We verklappen ons geheimpje

Het heeft een reden dat ik de laatste maanden zo enorm weinig online was. Mijn blogkindje werd hartstikke verwaarloosd maar ik ga het zo ontzettend goed maken. Mijn geduld werd de laatste dagen aardig op de proef gesteld. Kon ik eindelijk naar buiten komen met het leuke nieuws, kapte mijn laptop ermee, natuurlijk. Toen bedacht ik me dat Merijn nog een mooi exemplaar heeft staan en dat ik het alsnog eindelijk van de digitale daken mag schreeuwen en daarmee ons geheimpje van de afgelopen maanden mag delen. Met drie enthousiaste, dolgelukkige kindjes is het moeilijk zo’n groot geheim voor je te houden. Het nieuws druppelde al het schoolplein op en de buurt in, logisch ook en stiekem hartstikke leuk.

Er komt nog een kindje bij in ons gezin, nummer 4. Ik ben zwanger!!!

De afgelopen weken vielen mij zwaar, ook al mochten we al een paar keer binnengluren in mijn buik, zo enorm bijzonder. Net als bij de vorige drie zwangerschappen werd ik ook deze keer ziek, dat was te verwachten. Het is gek hoe dat gaat. Je weet pas weer hoe het voelt als je er in zit. Hoe slopend misselijkheid kan zijn, hoe enorm weinig energie je hebt als je dagen achter elkaar helemaal niks meer binnen houdt, hoe je darmen compleet van slag raken. Hoe snel je overprikkeld raakt. Hoe tergend langzaam de dagen voorbij kruipen en dat je overal pijn krijgt van het alsmaar liggen op de bank. Je weet dat dat de vorige keren zo waren maar het gevoel slijt, sterker nog, de afgelopen jaren werd het ziek zijn in mijn zwangerschappen steeds minder heftig. Om keihard terug te keren als het weer daar is.

Waarom ga je er dan toch voor hoorde ik al verschillende keren… Het is het me allemaal keihard waard, alles.

Maar daar waren pillen, thank God voor dat. Sinds een paar dagen voel ik me weer stukken stukken beter, ik kan weer rustig aan mee doen in het gezin. Ik had er zo’n enorm hard hoofd in. De vorige keren deden pillen helemaal niksnoppesnada, deze keer redden ze me en kan ik hopelijk zeggen dat het ziek zijn me weken bespaard is gebleven om het over een paar maanden/ jaren weer lekker te vergeten. Deze keer, bij nummer vier hoop ik te kunnen voelen dat zwanger zijn  helemaal niet zo erg is 🙂 Duim je voor me?

Maar lieve mensen, er komen dromen uit. Een groot gezin, nog een broertje of zusje. 2019 Gaat weer een grote verandering zijn voor ons, we kijken er enorm naar uit. We kunnen amper wachten tot het zover is, spoel wat ons betreft maar door naar Mei!

Leuk! een reactie

comments