De kinderen

Stomme mama, that’s me!

Stomme mama? Jep, hoi, aangenaam. That’s me. Mocht u me zoeken…
stomme mama
Mijn kinderen vinden tegenwoordig alles een reden om me zo te noemen. Het feit dat ze hun sokken moeten aantrekken en nu het vriest niet meer op de slippers naar school mogen, zelfde geldt voor blote benen. Dat ze geen snoepje mogen, geen pindakaas op hun brood mogen terwijl ze net heel graag een boterham met kaas wilde en die ook kregen, dat ze niet op de piano mogen rammen, de tv niet mogen stuk hameren, elkaar niet mogen afmaken, de klei moeten opruimen, niet met de deuren mogen spelen, niet in hun eentje de straat op mogen, de auto niet mogen ontregelen, het water niet uit het bad mogen gieten, tegenwoordig niet meer op de bank mogen springen, geen steentjes tegen de ruiten mogen gooien, niet elk moment van de dag snorretjes op elkaars bovenlip mogen tekenen, niet met de afstandsbediening mogen gooien. Ik snap het wel, ze hebben het rete zwaar hier thuis, wat mogen ze eigenlijk wel? Stommerik, stomme mama dus. Bij dochter heb ik zelfs van de week ‘ik haat je’ (zou ze al weten wat dat betekent) er uit horen floepen, van schrik ben ik vergeten waar ik die liefkozende woorden aan te danken had, zij moest dat bekopen met een flinke uitbrander van mijn kant, zeg ik ben ook niet heilig, en minutenlang nadenken op het strafstoeltje in de gang. Daarna heb ik het haar nooit meer horen zeggen. Maar zeg nooit ‘nooit’.

Nu ze op school zit…. die kleuters zijn knetterhard tegen elkaar. Dagelijks komt ze thuis met wie tegenwoordig nog wel en wie niet haar vriendinnen zijn. Haar inmiddels twee bijna beste nieuwe vriendinnen moeten het wel lastig hebben, maar blijken zelf ook over zo’n enorm vocabulaire te beschikken. Zij zijn ook zeker niet achterlijk en ook niet op hun kleine bekkies gevallen. Mijn dochter kiest graag, blijkt, voor dominante kindjes. Bij kleuters ligt haat en liefde overigens ook zeer dicht bij elkaar. Als ik ze af en toe als te heet gebakken kippen tegenover elkaar op het schoolplein zie staan…. Sociale omgangsvormen zijn op kleuter leeftijd duidelijk nog wat ruwer. Duidelijker ook wel.
stomme mama
Nee mama, N (zwaankleefaan nr 1) mag niet meer in mijn vriendinnenboekje schrijven, ze is mijn vriendin niet meer. Oh en trouwens, ze is ook niet meer de beste vriendin van K. Wat er precies gebeurt is, mogen we naar gissen, het schoolgaande kind verteld weinig meer dan ‘leuk, oh goed en weet ik niet meer’ op de vraag hoe het op school was en wat ze heeft gedaan. Aldus dochter voor we het weekend in gaan. Maandag ochtend staan ze elkaar bij het eerste in het oogspringen praktisch dood te knuffelen want ze hebben elkaar zo gemist. Dat dus. Laat mama de shit maar vangen dan.

En eigenlijk Kinderen zijn eigenlijk toch ook wel best irritant 😉

You Might Also Like...

9 Comments

  • Reply
    Geertje
    27 november, 2014 at 09:13

    Hier hebben ze die fase / woorden gelukkig nog niet bereikt! (Of ze “groeien” er over heen) Wel domme mama als ik iets laat vallen ofzo, maar dat is een stuk minder erg!
    En dat van die vriendinnetjes is wel echt herkenbaar…

  • Reply
    lielebeesje
    27 november, 2014 at 09:21

    Wat heb je dat weer heerlijk verteld, zo herkenbaar!

    Groetjes
    kaka-mama 😉

    • Reply
      MamaMaai
      28 november, 2014 at 08:24

      Hihi kaka mama 😉

  • Reply
    Angelique
    27 november, 2014 at 09:33

    Ik krijg heel vaak van mijn peuter te horen dat hij mij niet meer lief vind, dan maar niet. Ben benieuwd hoe dat straks gaat met de kleuterfase

  • Reply
    Sanderijn
    27 november, 2014 at 09:57

    Zo herkenbaar, niet dat sociale stuk want zover is zoonlief nog niet (wel heeele interessante woorden waar hij soms mee thuis komt…), maar wat ze allemaal niet mogen en toch doen…. vooral iets anders op je brood dan je net nog wilde, je zou ze toch. Ik ben geen stomme mamma, gelukkig. Ik krijg wel een voortdurend: ‘Ik vind jou niet lief’ om de oren….

  • Reply
    anouk
    27 november, 2014 at 19:52

    Heb jij even geluk, de titel “allerstomste mama van de hele wereld” is al vergeven die eer ging naar mij. Ik reageer vaak met de opmerking: “ik hou lwkker wrl van jou!” En dan mijn tong uitsteken ofzo.succes gegarandeerd. Zeker een keer proberen

    • Reply
      MamaMaai
      28 november, 2014 at 08:24

      Ga ik doen 🙂

  • Reply
    Nicole
    27 november, 2014 at 21:48

    Oooh dat gaat mijn hart nog pijn doen zeg.. die woorden. ook al weet je dat ze t niet menen haha.. of ja eigenlijk wel op hun manier 😉

  • Reply
    merula
    28 november, 2014 at 20:39

    ach zolang ze geen snorretje op jouw bovenlip tekenen…. 😉

  • Leave a Reply