was geen vrije woensdagmiddag, maar een doodgewone donderdag waarop ik besloot een voorbeeld paasmandje te maken voor als de verveling zich zou aandienen. Mochten we een keer tijd en zin hebben te knutselen.
En eenmaal op het schoolplein was ik mijn goede voornemens alweer straal vergeten dus bleven we eindeloos hangen om te buitenspelen voor we veel te laat naar huis gingen. Maar naïef als ik ben, dochter zag dat mandje voor paaseitjes natuurlijk direct staan en besloot dat het nu nu nu nagemaakt moest worden.
Paasmandje knutselen
Nou ja, stiekem was dat natuurlijk allang de bedoeling. Niet voor niks had ik samen met de jongste zoon de Hema leeg geshopt die ochtend op de knutselafdeling.
Er worden hier altijd fanatiek paaseitjes gezocht. ‘Mam, bestaat de paashaas eigenlijk? Jij bent de paashaas toch?’ En dan meestal nog een keer bij oma en stom genoeg deden we dat voorheen altijd in een pan. Zo saai.
‘Oh mam, dat doen we op school ook wel eens. Zo’n matje in elkaar vouwen.’ Nou hup dan. Maar zo makkelijk als het leek, was het niet na een lange vermoeiende schooldag. De dochter verzuchte steeds dat het echt stom was en nooit mooi ging worden en al die stomme gekronkelde sliertjes steeds niet bleven liggen en ze had groot gelijk. Behalve dat niet mooi worden, ik wist beter. Wacht maar af mop.
En toen alle strookjes met lijm op hun plek bleven bleek het toch een geslaagd projectje, ‘echt mam, deze zijn zo mooi, misschien hoef ik toch niet die van jou,’ en konden we beginnen aan de paashazen. Minder vloeken en tieren. Van te voren had ik elk deel van mijn eigen exemplaar overgetrokken dus ik hoefde deze alleen uit te knippen en op de door hun gekozen kleur opnieuw over te trekken en konden zij met scharen aan de slag.
Ik vind het heerlijk te zien hoe mijn kinderen opgaan in knutselen en ondanks dat niet altijd alles lukt, ze het toch nog steeds met zoveel enthousiasme en plezier doen en uiteindelijk retetrots zijn op hun eindresultaat. Mooi toch? Er kwam een echte Fenne uit voort. Eentje die precies zo is gemaakt als hij hoort. En een echte Melle. ‘Nee mam, ik wil blauw en geen strik, ik wil een hoed.’ Prima joh.
Ze gaan straks over een paar weekjes mee de tuin in om eitjes te zoeken. Ieder een eigen. En daarna mee naar oma om ze extra goed te vullen en daarna naast hun zelfgemaakte paasplacemat te zetten met eitjes met warme gekleurde eiermutsjes op . En dan kunnen ze s middags nog hun door mama getekende paaskleurplaat in kleuren. En voor nu staan ze te shinen op de piano.
Laat een reactie achter