Ik hoor het mezelf nog zeggen. Deze keer gaan we het anders doen. Baby slaapt prima in de co-sleeper, komt netjes om de twee a drie uurtjes, dat gaan we volhouden. Bovendien, deze baby is makkelijk weg te leggen, minder eenkennig en lust gewoon net als de meeste baby’s een speen of fles. Dus wat kan er mis gaan? Drie keer is scheepsrecht toch?
15 maanden en slaapt niet door
Uhm, nou, dat bleek niet zo te zijn. Ik denk dat onze kinderen niet belast zijn met goede slaapgenen. Of het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk, uiteindelijk doen ze precies zoals de natuur het bedoeld heeft maar dat is een ander verhaal. We zijn inmiddels ruim een jaar verder en slapen is steeds meer een heikel puntje hier in huis. Voor mij met name. Waar ik mezelf nog zo had voorgenomen niet in herhaling te treden, is dat toch gebeurd. Slapen? Huh wat? Nee slapen is voor mietjes.
Siem is inmiddels bijna 15 maanden en slaapt nog niet door. En dan heb ik het niet over één of twee keer wakker worden per nacht.
Voor iedereen die het echt een hele belangrijke vraag vindt, Siem is inmiddels bijna 15 maanden en slaapt nog niet door. En dan heb ik het niet over één of twee keer wakker worden per nacht. Inmiddels ben ik, zijn we, op het punt aangekomen waarop we denken dat er echt iets moet veranderen omdat ik het op deze manier niet lang meer volhoud.
Laten huilen
De bekendste methode om baby’s te laten doorslapen is je kindje in zijn bedje leggen, even laten huilen, terug komen om je kindje te troosten zonder er tegen te praten, hem op te tillen en geen oogcontact te maken en dan weer weg te gaan. De periodes van niet naar je kindje terug gaan maak je steeds een stukje langer. Uiteindelijk zal je kindje binnen een paar dagen zelf gaan slapen en hoef je er s nachts niet meer uit.
Ik zat met tranen op de gang en mijn handen tegen mijn oren gedrukt te wachten tot het gekrijs van mijn baby ophield.
Ik geloof zomaar dat het een snelle methode is om ons doel te bereiken. Maar dit gaat zo tegen ons gevoel in, dat willen we niet. Toegegeven, ik heb het bij Melle geprobeerd maar zat zelf met tranen op de gang en mijn handen tegen mijn oren gedrukt te wachten tot het gekrijs van mijn baby ophield. Dat gebeurde niet, we hielden het niet vol.
Slapen zonder huilen
Uiteindelijk na een hele lange adem, is het bij Melle destijds gelukt hem in zijn eigen bedje te leggen en viel hij zelf in slaap zonder dat ik hem hoefde te voeden of heen en weer te wiegen en zonder dat hij ging huilen. Toen hij ongeveer zo oud was als Siem nu, snapte hij wat er van hem werd verwacht. Hij werd nog maar 2 keer per nacht wakker, maar het lukte hem uiteindelijk met een beetje troost zelf makkelijk weer in slaap te vallen. Wouw, dat was een hele overwinning.
En nu? Nu staan we aan het begin van de zelfde uitdaging met Siem. Ik zie er als een berg tegenop. Hoe we het weer zover hebben kunnen laten komen? Geen idee. Het sluipt er in, je verlegt je grenzen steeds een stukje tot ineens het besef doordringt dat je grenzen behoorlijk zijn opgerekt. Vermoeidheid is een bitch en dan kies je voor de makkelijkste en snelste weg. Laten drinken, niet meer wegleggen omdat je weet dat hij dan sneller wakker wordt en je zo vurig hoopt dat je nu wel een paar uurtjes aan een stuk slapen wordt gegund. Een viskeuze cirkel.
Ik weet dat het goed komt en houd me er stevig aan vast dat als er iemand een goede slaper is tegenwoordig bij ons thuis, het Melle is.
Andere blogs die ik schreef over slapen:
- Samen slapen
- beter slapen kleintje
- beter slapen mama
- help! ik kan niet slapen
- samen slapende kindjes, kan dat?
- Als broer en zus een slaapkamer delen
Hebben jullie goede slapers?
20 Comments
mimsemams
14 april, 2016 at 09:41Laat je niet gek maken, zorg vooral dat je er zelf relax bij blijft.
Hier slaapt de oudste door, die is bijna 9. Maar dat heeft wel 5 jaar geduurd.
De middelste van 6 slaapt nu ook bijna altijd door, of komt 1 keertje. Duurde ook 5 jaar.
De jongste slaapt uiteraard niet door, want die wordt in juni 3. We gaan er vanuit dat ze over 3 jaar wél doorslaapt. (Dan heb ik zowat 12 jaar gebroken nachten gehad…)
Hier hielp een bezoekje aan de KNO-arts bij de middelste. Neusamandel eruit, buisjes erin. Geen snotneus meer, beter eten en vooral veel beter slapen. Ook als ze niet chronisch oorontsteking hebben, is het de overweging waard.
Mocht je de gouden tip gevonden hebben, dan hoor ik het graag. Tot die tijd gaan we er vanuit dat het een fase is waar we nou eenmaal doorheen moeten.
Succes!
MamaMaai
15 april, 2016 at 10:39Ik houd het in mijn achterhoofd, bedankt voor de tip 🙂
Inge
14 april, 2016 at 11:02Pff…. Wat een drama!
Ik ben blij dat ons meisjes iets rustiger worden.
Lana is al vrij sbel rustig gaan slapen. Het dromen en de groeipijnen maken haar soms erg overstuur. Zij gaat daarna altijd lief slapen.
Nina sliep met 2 jaar beter. Wij zijn ook blij als we er een nachtje niet uit hoeven. Maar over het algemeen is 2x wel voldoende.
Ik zou met liefde de gouden tip geven, maar helaas.
Hier hielp laten huilen ook niet trouwens! Nina stopte niet, ik draaide door:s
Tijd… Pff.. Maar die is killing als je op dat punt staat:(
Birgit
14 april, 2016 at 12:56Zelf ken ik het niet, maar het lijkt me inderdaad ontzettend moeilijk en vermoeiend.
Ik kan je helaas geen tips geven, maar hoop natuurlijk dat Siem dan straks net zo’n goede slaper is als Melle nu.
Sheila
14 april, 2016 at 20:06Hmm… ik heb hier gelukkig niet echt ervaring mee. Maar mijn gevoel zegt dat ik zou doorzetten en die methode zou aanhouden. Ja, het is super moeilijk om je kind te horen huilen/schreeuwen. Maar uiteindelijk geloof ik er in dat je kind er meer aan heeft dat ik daar door heen bijt en voor zorg dat ze er vanaf komt en snel/makkelijk/fijn in slaap kan komen. Dan is ze in principe voor een korte periode verdrietig, dan dat ik het maanden/jaren door laat gaan. Want netto, huilt je kind dan eigenlijk veel meer bij elkaar. Dus ik houd dan gewoon in gedachten; ik doe het voor haar (of hem). En dan moet ik er zelf door heen bijten.
Ons zoontje is 17 maanden en slaapt door sinds hij 6 maanden oud is. Voor die tijd kwam hij nog voor een voeding. Met 6 maanden gaven we hem een zwaarder papje voor het slapen gaan en sindsdien slaapt hij. Na een tijd kreeg hij dat papje niet meer, maar sliep hij wel door. Hij gaat nu rond 18:00 uur naar bed, valt binnen 2 minuten in slaap en wordt rond 07:15 wakker.
Soms heeft hij natuurlijk wel een ‘lastige’ bui en is hij huilerig. Maar ik begin dan meteen met die methode die jij omschrijft. Juist omdat ik het geen kans wil laten geven dat het groter wordt. En het helpt eigenlijk meteen. Dus ik kan alleen adviseren om dat direct te doen en dan heb je dus ook meer kans dat je het zelf er helemaal niet moeilijk mee hebt.
Maar goed, het is makkelijk praten als je kind een makkelijke slaper is.
Succes!!!
MamaMaai
15 april, 2016 at 07:50Hoi Sheila, bedankt voor je uitgebreide reactie, wat fijn dat je kindje het zo goed doet. Wat betreft de eerste alinea, ik weet niet of ik jou niet helemaal goed begrijp of jij mij niet. Wij laten de kindjes s nachts namelijk helemaal niet huilen. Siem slaapt bij mij en als hij wakker wordt, neemt hij een slok en slaapt weer verder. Voor hem is dus geen vervelende situatie de maanden zou bestaan. Ik ben van mening dat dat voor een kindje de fijnste manier van de nacht doorkomen is, dicht bij mama, maar daarin zijn verschillende meningen, dat mag. Het probleem ligt dus bij mij, dat ik onvoldoende slaap krijg. En daar wil ik wat aan veranderen. En dat wil ik niet doen door hem te laten huilen maar op een vriendelijkere manier zoals we het bij Melle ook deden. Ik hoop dat het ons lukt. Liefs
Wilmaaa
15 april, 2016 at 05:52Hier een meisje van dezelfde leeftijd met hetzelfde verhaal. Tsja, wat doe je eraan? Ik heb geen idee. Laten huilen ligt zeker niet in mijn aard.
Mer
15 april, 2016 at 09:38Vaak is wel de enige manier om te laten huilen, mijn beide kinderen sliepen met 6 weken door doordat ik het laten huilen in het begin heb volgehouden. Dat duurde 2 dagen waar ze een halfuur gekrijst hebben in bed daarna was het over. Ikzelf ben ook van mening dat dit al begint bij het feit dat baby’s bij ouders op de kamer slapen. Mijn kids lagen vanaf dag 1 in hun eigen bedje op hun eigen kamer en hier nooit slaapproblemen. Met uitzondering van ziek zijn etc natuurlijk. Ik vind dat de problemen vaak zelf gecreeert worden door het samen slapen. Maar ik veroordeel niemand die dat wel doet. Knuffelen hoort erbij met je baby en natuurlijk wil je ze zo veel mogelijk bij je. Maar al dat 24/7 bij mama hangen/dragen/slapen is echt niet bevordelijk voor de nachtrust, en begrijpelijk dat een kind daarna niet anders meer wil.
MamaMaai
15 april, 2016 at 10:43Ik ben het totaal niet met je eens maar dat wist je denk ik al 😉 Ik denk namelijk dat het geen slaapprobleem is maar dat wij ouders er een probleem van maken omdat er vanuit de maatschappij zoveel druk op ons wordt gelegd. In een groot deel van de wereld is samen slapen heel normaal en ik denk zelf ook dat het het dichtst bij de natuur ligt om het zo te doen. Daarnaast is doorslapen voor baby’s helemaal niet normaal (wel gewenst uiteraard voor de ouders). Ik denk niet dat het de enige manier is en dat hebben we voor ons zelf ook al bewezen bij Melle, die nu echt perfect slaapt, gewoon zelf in zijn eigen bed in slaap valt en van ons nooit heeft hoeven huilen.
Mer
15 april, 2016 at 10:58Ik weet het 😉 ik weet zeker dat iedere moeder het doet zoals zij denkt dat het beste is en voelt. Ik hoop wel dat het je snel gegund is om lekker door te slapen!
MamaMaai
15 april, 2016 at 12:57Dank je wel, ik hoop het ook 😉
Vlijtig Liesje
15 april, 2016 at 09:57Nu wel. Toen ze kleiner waren nam ik ze gewoon bij mij in bed en dan sliepen ze tenminste. En ik dus ook.
Lianne
15 april, 2016 at 10:31Hoi Maya, heb je de blogs van Gwen van mijnlevenalsmama.nl al gelezen? Zij heeft de Jay Gordon methode toegepast bij haar dochter, misschien heb je er wat aan.
Succes!
MamaMaai
15 april, 2016 at 10:44Ja volgens mij heb ik ze gelezen maar ik ga het nog even opzoeken. Alleen daarbij kwam wel laten huilen naar voren toch? Dank je wel voor de tip!
Denise
15 april, 2016 at 15:23Jeetje, wat een strijd moet dat zijn. Bij ons leek het op het moment dat we ook dachten: dit kan zo niet langer! – ineens goed te gaan. Hopelijk gebeurd dit ook bij jullie! Succes!
MamaMaai
17 april, 2016 at 13:27Dat zou een mooie verrassing zijn 😉
Marlies
20 april, 2016 at 10:03Dag Maai, ik lees je heel graag, en hou van je ontwapende en nooit veroordelende stijl. Vandaar dat ik mij op voorhand excuseer, want ik ga iets schrijven waarin ik het iets minder genuanceerd voorstel. Weet wel dat ik schrijf wat ik zelf denk, en dat ik helemaal niet pretendeer de waarheid in pacht te hebben (integendeel!). Wat mij opvalt, is dat vooral mensen die tegen het laten huilen zijn, langer last hebben van niet-doorslapende kindjes (zonder waarde-oordeel daarover). Je schrijft dat in grote delen van de wereld ouders en kindjes langere tijd samen slapen: ik kan me vergissen, maar dat heeft – voor een groot deel – met armoede te maken. Als er niet genoeg kamers zijn, is er natuurlijk geen alternatief. Waarmee ik niet wil zeggen dat samen slapen niet goed is: iedereen moet voor zichzelf uitmaken waar hij/zij zich het beste bij voelt. Ik ben het er ook niet mee eens dat de maatschappij teveel druk op ons legt waardoor wij niet-doorslapende kindjes sneller als ‘abnormaal’ bestempelen… Je schrijft dit stukje immers vanuit je eigen behoefte aan meer slaap. En die komt niet van de maatschappij, maar vanuit jezelf: je hebt overdag ook drie kinderen en een huishouden te verzorgen, en dat lukt niet zo goed als je moe bent. Maar goed, dit alles is eigenlijk naast de kwestie. Ik heb bij momenten wel eens één van mijn drie kindjes laten huilen ’s nachts, als ik merkte dat het geen hongerbehoefte meer was, en er ook geen andere ziekte/ongemak in het spel was. Ik functioneer helemaal niet op slaapgebrek. Bovendien vind ik (en ik weet dat dit niet algemeen gedeeld is) dat kindjes moeten leren dat papa en mama ’s nachts slapen, en dat ze alle aandacht van de wereld kunnen krijgen overdag, maar dus niet ’s nachts. Ik vind dat geen verkeerde stelregel, net zoals het niet verkeerd is om er wel op in te gaan. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het fijn vond, dat laten wenen… Ik hoop dat jullie snel een manier vinden om ermee om te gaan, want slaapgebrek is niet fijn!
MamaMaai
15 mei, 2016 at 09:51Oeps, ik dacht dat ik op je had terug gereageerd maar blijkbaar niet. Dank je wel voor je uitgebreide (en lieve) reactie. Hoe dan ook, welke keuze je maakt blijft het best lastig denk ik. Sommige kinderen slapen van nature sneller door dan anderen. Misschien houd ik het inderdaad in stand door hem bij mij te houden. Ik vind ook dat ze moeten leren dat je ’s nachts moet slapen, en gelukkig doen ze dat over het algemeen allemaal ook. Siem moet alleen nog leren hoe hij zelf weer in slaap kan vallen als hij wakker wordt en daar willen we hem op een vriendelijke manier mee helpen. Slaapgebrek is inderdaad niet fijn en daar proberen we ook echt wat aan te doen nu. liefs
Tamarah
28 april, 2016 at 20:45Wij hebben dit ook gehad en het breekt je echt op! Mijn zoontje is inmiddels 16 maanden oud en slaapt goed door in zijn eigen bedje. Ik heb borstvoeding gegeven tot 11,5 maand. En hij heeft vanaf zijn geboorte bij ons of in de co-sleeper geslapen, daar waar zijn behoefte was. Wij zijn ook niet van het laten huilen en snachts gebeurde wat jij beschreef. En het brak mij ook op. Ik heb hem toen steeds een klein beetje water gegeven en een aai over z’n bolletje en weer neergelegd. En na 2 weken Sliep hij ineens door. Ik schrok me rot?. Rond zijn eerste jaar hebben we hem naar zijn kamertje verhuisd omdat hij wakker werd van ons als we naar bed gingen of ons zag liggen. Misschien heb je er wat aan☺️
MamaMaai
2 mei, 2016 at 10:13Ik hou het in mijn achterhoofd, dank je wel voor je tip. Uiteindelijk zijn we heel erg pro water dus wie weet 😉