Tien weken mama van vier

Kun je je onze aankondiging nog herinneren? Dat we met 3 kindjes een vierde zwangerschap bekend maakten? Elin tikt deze week de tien weken aan. Alweer tien weken ben ik mama van vier. Mama voor vier zulke mooie speciale kindjes. Hesjtekharstikkedankbaar!

Met het aantikken van tien weken na de bevalling zou als ik een werkende moeder was, mijn verlof ook binnenkort ten einde komen, en daarmee de rust. Hier gaat dat precies andersom zijn. Je moest ook eens mama van vier willen zijn he… Na mijn officiële verlof gaat de rust weer terugkeren als alle drie de oudsten en papa weer naar school vertrekken en er weer structuur in de dagen zal zitten.

We gingen bewust niet op vakantie maar wilden wel graag mooie herinneringen maken met het gezin deze zomer. Er kwam ook nog veel kraambezoek en we planden dagjes weg. Het is moeilijk een goede balans te vinden tussen er voor mijn gezin zijn, de kinderen een leuke zomervakantie bezorgen, op mezelf letten en mijn grenzen aan te geven.

Ik kreeg al verschillende keren verwijzingen naar hoe perfect alles hier zou verlopen. Ik moet ook toegeven dat ik me niet eerder na een bevalling zo goed heb gevoeld, ik kreeg nog niet eerder zoveel uren slaap, ik stak mijn billen vanochtend in mijn oude jeans en hij ging dicht, ik hijg niet meer als ik de trap op loop, iedereen is smoorverliefd op dat kleine hoopje mens en een meer tevreden, relaxte baby als Elin bestaat niet. Zelfs mijn hormonen beginnen zich te gedragen. Nah ja dan…

Toch is mijn batterij nog net zo snel leeg als een paar weken geleden en dan ik steeds denk en je aan de buitenkant zal kunnen zien. Ik kan zo nu en dan een potje heel erg onzeker zijn over alles en keihard balen dat het met mij niet veel sneller gaat, terwijl ik de tijd wat betreft de kindje juist zou willen vertragen. Mijn potje loopt nog al eens over en dan voel ik me schuldig dat ik (nog) niet de mama ben die ik wil zijn. Als ik er over nadenk is twee maandjes na zo’n slagveld ook hartstikke kort maar ik voel me vaak al zo wat. En tegelijkertijd valt dat dan ook weer zo hartstikke tegen.

Voor de omgeving is het nog altijd de meest gestelde vraag of getrokken conclusie op wie Elin zou lijken. Ik heb in die paar weken al alle mogelijke antwoorden gehad.

Wij denken dat ze twee druppels met Siem is, en dan met een iets fijner gezichtje. Een meisje tegenover een jongetje met een zo ander tegenovergesteld karaktertje. Oude foto’s terug kijken bevestigd die gedachte. Maar we zien met vlagen ook wel zeker Fenne en Melle in haar voorbij komen. Bijzonder toch hoe een genenmixje van dezelfde papa en mama ze zo verschillend kan maken en toch ook weer zo hetzelfde?

Ik kijk enorm uit naar het einde van de vakantie waarin ik weer veel alleen zal zijn en tegelijkertijd mag deze tijd met het gezin bij elkaar nog veel langer duren. Ik vraag me soms af wat in mij zo vreselijk gek zo’n groot en druk gezin te willen hebben en hoe ik het allemaal voor elkaar ga boksen maar ik zou echt echt nooit meer anders willen.

Elin maakt ons gezin nog zo veel mooier en helemaal compleet.

Wil je Mamamaai volgen? Facebook, instagram