Ik kreeg net een lach. Zo’n stoute van een afstandje. Zo eentje die wil zeggen, kijk mij hier eens ondeugend zijn en wie maakt mij wat. Nou, ik niet dus. Het enige wat ik deed was heel hard smelten en toekijken hoe er snode plannetjes in een koppie werd beraamt. Hij lacht weer. Speelt weer, eindelijk.
Waterpokken
We hebben het best getroffen. In de positieve zin. De oudste twee hadden een paar pokken. Hoogstens een stuk of dertig samen. De zoon hielden we een dagje thuis, puur en alleen omdat we hem zo net een paar dagen op school wel een beetje met positieve ervaringen wilden voeden. Vermoeidheid was niet een goed idee dachten wij. De dochter had geen jeuk naar eigen zeggen, was eigenlijk best trots op die pok die haar voorhoofd sierde dus hebben we gewoon tussen alle andere gevlekte kleuters in de klas gezet. Als dit het was, dachten we nog….
De dochter was eigenlijk best trots op die pok die haar voorhoofd sierde. Als dit het was, dachten we nog….
Aangezien jongste telg 2 weken geleden ook al een vorm van rode bultjes uitbraak had, dachten we er nog al makkelijk van af gekomen te zijn. Een week heb ik getwijfeld of het überhaupt waterpokken waren die het lijfje van mijn jongste plaagden, toen de andere twee ook werden geveld, dachten we dat dat zo goed als zeker was. Kan toch niet anders? Kan dus wel anders. Als laatste in rij, mocht hij alsnog de watrpokkenpest mee pakken.
Twee keer krentenbol in twee weken
Wat hij eerder had? Geen idee. Ik vermoed mondhandvoet ellende maar dan anders, namelijk zonder blaasjes in mond op hand en voetzolen, ook dat heerste op het plein. Hij heeft het in elk geval gehad dus we strepen hem af. Twee x krentenbol in twee weken, het arme joch.
En ineens gaat het een stuk beter. De nare vocht gevulde bultjes zijn korstjes geworden, de koorts is verdwenen en de jeuk wordt minder. Hoera voor snel vernieuwende perziken huidjes.
Leuk kan ik het niet echt noemen, ik heb best wel even gevloekt na de zoveelste slapeloze nacht, de koorts, het hangen en jammeren van de jeuk en pijn. En ik geef toe dat ik mijn mini toch wel een beetje zielig vond. Ik vind zieke kindjes sowieso wel zielig ook al hoort het erbij. Maar nog meer had ik te doen met de kindjes (en de mama) in onze omgeving die ons lieten zien hoe ellendig waterpokken echt kunnen zijn. We zijn er doorheen en stiekem hebben we het ook best wel goed getroffen. Maar, hij lacht, speelt en kan me alles maken op het moment.
Hebben jullie het al gehad? Hoe zijn jullie er vanaf gekomen?
4 Comments
Mer
18 mei, 2016 at 06:33Ach waterpokken zijn stom! Hier ook eindeloze nachten wakker geweest door de jeuk, en er weinig aan kunnen doen. Gelukkig is het weer voorbij dan! Dat is altijd even afzien ook vind ik. Jammer genoeg zijn er bij mijn kids wel wat littekens achtergebleven, krijg het maar eens voor elkaar dat ze niet krabben pff.
Sanderijn
18 mei, 2016 at 06:51Ja, waterpokken hier ook net geweest. Oudste begon een dag voor de vakantie, dagje thuis want koorts. Maar verder nauwelijks last, beetje jeuk op zijn rug maar wecesin strooipoeder hielp daar goed bij. Dochter heeft het vermoedelijk ook gehad, die had er drie ofzo. En toen jongste. Zijn hele gezicht er onder. En krabben natuurlijk dus dat zorgt wel voor wat littekentjes vermoed ik. Maar als ik jou zo lees hebben wij het gemakkelijk gehad. Geen koorts, twee of drie keer even wakker ‘s nachts, dat is niets. Fijn hè, deze kinderziekte kunnen we inderdaad afstrepen.
Karen
18 mei, 2016 at 06:52Ik heb het zelf gehad toen ik 4 was of zo en ik vond dat zo erg dat ik het me nog kan herinneren. Niet iets waar ik naar uitkijk dus om dat straks met het kindje mee te maken. Fijn dat het achter de rug is en goed dat je het zo kunt relativeren 😉
MamaMaai
19 mei, 2016 at 09:15Ja achteraf is wat makkelijker praten he 😉