Tuurlijk kan dat. ‘Hoe gaat dat bij jou? lukt het samen slapen een beetje?’ Die vraag kreeg ik van de week van een vriendin op mijn mobiel. Mooi onderwerp eens een blogje over te wijden.
Een paar weken geleden gaf ik een tour door onze meidenkamer. Het moment dat ik de foto’s maakte, was het moment dat ik net het grote jongens bed ‘matras’ van de kleine man daar bij had gedropt. We dachten, in het kader van, ruimte maken voor de baby, dat het wel een goed idee was peuter en kleuter bij elkaar op de kamer te leggen. Die zelfde middag sliep de kleine man voor het eerst in zijn grote jongens bed, ging prima. Appeltje eitje. Die zelfde avond koste het al wat meer moeite. De dag erna verkoos hij toch zijn ledikantje op zijn eigen kamer. Nog heel af en toe sliep hij ’s middags in zijn grote bed op de kamer van zus. Man werd langzaam moedeloos, zag al voor zich dat hij wegens ruimte gebrek toch naar zolder moest verkassen. Maar hallo, we waren net een week bezig en hadden afgesproken niks te forceren. Het is allemaal wennen. En wennen kost tijd.
Binnen twee weken lag de kleine man weer volledig in zijn oude vertrouwde kamertje en weigerde in de kamer van zus te slapen. Het nieuwe van het grote bed was er af, vooral leuk om in te keten. Omdat ik langzaam aan steeds meer spoken begon te zien, als in een baby die we straks nergens konden parkeren, verkaste ik het grote matras richting zijn oude kamertje en het ledikantje naar de kamer van zus. Ik dacht dat de verandering van een nieuwe kamer en een nieuw bed misschien iet wat teveel van het goede zou zijn. Alles wat hem zo deed hechten aan zijn oude kamertje sleepte ik achter het ledikantje aan, en ik maakte er zijn eigen hoekje. Een echt jongenshoekje. Met vliegtuigen en auto’s ed. Vanaf dat moment slaapt de kleine man bij zus.
We zijn inmiddels een paar maandjes verder. En hoe gaat dat nu dan?
Tip: Beter slapen mama
Slechte timing
Nou moet ik toegeven, onze timing was niet om over naar huis te schrijven. Kleine meid begon net op school en was vaak erg verdrietig dat ze misschien niet zou kunnen slapen of ’s ochtends te vroeg zou worden wakker gemaakt. Vraagtekens die ik met haar deelde. Gelukkig blijken we naast kleine meid een raket te kunnen afschieten en draait zij zich ’s avonds gewoon om en slaapt binnen een paar minuten. Ook als kleine man het huis terroriseert. ’s Nachts en ’s ochtends idem dito. Kleine man kan schreeuwen wat hij wil, kleine meid slaapt hardnekkig en onverstoorbaar verder.
Nog een puntje wat het vermelden wel waard is, kleine man was nooit al onze schoonste slaper. Wie mijn blog al wat langer volgt, weet dat we de afgelopen jaren wat
slapen betreft al heel wat hebben moeten incasseren. Gelukkig gaat dat stukken beter. ’s Nachts hoeven we er niet meer dertig keer uit. Soms slaapt hij door en schrikken we ’s ochtends wakker, soms heeft hij ’s nachts één, twee of drie keer wat aandacht nodig (ook veel te veel). Het heikele punt zit hem met name bij het inslapen en veel te vroeg wakker worden. ’s Ochtends gaat vaak rond 6.00 uur al de sirene. ‘Papa, ik ben wakker. Papa, mag ik er uit? Papa, het is nog donker. MAMAAAA, ik ben WAKKER!!!!! Ik heb gepoeeeppppt!!!’ We doen verwoede pogingen hem aan te leren, zich zelf even te vermaken dat uurtje. In of uit bed kan ons niks schelen, als hij ons maar laat slapen liggen. Het inslapen van de kleine man bezorgt ons inmiddels wel wat hoofdbrekers. Ook al lijkt het ietsje beter te gaan, we weten het even niet meer.
Een echte jongens/meisjes slaapkamer
Maar. Die luttele probleempjes vergeleken een jaar terug hebben werkelijk niks met het samen slapen te maken. De kleine man roept sinds een week dat de nieuwe kamer ook zijn kamer is. Het duurde even, maar hij heeft zijn plekje inmiddels geaccepteerd. We hebben zo goed als alle spullen over geheveld en willen gaan beginnen aan het in orde maken van de baby kamer. Benieuwd hoe de kleine man dat gaat vinden. Als de kleine meid ook eindelijk haar luiken open trekt zo ’s morgens, kunnen ze zich samen opperbest vermaken. Heerlijk om dan naar het gegeit en vredelievende gekeuvel te luisteren. Nu ze het beide flink op een dromen zetten, troost ik me met de gedachten dat ze elkaar hebben en elkaar kunnen zien. Wie weet troost die gedachte ooit de kleine man. De kamer is nu een echte jongens/meisjes kamer, ze zijn er allebei content mee.
Lees ook: als broer en zus een slaapkamer delen
Hoe het later weer verloopt…. zien we later wel weer. Voor nu, dit werkt voor ons en daar zijn we blij mee!
Geef een antwoord