Ruim twee meenden geleden kreeg Siem de diagnose koemelkallergie op zijn bordje geknikkerd. Stiekem wisten we al een tijd langer dat er iets niet klopte met de kleine man. Ik eet inmiddels al ruim vier maanden bijna geen melk producten meer. Ik zeg bijna omdat ik in ons weekje Terschelling moeite had de melk helemaal weg te laten. Uit eten en melkvrij zijn geen dikke vrienden. Daarmee werd wel direct de diagnose voor de kinderarts bevestigd. Waar zijn klachten voor de vakantie helemaal weg waren, zaten er na de vakantie weer eczeem plekken op zijn kleine lijfje. Ik heb de melk zo veel mogelijk geprobeerd te mijden, het lukte me niet helemaal. Dat was maar een weekje. inmiddels al weer zo veel verder.
Ik moet toegeven. Bij het eerste vermoedde op koemelkallergie van mijn kant schoot ik in lichte paniek. Omdat ik ook geen vlees eet, wat zou er nog over blijven? Krijgen ik en mini wel voldoende voedingstoffen binnen? Ik kan me nog goed herinneren dat iemand ooit tegen mij zei dat een kennis nog borstvoeding gaf, terwijl het kindje koemelkallergie had. En dat dat zo’n enorm dieet was waar de moeder zich aan moest houden, gekkenwerk. Daar denk ik dus anders over. Het lukt me om het vol te houden en ik heb het er voor over een jaar mijn eigen dieet aan te passen voor mijn kind. Dat betekent dat ik heel veel moet laten.
Maar het bracht me ook mooie dingen.
♥ Met stip op één het gevoel dat ik het kan. Dat het me lukt mijn kleine ventje te geven wat hij zo hard nodig heeft. Het lukt me om mijn eigen verleidingen aan de kant te zetten om Siem de beste start te geven en daarmee de kans op blijvende of nieuwe allergieën de verkleinen.
♥ Ik ben bewuster bezig met eten. Ik denk na over wat ik naar binnen werk. Ik loop niet meer als kip zonder kop mijn winkel wagentje vol te mikken met alles wat ik lekker vind. Dat heeft weinig zin. Het kost nog al wat tijd en moeite uit te zoeken wat wel en niet mag. Ik lees etiketten en probeer zoveel mogelijk vers te halen. Dat betekent overigens niet dat echt alles wat ik naar binnen prop gezond is. Inmiddels weet ik de pure chocolade ook te vinden en weet ik precies in welke chips wel en niet melk verwerkt zit. Tja. En uhm… borstvoeding en rantsoen zorgen nog altijd voor de alom bekende vreetbuien.
♥ Ik ontdek nieuwe recepten. Als ik nu iets nieuws zoek, zoek ik naar veganistische recepten. Een wondere, voor mij aardig onbekende wereld die open gaat. Ineens blijk ik het leuk te vinden producten te leren kennen waarvan ik nog nooit had gehoord.
♥ Ik experimenteer in de keuken. Ik blijk creatiever met ingrediënten dan ik had gedacht en ik vind het super leuk. Ik vond mezelf nooit een goede kok, nog steeds niet maar ik kan heus een lekker gerechtje op tafel zetten. Ik ben er inmiddels best goed in geworden een bestaand gerecht om te bouwen naar iets wat ik (en straks Siem ook) wel mag eten.
Het gaat nu super goed. Siem schuift alles naar binnen wat je hem voor houdt en heeft weinig last. Het blijkt een natuurtalent eten te zijn en lust werkelijk alles. Behalve Nutrilon Pepti. Tja. Ik heb wel de neiging gewoon weer melk te gaan eten. Als er een tijd lang niks aan de hand lijkt te zijn, vraag je je af of het allemaal zo erg wel is. Maar voor nu ga ik proberen nog zeker 4 maanden extra vol te houden zoals de kinderarts mij aanraadde. Na een jaar kijken of je melk in het dieet kan introduceren en hopen dat hij er overheen groeit. Dat blijft duimendraaien maar we komen er wel.
Geef een antwoord