Wat je dan WEL tegen een zwangere zegt

Nadat ik het bericht plaatsten wat je dus echt niet tegen een zwangere moet zeggen, vroeg iemand me; maar wat zeg je dan wel? Dus bij deze.

Zwangeren zijn trouwens gewoon vrouwen, met klein detail, ze barsten van de (vervelende) hormonen, kunnen elk moment in janken uitbarsten of een zeer geplaatste mep uitdelen. Dat was vrouwen ook doen als ze in die periode van de maand zitten. Nah. Ik zeg, onderduiken dus. En elke vrouw is anders, dus elke zwangere is anders. Nah. En wat veel vrouwen gemeen hebben is dat ze niet direct gediend zijn van opmerkingen over een uitdijend lichaam. Dat geldt dus ook, of in mijn geval juist als zwangere. We willen niet horen dat we dik zijn geworden, een plofkop aan het ontwikkelen zijn, onze uit proportie gegroeide voeten niet meer bij ons lichaam lijken te passen, onze enkels over onze sokken heen gevouwen zijn, we hormoonpukkels ontwikkelen en zeker niks over ons meegroeiende zitvlak en love handles. Die groeien daar deze periode met reden overigens, maar dat is bijzaak. Ook al is dat allemaal zo, daar hebben we het dus niet over.

Wat dan wel. Ja uhm…. Nou ja, als je er niks over wil zeggen, doe dat dan gewoon niet. Gewoon een complimentje is ook leuk, nietwaar?

Ik dacht, even aan de hand van wat je dus niet moet zeggen.

♣ ‘Oh joh, 25 weken pas? Ik dacht dat het wel zo’n beetje moest gaan gebeuren nu. Gezien die buik. Nou sterkte hoor.’ Of ‘Ik droeg gelukkig elke keer mijn buik naar voren. Bij mij was echt aan de achterkant helemaal niks te zien.’ of ‘Ik heb nog wat kleren in maatje 44 liggen hier, wil jij die hebben?’ Maatje 44? Mag ik vragen hoe je dat bedoeld? ‘Oh sorry, te klein?’ of ‘Nou jij liever dan ik hoor, is me echt veel te druk.’ Gewoon ‘wat heb je een mooie buik’ is voldoende. Of iets in die trant. ‘Mooi bescheiden buikje’ zou het bij mij ook goed doen. ‘Wat  zie je er goed uit’ klinkt ook altijd al een stuk beter. Ook al hangen mijn wallen onder mijn enkels. Zeg iets over mijn goed zittende haar, mijn stralende ineens pukkelloze perzikkenhuidje, de fantastische jurk die ik draag…. Ik ben namelijk rete trots op die buik maar ik kan me er stiekem toch al eindeloos druk over maken waar het moet eindigen. Voor mijn gevoel ben ik minstens twee keer zo dik als bij nummer 1 en 2. Het is overigens ook nummer 3 he, ik heb dat recht om dikker te zijn gewoon. Maar daar hoef je niet perse wat over te zeggen wat mij betreft.

♣ ‘Jeetje joh, 3 kinderen en zo dicht op elkaar, was dat de bedoeling?’ of ‘Had je niet liever nog een meisje gewild?’ of ‘En nu gaan jullie toch zeker wel stoppen he?’ Prima als ik er zelf over zou beginnen. Maar he, niet alles wat in je hoofd oppopt hoeft uitgesproken te worden he. Kan me voorstelen dat je nieuwsgierig bent, maar al was het zo…. Tuurlijk mag je zeggen dat je geen, één of twee voor jezelf genoeg vindt. Ook helemaal prima als je daar ‘wat leuk voor je zo’n drietal’ aan toevoegt. Meer is niet perse nodig.

♣ ‘Ben je moe? Tja, ik zou niet klagen, je hebt hier zelf voor gekozen.’ Wat is dat toch, dat moeders altijd maar de schijn ophouden? Waarom maken we het plaatje toch altijd mooier dan het is? Beter iets in de trant van ‘wat vervelend voor je’. Of een ‘ik snap het wel, het is ook pittig’. Want dat is toch ook gewoon zo? Een kind maken even zo tussen de bedrijven door, vraagt behoorlijk wat van je lijf, het is nogal wat. Combineren met de zorg voor één of meerdere kinderen, misschien nog een baan, het huishouden, een sociaal leven…  is me helemaal wat. Vermoeidheid hoort nou eenmaal bij een zwangerschap. Oh, en dat geldt trouwens ook voor de periode die hier straks na komt.

♣ ‘Nah ja, je hoeft in ieder geval niet te werken, relaxed hoor’. Ja ,wat kan ik hierop zeggen. Relaxed zou ik het moederschap van peuter en kleuter in combinatie met zwangerschap niet direct noemen. Eerder uitdagend, veelzijdig, druk. En vermoeiend. Neemt niet weg dat ik het fantastisch vind. Maar relaxed, nee niet perse.

En nogmaals, we zijn gewoon vrouwen. Soort mensen. Je zou ook nog gewoon een gesprek aan kunnen gaan. Misschien zelfs over iets wat helemaal niet met een zwangerschap te maken heeft. Die dingen die je ook met anderen bespreekt. Staan we best voor open 😉