Ik hou niet zo van winkelen, ofwel, ik gun mezelf er geen tijd voor en als ik al eens op stap ga, is dat meestal met man en al het kroost. Die dan echt wel tegen mij zegt dat ik gewoon moet kijken waar ik wil, maar ik kan dat niet. Ik doe snel snel een rondje echt belangrijke zaken als tot het allerlaatst uitgestelde cadeautjes inslaan en dan is de koek bij één van de drie wel op en wil ik liefst voor we ons als circus act compleet belachelijk maken in een druk centrum, huiswaarts.
En bovendien krijg ik altijd veel kleertjes of shop ik goedkoop op marktplaats. Zo af en toe vind ik dus dat ik wel eens uit mijn dak mag gaan op het wereld wijde net. Dat gaat meestal zo. Ik kom via via in aanraking met een webshop. De naam blijft hangen. Ik kwijl alle keer als ik het voorbij zie komen. Ik word nog eens stik jaloers gemaakt als een kennis, vriendin whatever het kroost showt met ‘ik weet zeker dat het daar vandaan moet komen spul’. Ik like de shop op fb. Nog meer kwijlen. Winkelwagentje vullen en tachtig keer weer annuleren. Dat alleen al zou je een (getikte) hobby kunnen noemen. Tot ik in een onbewaakt ogenblik, als ik zeker weet dat man niet kijkt op bestellen druk. Ik overweeg altijd mijn aankoop te verzwijgen maar laat het tussen neus en lippen toch vallen en verzwijg de prijs. Waarop man steevast antwoord, ‘gewoon doen joh, is toch leuk.’
Nah goed, hoop getut om niks dus. Ik ben gewoon wat minder makkelijk met geld uitgeven. Bovenstaande verhaal had ik laatste keer bij By-Ella. Ik zag een rokje voorbij komen waarvan ik zeker wist dat het direct de lievelings van Fenne zou worden. Er stond onder dat het ook een jurkje mocht zijn. Whaaa, nog beter. Ik geloof dat ik de volgende dag op Facebook by-Ella een foto voorbij zag komen dat hij af was. Zo gaaf geworden. Ik ben verliefd. Ja ook op het kind ja 🙂
Punt is, nu zie ik steeds allemaal van die gave jurkjes, rokjes, broekjes met dieren printjes voorbij komen. Kinderkleding moet bij mij aan een aantal eisen voldoen. Eis 1 is dat het speelbaar is. Het moet lekker zitten en de kinderen moeten zich vrij kunnen bewegen. Check. Het moet er leuk uit zien. Dikke check. En betaalbaar. Tja uhm… ik vind alles nogal snel duur omdat ik veel op mp koop maar even in acht genomen dat het met de hand wordt gemaakt. En ik bedoel eigenlijk, ik zie wel eens merken voorbij komen. Een meisjes jurkje van meer dan 100 euro. Geloof dat mijn dochter daar alleen maar stijf rechtop in mag staan. Of nee wacht, alleen kijken. Dus check.
Ik moet me bedwingen niet alles deze kant op te klikken. Oké, zoek voor de grap even het panda jurkje op. Wie, oh wie stuurt mij die ;). Bovendien heb ik altijd zwaar last van een gun factor. Hebben jullie dat niet? Joyce, de eigenaresse, is een leuk, hartelijk mens. Moeder bovendien en alles wordt handgemaakt. Helpt allemaal niet mee. Beste zou zijn de pagina weer te unliken maar nee, dat doe ik niet want kind groeit enzo.
Dat soort kleine shopjes hou ik van. Dus. Allemaal even een kijkje nemen, oke? Oh en, ik ga dat meer doen. Toffe shops aanraden heb ik besloten dus stay tuned 🙂
Geef een antwoord