Het lijkt wel met vlagen te gaan, dat ze ineens weer van die geniale dingen gaan roepen. Alsof ze dan een sprongetje maken en net weer een stapje wijzer zijn geworden. Als ik zelf de uitspraken door het afgelopen jaar heen terug lees, vind ik het heerlijk om te zien hoe ze veranderen. Ik kan het echt dagen in mijn hoofd hebben als ik er eentje vergeten ben op te schrijven. Waardeloos irritant.
Wat zeiden ze nu weer de afgelopen periode?
Melle
- ‘Kunnen we nog een keer naar Oceanië?’ Nog een keer? Tuurlijk schat, doen we.
- Ziet een camper. ‘Kijk, een caravan die zelf rijdt.’
- ‘Mijn zoon heeft al tien tanden eruit gehaald.’
Fenne
- ‘Waarom heeft de buurman zijn haar grijs geverfd?’ Uhm…
- Kunnen twee meisjes trouwen? ja dat kan.
En twee jongens? ja ook
Ik kom er maar niet uit met wie ik dat ga doen dan.
We willen ook kinderen. Nah ja, dat komt later dan wel. - ik: ‘Waar is papa?’
Fenne: ‘Mam, als papa lang weg is, zit hij altijd op de wc.’ - ‘Ik wil geen broertje of zusje meer want dan moet jij weer bevallig worden.’
- Kijkt in de spiegel met haar ontstoken oogje, ‘ik ben een Chinaas.’
3 Comments
Kleine Prinses
6 juli, 2016 at 08:11hihihi 😀 zo leuk
Ilse van Kreanimo
6 juli, 2016 at 08:36Héérlijk toch 🙂
En goed dat je ze opschrijft, die mag je niet vergeten!
MamaMaai
6 juli, 2016 at 12:25Nee, het is zo leuk om terug te lezen, ik vind die van een jaar geleden nog steeds geniaal 😉