Vanaf het moment dat je kind naar school gaat

Als je kind vier wordt gaat er ineens weer een nieuwe wereld voor je open. Die van het schoolleven namelijk. Hartstikke leuk, weer een nieuwe fase, een groot avontuur, ook voor mama. Het brengt wat verandering met zich mee.

Want vanaf het moment dat je kind naar school gaat:

• Begint je leven als taxichaffeuse, jeeej
• Moet je ruimte maken in je vriendenkring. Heul fijn want de afgelopen jaren dacht je vaak aan ze maar stonden vriendinnendates niet helemaal bovenaan op de prioriteitenladder. Je staat van af nu heel wat uurtjes op het schoolplein, nog wel wat jaartjes ook, dus beter begeef je je tussen leuke medestanders. En hey, die zitten zowaar in dezelfde leeftijdstoestanden. Dat schept een band.
• Heb je een schoolplein dejavu. Op het schoolplein is de afgelopen 20 jaar helemaal niks veranderd, of nah ja, we zijn zelf wat groter geworden, wat serieuzer en we brengen nageslacht mee. Maar er staan nog steeds groepjes, loners, er wordt geroddeld en er ontstaan en ontsporen relaties.
• Geef je ineens de opvoeding een groot deel van de week uit handen. En daar kijken we massaal naar uit want oioi wat zijn ze er aan toe he als ze drie en een half zijn. Gek maken ze je, toch? Uhm…
• Voel je tegelijkertijd de navelstreng kilometers oprekken. Autsj.
• Wordt er af en toe keihard op je hart gestampt. Omdat ze toch niet zo heel graag achtergelaten willen worden, ze het moeilijk vinden aansluiting te vinden, ze iets dwars zit maar je weet niet wat, ze niet tegen dat goed gebekte kindje in de klas opkunnen, ze ineens niet meer die beste vriendin zijn, ze niet worden uitgenodigd op dat feestje…
• Heb je dus ook geen idee wat ze die tijd uit spoken en dat is wel even gek. Want als je mazzel hebt: Hoe was je dag? Goed of nog beter, stom. Wat heb je gedaan? Weet ik niet meer.
• Krijgen ze niet alleen een ontwikkelingsspurt maar neemt ook hun woordenschat een vogelvlucht en das even slikken.
• Blijken ze ineens wel korsten te lusten. Nah ja…
• Kiest je kind ineens zelfs zijn vrienden. En dat is wennen. Ze blijken toch niet altijd net zo’n goede smaak te hebben als hun moeder.
• En blijken die minder geschikte kandidaatjes ook ouders te hebben en je snapt eigenlijk best waarom dat kandidaatje minder geschikt is maar ja, je principes he, je kind mag zijn eigen keuzes maken. Nou soms dan…
• Blijkt je eigen snotaap toch best wel een welopgevoed exemplaar te zijn
• Mag je een dozijn smoezen in de achterzak bewaren om maar niet die speeldate mee naar huis te hoeven sleuren. Bereid je vast goed voor want ze weten je altijd weer voor het blok te zetten. Nee je gaat niet naar oma als dat niet zo is 😉 Je moet van betere huize komen.
• Geef je ineens je waardevolste bezit mee op date aan mensen die je net (niet) bij voornaam kent. Of je trekt de smoezendoos weer eens open. Jezelf opdringen op de thee is ook een optie.
• Moet je huis dus gewoon dagelijks toonbaar zijn.
• Voel je je pas echt schuldig. Omdat je helaas niet alle of misschien wel helemaal geen hulp moeder schoolactiviteiten op je kan nemen maar de mailtjes met smeekbedes je wel dagelijks om de oren vliegen. Je niet bij die ochtend of middag voorstelling van je kleuter kan zijn, ahh zielig. Je perongeluk het lesuurtje voor ouders hebt gemist waar je kind zich op voorbereid had…

Om nog maar niet te spreken van de wereld die open gaat wanneer je kind in groep drie zit 😉

Meer stukjes die ik schreef over school:

• De eerste schooldag, een groot avontuur
• er komt een moeder op het schoolplein
• mama ziet spoken
• Eerste keer naar school